Alle inzendingen over gierts-gierts

So ook die mat waaroor my naakte sole gierts-gierts gaan vandag is hier niemand op die Sondagmôre en ek voel hoe die kriekies, barste in die mure, die kraak in die meubels met my gaan my lewe is so onstuimig woes my liggaam voel oud gedaan soos ‘n sinkplaat wat teen die herderson lê en roes hierdie kalm stilte wat nou hier heers…

De herenboer giert en schreeuwend van het lachen een hagel van meeuwen…

Hoe onwezenlijk: door de bomen giert de wind maar zie de Sint niet.…

Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

de heggenschaar giert door de datum, jouw bloemen leg ik op de steen (senryu)…

Stress giert door mijn hoofd. Eerst Komrij. Nu ook Kopland. Wie wordt nummer drie?…

De wind giert onophoudelijk zoals de wind gieren moet, maar, als een boer aan het gieren slaat, is de lucht niet te harden.…

Belangrijk is dat je het licht niet zult vergeten als de vogels naar de warme streken en de stormwind langs je ramen giert…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, van een forens die in de file wacht. Van klagende ruitenwissers die spreken van tranend glas onderweg, ik wou dat het weer zomers was.…

amechtig zuchten toont haar lastig leven loos in weten van zelf en weggaan van hier of waar ergens vrede is ik ben daar verder van dan zij nodig heeft te weten of haar asem mij giert…

Het waait- en niet een beetje ‘t stormt, wind giert om ‘t huis ‘t gaat tekeer dat ‘t een lust is onbuigzaam zit ik liever thuis! ‘t Waait narcissen knakken niet opgewassen tegen zoveel geweld nog voor je ze goed en wel kon zien, zijn ze door de wind geveld!…

wind giert meeuwen woest spat ruig zee brult leeuwen kots zuurt huig zout bijt lippen touw snerpt strak boeg op klippen ik een wrak…

Een woord is hard en vierkant als een baksteen gooi het niet door de ruiten van je genegenheid die je beschermen tegen het ijs en tegen de wind die giert over de kale, lege vlakte Bewaar ze in je hart, de woorden; draai ze om en om, denk ze, verzin ze maar spreek ze niet uit…

Mijn broek is kapot Mijn schoenen versleten De wind die langs mijn wangen giert Ik ben je al vergeten Je verstikte me Zo mooi, onherkenbaar Een ongewild gebaar Ik geef het terug Je bent me heel even kwijt Uit elkaar gedreven Voor altijd…

Waarom de dingen Die mij raken En mij geleidelijk Aan mijn verstand Doen verliezen zo Voortdurend om mij Heen zijn, geest Van het lichaam Losgezongen, ziel die zich Op het ergste voorbereidt, En de wind die om het huis Giert op deze gure zondag Mij op mijn plaats Houdt en verblijdt…

Glimlachend bekijkt zij gekartelde randen het haar gekapt volgens de laatste uitgave laat geen lak los gestuurd naar hen wiens hebben giert door opengesperde kelen spreekt het zwart met vele monden schutbladen bieden geen bescherming meer…

Het regent woorden in zijn hoofd hij laat ze vallen maar niemand wil ze horen hij heeft ze eruit gelaten terwijl de wind langs het venster giert water vliegt en ogen schuilen in het donker drift poëzie langs morsige muren.…

De wind giert door mijn haren, snor en baard. Gelaten word ik optimaal behaard.…

Het stormt wind giert door kieren, alsook gaten ik denk dat ‘k ‘t ermaar bij moet laten, Immers het weer: laat zich niet sturen!…

Het testosteron giert door menig lijf, mijnwerkers hebben zich ingeschreven voor een cursus in het bedrijfsleven “seksles op kosten van het bedrijf” De mijnbouwonderneming bleek het brein van deze productieve goudmijn.…

en opnieuw kleurt het donker giert dood door straten meedogenloos wordt elke boom van bladeren beroofd kale takken kwetsbare naaktheid. zwarte wolken boven hoofden die buigen en barsten water geselt ziel overhoop…

ijzig giert de wind door stadse straten afval schuurt langs muren verdwijnt uit het zicht van gedoofde winkelramen een dakloze vrouw ziet met lede ogen de geest haar fles verlaten verbogen, schuifelt ze door stadse straten zal er nog plaats zijn voor haar?…

een stoere westfriezin tussen Enkhuizen en Medemblik belde vanuit haar waterbed glaasje wijn in de hand zij bleef in Hem diep geloven ze sprak zolang er wonderen zijn is God de wereld nog niet uit kijk naar mij zelf inderdaad de flapuit is een godswonder zij lacht en giert overal gespierd…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

De regen is boos diagonaal giert zij de zon negerend gedoogt zij geen boog Haar ritme is verstoord zo laat zij rivieren overstromen bergen veranderen in modderstromen en brengt zij doodt en verderf Op Afghanistan regent het TNT in een eindeloze dorre vlakte Beursgenoteerd waarvan akte…

ingebroken uitgebroken aan jouw spullen gezeten rotzooi op de grond foto's van overleden dierbaren zijn stille getuigen van wie hier ongevraagd binnen is geweest golf van onveiligheid giert door jouw lijf dat extra alert is ondanks de vermoeidheid tevergeefs probeer je de slaap te vinden…

ik twijfel zo vaak twijfel ik en er is geen ding waaraan ik niet twijfel ik denk dus ik ben dacht ooit een filosoof om aan de twijfel te ontkomen maar je voelt makkelijk het vergeefse daaraan als je de regen hoort vallen en de wind voelt die over het land giert en de stemmen hoort die zogenaamd alles zeggen behalve…

kleurt zij jouw dagen niet donkerder al lijkt dat wel zo, wellicht verdriet verhuld in zwart witte streken steekt nog altijd de kop op bij tij en ontij nu dagen kouder omslaan de wind killer om het huis giert lijkt de afstand groter en het gemis intenser dan ooit…

wind speelt met geluiden zucht en fluistert giert en brult vervaagt en wakkert aan zijn stem verschilt in streekgebondenheid tornado mistral of orkaan hij legt verhalen neer in zand en wegloopduinen boekt historie als woestijn wij lezen in de sedimenten wat hij ons heeft gebracht koelt ook mij als bries vannacht…

Dan giert weer afgunstig door het hoofd gevoel niet te verdragen niet te verduren als ik jou nu zo zie met die ander samen Wringend knijpt de strop rond gedachten steeds vaster tot alles eendimensionaal woedend gericht is op dat wanhopige Uitgewrongen gevoelens blijven achter duistere negatieven ingekrast met haat waarom kan het nu wel…