Alle inzendingen over groot chateau gehuur

voor een begroeid chateau pal aan de weg naar Malmédy gewoon potsierlijk op straat zit mijn oudste zoon nog geen drie jaren oud op een lage kinderstoel een en al voldane lach onder de spaghettislierten saus stroomt uit zijn neus al het licht was weg de electra uitgevallen donder en bliksem stormstoten hagelstenen als fazanteneieren…

In de wijnkelder van het chateau hoor je ze zacht converseren de holle het hardst, dat is altijd zo als vaten gaan communiceren…

Je komt natuurlijk zwaar bedrogen uit Wanneer je een "chateau" huurt "en Espagne": Kijk maar eens in dat oude schoolboek van je, Dan weet je weer hoe de vertaling luidt. Of had je soms geen Frans in je pakket? Dan word je nu vakkundig afgezet.…

Met puber Chateau Meiland eens bekeken Het won onlangs een televisieprijs De dochter van Martien was van de wijs Ze wilde één keer met haar donor spreken Geen liefdesbaby, maar een kil contract Reality tv; heel Holland zakt!…

Chateau Migraine in mijn kerstpakket bezorgt me steevast ieder jaar een kater. Dus dit jaar - dacht ik - houd ik het bij water: dan kom ik morgen lekker fris uit bed. Nu hang ik met mijn kop boven de plee. Toch maar weer wijn met kerst 2002?…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

Een chateau ofwel kasteel, zie je over de grens in overvloed. Wat eurootjes lichter, dwalen we door gangen en zalen. Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast...…

wijsgeren blijven in taal repeteren hertz tilt m`n frequentie om hoog ligt een graftombe, wij leren in staat tot niets, bij chateau dom zo staat het standbeeld vrij ongeduldige pagina`s en bibliotheken lantaarn hoekpand zei zij genetisch bepaalde neusje bleek kijk zie simpelheid met je rollende glibberige onmogelijke en er was vervlogen…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

Een fles Chateau Margeaux staat te ademen De afdronk wordt er beter door Twee comfortabele fauteuils naast het vuur Ik getroost mij veel u te behagen Kom, laten wij praten tot het einde Vergane tijden passeren ons Wij weten samen de eindigheid van het jaar Wanneer de nieuwe maan zich wast Breken er andere tijden aan, voor u En ook…

Het is een jaar geleden het was vrijdag 13 sept. 2019 het was precies twaalf uur wilde het tv-nieuws zien kreeg de heer Martin Meiland u weet wel van t chateau "Wijnen, wijnen, wijnen!…

Als hij mij een hand geeft, kleedt hij mijn vingers uit. Toch verlang ik zo naar dit contact met mijn huid. Als hij met een vinger de split van mijn vingers beroert, word ik rood en voel ik mijn schoot. Wij glimlachen, het doet ons goed. Is het wel, als het moet? Maar ik geef toe en doe, en doe, en doe.…

Haar heusheyt en ooc mijn Liefde groot, Ons Vrientschap daar beneven, Die sullen duuren tot de doodt, Ja mueg’lijck na ons leven. Of by ghevalle dees raserny*, Mijn Liefjen quam in handen, Haar Wysheyt redenkavelt* my Ten konfer of ten branden. Mijn ruwer begrip en stompe styl, Verwerckt die, o mijn Goddinne!…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden De gouden blonde tros, citroenig van coleur*, Gezeten in de lucht, juist buiten d' achterdeur, Waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde*. Dan beven amoureus de liefelijkste winden In 't gele zijdig haar en groeten met een geur Haar goddelijk aanschijn, opdat zij deze keur* Behield van…

De eerste keer, In de verte, Wat ik zag ….. Wwauw….waaauw... Tranen Zo ontzettend mooi. Maar nog steeds niet af. Dichterbij ik stond perplex, dat is maf. De tranen schoten weer in mijn ogen Verdriet, De vreugde teniet. Gekropen door het prikkeldraad Mocht eigenlijk niet, maar door de verhalen Wilde ik niet dralen En wilde actie. Dit duurt…

Wij hebben een mooi witstenen huis, maar we zijn nooit thuis. We rijden in mijn houten wagen door de dageraad, langs wat getoverd werd uit zaad in het land dat ik ontgang. Stop bij een bron: de wielen branden in de zon. Wil je nog beter zien wat ik met jou begon, dan stappen we in mijn luchtballon. --------------------------------…

Wij zijn een groot gezin, dat is in deze tijd niet in. 7 kinderen verschillend bij elkaar, vaak druk vaak gezellig en soms wel eens naar. Net als een bos met bloemen, zo'n gemengd boeket in een vaas bij elkaar gezet. Een hoge stevige vaas, dat is veilig dat is de baas.…

Je hebt de melkbus geopend en in de bron gestaard van je dorst; het deksel paste precies op je hoofd; zo zwom je met je tong in het witste dat je waste; je dronk het mooiste vlies, doordrenkt van lucht, opgespaard uit de bus, deed je het wonder dicht; je hoorde hoe de melk getild werd naar de avond toe; op het schelpenpad stond je, zonder handen…

Ik sprak mijn woorden niet uit. Ze werden gezegd. Ook ik hoorde ze En, min of meer verwijfeld, probeerde ik de bijbehorende bewegingen. Ongeveer het omgekeerde van hoe een partituur werkt: niet eerst schrift en dan spel, maar eerst gespeeld en dan pijlsnel, vrijwel vergeefs, geschreven. Of een piano: de toetsen bewegen, en mijn handen zijn…

Als een worm aan een haak, voel ik mij doorboort. Dankzij de mens onschuldig vermoord. Ze gooien mij te water, en laten mij zinken. Wat kan het hen ook schelen, dat een worm zal verdrinken? Ik voel mij klein, men kan mij niet verstaan. Als ze me zouden horen, zouden ze me dan laten gaan?…

Weg met die troep die oude jas, dat mooi bewerkte vest daar waar ik steeds mee hangen bleef steeds weer een lus, bij het passeren van 'n haakje opgeruimd weg dat ding, nu snel, foetsie dus dan kom ik bij die volgende kast zie daar van alles rechtstreeks hangen is dat nu echt of is het nep, goed gemaakt... slecht van stof, of was het dus…

Zo gaat het: je hoort een deur bonzen en de schelp van de ruimte bruist open; de werkelijkheid schampt langs en laat een lege weg achter zich heel, terwijl je geschiedenis schroeit er vol van dicht maar de uitspraak wandelt verder omdat je lippen dat afspraken Zo hoort het: de natuur opent je blad na blad zoals een leerboek bladert je door…

Of moeten wij, maar wachten op het "grote" laatste oordeel!…

Verloren de oude tijd opnieuw geboren de nieuwe tijd opnieuw verloren onverwachts door warmte gesmolten door kou gebarsten weg gelopen stuk gebroken je zocht, je vond een begin, een eind de cirkel rond wat rest de schoonheid van de troost de tijd.…

Zag U hem, Gerrit Komrij ..op tv, bij de w.d.d.d zo ongeveer April of in Mei. Met veel passie spreken, over de nieuwe gedichtenwedstrijd. Schrijf een gedicht, een zin aan gevoel of, gedachten gewijd. De inschrijving is vrij; mannen, vrouwen, neven en nichten. Dus niet alleen de profs, en de andere, zwaargewichten. Poëzie, proza, 'n netgedicht…

Misplaatst die schreeuw Een stem die schreeuw angst gevoel gaat door merg en been op het verkeerde tijdstip de verkeerde plek schrik angst paniek nee niet hier op deze plaats. Gepast die schreeuw Maar hier of daar is het misschien niet 'raar' een schreeuw gebaar om hulp voor een onderzoek naar die verdwenen en vermoorden…