Alle inzendingen over godheid OR openbaren OR grond

scherp, het oog op zicht geopenbaard, doordrongen nacht geschonken licht kernachtig, fijn bezongen behorend bij, beginnen als een schaduw even lacht is het wezen enkel binnen waar het zetelt, stille kracht veranderingen levensgroot smaken kunnen wederkeren als roos, sterk, liefdesrood waar we zijn, kunnen leren…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten ---------------------------------------------- uit de bundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten (uit de bundel tot leven geroepen)…

Is er een tijd, een moment Dat plots alles anders is Kan zijn, ontstaan Dat liefde zich Openbaart aan mensen Die ooit elders waren In het firmament Die hun tweeling ziel ontmoeten Herkenning, vertrouwen Verbaasd en verwonderd zijn Er is veel mogelijk En onmogelijk duurt langer Eeuw na eeuw schijnen wij te zoeken Rusteloos en verdwaald…

Ik zet alle deurtjes open in m'n hoofd en laat alles stromen wat mij herinnert aan de pijn die mij van elke rede heeft beroofd Dan vul ik m'n hart met mooie dromen en kan ik leven als een blad in de wind nu ik zo m'n geluk weer hervind…

de maagd maria mij verschenen openbaarde mij haar benen hetgeen een zalig uitzicht bood op haar onbevlekte schoot ik prees de heer mijn lieve heer de maagd Maria is niet meer weet u waar ze mij op wees 't is zo zonde van het vlees mijn lust die heb ik uit gestort op zoek naar eeuwig leven aan vlekken was er geen tekort die heeft ze…

Wij overschaduwen vorsten Wij slaken gaarne Onz’ boeien Wij zij geprezen Door Wij en door Ons Wij schuwen daden niet, dorsten Wij immers niet te verfoeien Wij, Ons gelezen De les, met een frons? Wij bonzen luid op Onz’ borsten Wij talmen niet uit te roeien Wij die niet vrezen De wrake van Ons…

oprecht hem vroegen naar zijn steile gang naar boven Hij had gezwoegd - getaande uren maar de top bereikt de boetedoening gelaten want zijn oude, blote knieën had hij 's avonds nog nodig gehad om er zijn Heer te danken Het uitzicht viel hem tegen en hoe meer hij hiervan doordrongen raakte en vertelde - en vertelde hoe meer hij - haast in openbaring…

in die droom over water of over glas zag ik de dagen voor me, maar bleven vragen liggen voor later ik was daar niet maar hoorde wezens van papier in een verheven stad onder een heldere nacht zacht zingen was je maar hier.…

Nu ook de vierde poging is gestrand, wil hij er, eindelijk, de brui aan geven. Hij kent het einde niet van al het leven, uiteindelijk is alles in Gods hand. Dat hij niet zo geweldig kon voorspellen, Had ik je eerder wel kunnen vertellen.…

Ik zag zijn glimlach als van één die weet in het brandpunt van een judasoog dat hij misschien vergat te sluiten misschien ook niet. Ik dacht ik ben een vrije geest de tralies voor het judasoog kunnen me niet weerhouden. Maar het judasoog was in beweging mijn aanloop was niet snel genoeg.…

ik durf te spreken van een openbaring Gerard Reve kuste Zijn Lieve Heer en die smaakte naar zure haring…

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

Thuishaven van de geest Van oude pijn de archivaris Oogluikende streler Stil of spreekbuis van verlangen Drager van een hazenhart Witwasser van blinde vlekken In deze tempel zonder godheid Buig ik diep voor jouw wijsheid…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

Kinderstem Als vage gestalte in de vuurgloed van groen duister schemer het noodlot slaat hard toe door de donk're werkplaats zwart in zijn gloed waart de demonische godheid in het vuur van het lijden d'eenzame stem van het kind treft mij diep…

Mijn eerste liefde, mijn grote liefde mijn rijpere liefde, de liefde in mijn ziel... dat is het dichtwerk te vervaardigen. Geen man, die me zódanig kan verleiden hiervan afstand te doen. Geen vrouw die misleidt mij van het pad te houden. Het vertrouwen in eigen zaak: een grote en mooie taak vol van grootse liefde, in buik en beleving laatste…

Risico's door het mysterie omsloten zonder gronden van zekerheid. Die zich openbaren in het blikveld van wakkere ogen; die niets verhullen wanneer je door de waarheid wordt bedrogen.…

Het Goddelijke doel Van een liefdesrelatie is: De volledige Wederzijdse openbaring Van de ene ziel Aan de ander…

diep-koele zand; Geen bloemengloed, geen groen van sapp'ge plant Kleurt 't bleke egaal van vér-zichtbare kruin; Maar 't water, neerfilt'rend, doet, tuin naast tuin, Laaien van tulpenrood 't wijdvlammend land, En ruist als bossen op, tot waar de rand Vaal is door helm en ziek'lijk struikenbruin: Stormend door open mensenleven, laat De Godheid…

Der Godheid toorn is een geducht onweder, Waarvoor wij allen beven moeten, schoon Er velen zijn die nimmer als een veder Bewogen op der wereld wind, die teder Nooit, neen, vals-fors tiert om de hoogste ceder. Maar al wie rein blijft, krijgt op 't eind een kroon.…

een kleurenpalet in het hemels onbereikbare, de wind drijft de wolken in dit constant veranderlijke doek, openbarend tegen de achtergrond blauw, naar ongekende vergezichten, van licht transparante sluiers naar donkergrijze massa's. en ik, ik ben slechts een stip, aan de grond genageld, kijkend naar dit atmosferisch wonder.…

Wonder verward weer, Voel 'k mijn geheugen: „Liefde, gij Godheid — Liefde, gij leugen, Tot uwe diensten ben ik altijd Lachend bereid.—…

De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet, En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.…

De wijzers van december wijzen stilstand in de lucht. Treurwilgen huilen bittere aarde en de wind neemt mijn woorden mee. De nacht staart in het oneindige niets. Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

Ligt een kleedje Helemaal vol stof Midden in de kamer Rood van kleur Zomaar te liggen Want dat doen kleedjes Toch ?…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

, moest verboden worden woorden het liefst zonder klank en niets is anders dan de leegte een echo van leven, de door God gegeven dank leefde in de tussenwegen sprak je van moraal en hield mijn ziel daartegen, sloeg de wind, slaakten we kreten droegen dan dat samenzijnhart terug naar het slib, de modder verder, lager, dieper, in de grond…