Alle inzendingen over glimlach OR hemel OR woeste

Hemel, zei hij en ik schreef het op irreëel decorgeschilder waardeloos gebazel over lichtval waar ik in hing als een spin Zijdezachte draden die de wind niet wilde breken en een weke warme glimlach, het vertrouwen van een kind dat vlinder wilde zijn Alle acht mijn ogen werden glimlachend bedrogen Alle acht mijn ogen hebben…

Ze fluisteren: de hemel is luisteren naar elkaar. De raden waren: geheel te zijn die je bent en vrijheid leren. De oogjes sluiten voor woeste waanzinwereld en lief inslapen. Een kopje koffie, desnoods met jodenkoekje en café noirtje.…

En dat...alleen al, maakte mij woest. Hoe ik mij daar; op dat moment voelde, daar dacht zij totaal niet aan. Wat zij wilde! heb ik haar allemaal gegeven, en nog was mevrouw niet tevreden. Mijn besluit stond vast, en ik ben weggegaan. Zo kon ik met haar niet verder, ik kon 't niet meer aan.…

Een glimlach van jou Maakt mijn hele dag weer goed. Een kus op mijn lippen maakt me weer blij, ’t Is hoe je het doet. Het vertrouwen dat je schenkt, De omhelzing die je geeft, Hoe je me vasthoudt als ik je nodig heb, Hoe je in het moment leeft.…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek een glimlach schittert.…

De nieuwslezer brengt monotoon Het nieuws elke dag, doodgewoon Hoe anders zou het zijn wanneer Hij zijn gevoel mee liet spreken Zo van: verdomme weer geen zon Verdomme weer een misdaad Verdomme weer een kind zoek Verdomme weer.... Maar; de nieuwslezer brengt het nieuws monotoon Elke dag, heel monotoon Misschien maar beter ook!…

Boven mij is de lucht als een lief gelaat, waarover zachtkens een glimlach gaat En binnen in mij wordt het al nu zo stil, of mijn hele hart naar de hemel wil .…

Wodan op je achtbenige paard Weergod met je witte baard Woest tekeer met lange speer Woelige wereld van weleer Wodans wachters weten Wie is hen vergeten? Witte bliksem uit de hemel haven Wilde wolven en twee zwarte raven 1977.…

in tere tinten en gebogen lijnen groeien witte blaadjes in een krans om het gouden hartje van het madeliefje ze bloeit in het buiten schijnen het zonlicht schijnt op haar in zacht gebogen twijgen in het liefelijke ochtendlicht van blank goud golvend pronken kleinmoedig sluimer jij door de wind glimlachend in een woest spel onuitputbaar…

De trooster in ons hart laat bloed stromen, naar dat grote geheim, naar dat heilig huis, waar ooit de hemel werd gevonden.…

De herinnering aan jou streelt nog immer zacht mijn huid Krult mijn lippen in een glimlach Warm en hemels zoet proeft nog je stem…

Ooit een glimlach verliezen met je ronde, zachte en intelligente ogen Lippen gelijk de golven van woeste manen net een stuurloos ruiter de nachtelijke ster die de weg baant door je lange zijdeachtige vacht je postuur die me vertederd moest je..…

in weerlicht slaat de hemel breuken in het graf opent zwavelzurige verdoemenis die onverlaten wacht ongekende kracht dondert over een verlaten aarde storm en hagel trekken woeste sporen in aangerichte schade stilte vol geladenheid de dodelijke spanning zijn wij nog niet kwijt…

Op de breuklijn Van mijn gedachten Halverwege hemel En aarde, ergens Tussen het paradijs En de woeste ledigheid Van de donkerste Van mijn hersenspinsels Word ik wakker vandaag, Wrijf de slaap uit Mijn ogen en zie dat De zon schijnt, de lucht Blauw is, mijn jonge Aanwas goed gedijt, En zie dat Het goed is…

Als de rook om je hoofd is verdwenen Neurie ik mee Met een dikke glimlach Je zat je zo op te winden Dat de stoom uit je oren kwam En toen zei je ook nog eens Heel woest tegen mij Zit niet als een “onnozelaarster“ Te ginnegappen Heerlijk om te zien Hoe jij je zo lekker druk Zat te maken Om die computer, een futiliteit Een fluitje van…

De glimlach van de winter is grillig en grauw de hemel in grijze tooi nergens een stukje blauw maar de takken van de bomen gehuld in rijp een schouwspel zo wondermooi…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

Dwars door de rimpels van vroeger kijk je door de straat van stille dagen en lichtjes van slechts verlangen Houten vlinders botsen tegen stenen muren Ballonnen vol kleur verdwijnen in grijze wolken Vandaag gaat de hemel open in woeste vormen, en stort ik neer als onvoorspelde regen…

De hemel huilt een nieuw gedicht: onweerslicht met donderwolken en wolkendonder gemixt met een schichtje bliksem. Een donkerblauwe stormtaal schudt woest aan dunne stammen, lettertwijgjes versieren het geheel.…

zacht strelen mijn vingertoppen langs jouw foto huilen doe ik niet meer anders zou jouw dak in de hemel gaan lekken met een glimlach denk ik aan die woorden die jouw liefste sprak na jouw doodgaan overtuigd dat het waar zou zijn bezien van uit zijn religie lach haar toe, huil niet sprak hij dan wordt haar hemel blauw haar sterren zullen…

Er was geen onder en geen boven, geen zinnen, taal noch teken, geen hemel noch een hel. alles was verschoven Net als in den beginne, toen alles woest en ledig was. men nog moest verzinnen welk woord bij welke dingen past.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Glimlachend verdrinken in de oceaan van ellende intussen kijkende naar de hemelse verlossing stralend vanuit jouw ogen. Dromen van genot gedragen door hemels geluk hemels geluk aangedragen door jouw aanwezigheid en mijn hart dat weet dat het voorbij is.…

Noem het maar hemel, paradijs of verlichting, de finishing touch. Dood is voltooiing, totale vervolmaking, genezing, geluk. Gelukkig komen we allen in die hemel van de vervulling. Dat is dus wel glimlachen naar alle stervelingen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zelf viel ik op alles, dat aantrok als goud, van jou Zeer gastvrij en open Brutaal met een glimlach Mijn zon aan de hemel Mijn maan bij nacht Kussend silhouet Verlangend schaduwbeeld Verstoorde stilte door Een verstrooide vogel Een verlate auto Afscheid. Tot ziens Van iets herrrezen Verdiept. Vervallen. Naar…