Alle inzendingen over gisteren OR verdwenen OR voorgoed

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik was 10 een klein jongetje dat de weg kwijt was op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was troost was wat ik nodig had beloftes waren mijn medicijn Ik ben nu 18 nog steeds de weg kwijt zonder mama ben ik op zoek naar het pad des levens...…

Roodkoperen zon die Opgaat boven mijn verdriet En door welhaast onzichtbare Kieren en spleten binnenkomt In mijn verijsde hart Geef nieuwe hoop, Geef nieuw levenslicht Waar het oude reeds voorgoed Verdwenen is…

‘Rechtlijnig was die Teeven, heel stabiel Ik heb hem wat gegevens toegestopt Vanzelf heb ik die aardig opgeklopt en samen sloten we een reuzedeal Ik nam, miljoenen rijker, snel de benen, ben bij Bermuda mooi voorgoed verdwenen’…

Zomaar, in Ardenner land voorbij de dag van gisteren ergens in een voorjaars wei Samen, door de zon geborgen morgen is nog zo ver weg met de Ourthe, heel dichtbij Dromen, aan de waterkant vandaag voorgoed gekoesterd heerlijk, 't is weer mei…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Te jong nog om aan de dood te denken verdween je, verdween je in de nacht. Met zoveel nog om aan ons te schenken verdween je en werd niet terug gebracht. Je stem zal niet meer worden gehoord, en je ogen, ze zijn voorgoed gesloten. Je leven werd vroeg in de kiem gesmoord, nog voordat je één seconde had genoten.…

Wanneer geheugen langzaam verdwijnt, wanneer je niets meer onthouden kunt, wanneer "gisteren" verdween, zomaar is het " denken" verdwenen, wanneer herinneringen weg waaien, zonder dat de wind aanwezig is je niet meer weet welke dag er komt of zelfs welke maand het is, wanneer geheugen oplost in het niets je ons ook niet meer herkent, is…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

in zijn hoofd dreunt een trein de cadans van het leven nog eenmaal met haar dat ritme beleven nog eenmaal met haar de wereld ontdekken het station binnenrijden en nooit meer vertrekken met haar de toekomst inglijden nog eenmaal de vrijheid tegemoet in zijn hoofd dreunt de trein waarmee zij is verdwenen, voorgoed…

Zonder dat hij het vernemen kon, Was hij voorgoed verdwenen. Was hij op reis naar de maan en de zon, Die eeuwig op hem schenen...…

Hou mij nog één keertje vast Met je sterke armen Streel mij nog één keertje Met je zachte vingertoppen Bemin mij nog één keertje Met je goddelijke lijf Hou me nog één keertje vast En lees me voor Met je heerlijke warme stem Lach huil nog één keertje met mij Laat mezelf in jouw ogen zien Voor de laatste keer Als ik voorgoed mijn ogen sluit…

"Voorgoed", zei jij, zou ik het verleden bij me dragen. Je hebt zo gelijk. Ik kan niet meer. Maar wil en durf niet te klagen. Achtervolg me niet meer. Mijn lijf doet zeer en mijn hart dat bloedt. Lieve Heer, hoelang duurt voorgoed?…

We wisten het al zo lang, nog kwam het onverwachts. Niet huilen, als je het kan, op 9 januari, de zwarte dag. In de woonkamer was doodse stilte, treurend om een groot verlies. Ik zakte door mijn knieën en gilde:"Ik kan en wil dit niet, help me alsjeblieft!!!". Als een baby ben ik op de vloer gecrashed, terwijl de anderen daar maar zaten. Nog…

het was een donderdag niets vermoedend op de bank tot het kwam die ene traan op je wang vervolgens die ene zin voor hem is de poort geopend hij heeft de stap naar de andere kant genomen de poort is gesloten en hij zal nooit meer terug kunnen komen die ene poort, gesloten voorgoed…

Ik stierf en er was niet van ver mij vandaan een stronk, een kussen voor mijn houten hoofd, waar ik de bedding vond, waarin ik rusten zou, ik zocht snakkend zonder adem naar een stem, die nu voorgoed zou zwijgen.…

Ik zie hoe jij jouw ogen Voorgoed hebt gesloten Een keuze hebt gemaakt Die mij heeft geraakt Ik wist dat jouw leven Je pijn had gegeven Maar niet dat de pijn Zo hardnekkig zou zijn En ben je daarboven Wil je mij dan beloven Om de gedachte te bewaren Dat wij gelukkig waren…

jouw afscheidsrede heeft geschreven ik vraag me af of jouw lippen die mij zo vaak hebben beroerd mijn naam nog kunnen spellen of ben ik al vergeten in die massa waarvan je denkt dat die al jouw wensen voedt nu ik weet dat ik je hand op mijn schouder zal moeten missen schreit mijn gebroken ziel en rijg ik de dagen aaneen om voorgoed…

Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan ik zie het vanuit later, veel later dat huis waarin ik eens leefde, het stond er, het staat er nog steeds. Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan waar de prunussen bloeiden, die oude laan. Jij mijn lief, samen wandelden we door de tuin achter ons huis. Was het een kasteel met lakeien, met kanonnen…

ik had je hand in hand willen betreden je kinderen thuis willen brengen toch liep 't anders, anders dan gedacht 'heilige' grond verzadigd met verdriet in de loop der tijd overwoekerd overwoekerd met al er groeit en bloeit zingen vogels er in 'gepaste' stilte gelijk begraven verhalen die nooit meer 'n luisterend oor zullen vinden…

Geen troost valt aan het najaar te ontlenen, de bladeren verworden in de goot en de gelieven zijn voorgoed verdwenen. Wie weet is ons vergund pas metterdood, door vreemde hemellichamen beschenen, iets vast te houden wat ons niet verstoot. ----------------------------- uit: 'Geleende tijd', 1999.…

hoe jij almaar won dacht ik nooit aan verliezen maar voorgoed ging je…

de mensaap Bokito is voorgoed heengegaan…

Elke ochtend begin ik met de dag van gisteren. Ik klim over een muur van herinneringen, overwoekerd met treurend mos. Steeds glijd ik terug naar het verleden, ik ruk me er met moeite van los. Wanneer ik dan beland in de schaduw van het heden, is de dag van gisteren nog niet vergeten.…

Zoals jij gisteren beelden verzon van een minneduet, zo wild van zinnen dat jij er geen tweede van kon verzinnen, zo zou jij weer schenken jouw minnebron, en de hemelen openden zich. 'k Zou best nog zo'n nacht willen delen met jou, voorheen werd zo de liefdesdorst nimmer gelest.…

Schim van gisteren De laatste kruimels veeg ik van tafel En grijp naast de wollen roes, de wolk Ons draagvlak Ergens onder de glazen stolp Dan verbreek je de lijn En ik gis naar waarom en wie en hoe Dan spijkert een sluimerende beul me vast En je haast je naar de flits Ik schud de bijtende kevers van het vel Terwijl een zomerwind jouw…