Alle inzendingen over graf OR bloemen

ga ik de planten water geven tuinieren is mijn lust en mijn leven vandaag kom ik er echter niet aan toe ik ga naar het kerkhof met mijn moe op het graf van mijn opa leg ik dan de mooiste bloemen voor die lieve man.…

Het summum van dank of liefde schijnt te zijn een bosje bloemen die vervolgens ergens in een vaas langzaam staan dood te gaan eigenlijk een trieste symboliek geef mij nu dus liever maar een plant, liefst eetbaar of anders een fruitmand ook goed bewaar die bloemen maar voor straks op mijn graf dat lijkt me passender…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Neen jij gaat niet onder de zoden Jij gaat ook niet in een graf jij mijn liefste, jij gaat in 'n urn En die urn komt op de schoorsteenmantel en daarnaast komen je lievelingsbloemen en die zijn elke dag vers gekocht Zo hou ik je in mijn gedachten dagelijks met verse mooie bloemen, want: 'doden houden ook van bloemen'…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

Donkere regenwolken en kille duisternis na alle tegenslagen die't bestaan je gaf Verdwaalde jij in louter aardse wildernis daarom zet ik zwarte bloemen op je graf Moegestreden en ook compleet versleten rust jij onder het kil monument van steen Wie jij was, het werd gisteren al vergeten het hindert je niet, al dat hout om je heen Donderslagen…

in een graf vol bloemen vindt de dood haar aards bestaan ze staat een levenlang te bloeien en wacht tot ze gelaten gaan je lachte om de snelheid die hard botste met beton het rode bloed dat stolde na de sprong van het balkon je ontkende de depressie die je naar beneden zoog je liep weg voor de vergiften die de ander op je spoog…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

STILLE ZATERDAG GEDACHTE Zomaar bloemen voor een dode zomaar op een willekeurig graf zomaar vallen al je noden zomaar, zomaar van je af Jan J. Krediet, vrijzinnig dichter uit Rotterdam.…

Er zit een mus op de grafsteen bij het oude graf van mijn vader met verwelkte bloemen en verhalen over de vondsten langs de rivier. Ik wil de mus wel leren kennen om haar te vertellen over mijn vader maar ze luistert niet vliegt weg met mijn verdriet.…

De kindren groeven met de schop Een graf voor 't lieve vogeltje op; Daar legden zij het zacht in neer, En spraken niet, maar weenden zeer. Toen veegden zij hun traantjes af En plantten bloemen op het graf.…

Ik ben in elke bloem die bloeit, Ik ben in een rustige plaats. Ik ben in elke vogel die zingt, Ik ben in elk mooi ding. Sta niet huilend voor mijn graf, Ik ben er niet. Ik leef nog steeds.…

Als stilte weerklinkt in gebroken ogen pijn onversaagd steeds opnieuw toeslaat zo geliefd maar zo eenzaam zal de jasmijn zijn geuren niet meer verspreiden bloemen op jouw graf als tranen strooien je voor eeuwig omarmen in ongekende stilte…

ik stond er stram achter bloemen op een betonnen graf dacht aan vrinden met doorweekte pijn zij, een leven lang zoekend verlichting te vinden van een niet uitgesproken straf ik stond daar even dacht aan hen, maar wel aan de zijlijn…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

De bloem is een gehavend blad de liefde raast door de nerven omdat alle liefde er wil sterven de mens tot vreugde waardig acht. De bloem is een gehavend blad waarop tijd zich laat schrijven die ons slechts een moment beklijft het graf toedekt dat allen wacht.…

ik zoek niet de rust van het graf wel het wiegen van lange halmen en bloemen in het gras zij hebben dood zien passeren in droefheid en rouw konden zich pas profileren in lente na verdwijnende kou samen zien wij bekenden zij ordenen het groen tot weer een keurig graf waarvan de inhoud op de eeuwigheid wacht in dit schisma van leven…

Soms zie ik nu mijn eigen graf en de bossen bloemen al. Er blijkt ook uit het gastental dat menig mens toch om me gaf. Of nee! Men betreurt achteraf zo makkelijk een sterfgeval.…

Ze keek 'm aan en zei toen zacht: ik pluk ze voor m'n man z'n graf, heb geen geld om bloemen te kopen dus moet ik hier wel plukken toch? Want met lege handen naar het graf, dat kan niet, is een straf! De agent snoof z'n neus, een traan over z'n wang hij bleef staan, tot ze klaar was, 't duurde niet lang!…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

het was een droom mijn tijd voorbij wit marmer adert rood omzoomd met windspelende violen het kruis vertelt van dood op het gepolijste vlak in doorzichtig glas vazen bloemen mijn graf ik ben geweest maar nog vraag ik me af wie mij de zwarte tulpen gaf…

Ik heb de klok horen slaan Ieder half en ook heel uur Heb mijn gedachten laten gaan In een vorm van overstuur Straks ben je weer jarig Weer geen bloemen op je graf Ik besef nu voor het eerst Spoedig ruimen ze je af Ik lig in bed te piekeren Hoe het strakjes verder moet Aan de ene kant begrip Want ik begrijp toch wel zeer goed Dat de…

Hoe stoffig is het dal Waar de wereld niet mooier bloeit dan In het graf van Nefertari Mij wordt de adem benomen door gele bloemen Blauwe vogels en de koningin badend Waar ikzelf tot haar intimi behoor Het is mijn leven dat haar aantast Bij iedere ademtocht Ontneem ik haar meer kleur…

we rijden langs het huis waar eens mijn ouders woonden het bos is uitgedund de bloemen zijn verdwenen het voelt daar kaal en koud alles is wit gemaakt van binnen en van buiten als een gepleisterd graf zelfs de auto voor de deur is wit, met zwarte bekleding…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…