Alle inzendingen over grote gezinnen.

We gaan toch niet beginnen Over grote gezinnen. Want een beer Wil altijd meer Binnen is binnen. In het bos Is de beer vaak los.…

Ik zie ze daar zitten, in Schinnen: twee moeders van grote gezinnen, volmaakt op ’t gemak. Het appelgebak verraadt: dit zijn dikke vriendinnen.…

De grote gezinnen in te kleine huisjes, de handelsgeest die zich dagelijks opmaakte voor de straatverkoop van vis en fruit; in de schaduw van de stedelijke Dom werd met een Utrechtse tongval de waar aangeprezen; met een kwinkslag erbij zetten de kooplieden meer waren om.…

Er was eens een baby, in de vorige eeuw was gewoon als ieder ander kind. ze groeide op, met broers en zussen dat waren er veel! De kinderen voedden elkander op, dat gebeurde in die tijd heel vaak want voor je 't wist, liep moeder wederom met een dikke buik! Die baby werd meisje, van meisje snel vrouw leerde een jongen kennen, er werd gesproken…

een huis vol kinderen is een huis vol leven met lekker veel kroost dat zich uitleven kan een huis vol kinderen is ook huis vol zorgen van maand tot maand het knopen van eindjes vader duizendpoot moeder creatieveling of juist ook andersom verzinnen steeds listen spijkerbroek jurk of jas wordt groot naar klein tot echt versleten toe…

Men kan nu langer adopteren, dus groot geluk komt met de jaren. Bekroning van veel homo-paren is samen koters importeren. Veel gezinnen groeien onvervaard, terwijl Donner enkel zorgen baart. ----------------------------------------------------------- (naar aanleiding van nieuws over versoepeling van regels voor adoptie)…

“Geef ons heden ons dagelijks brood” Maar in hoeveel gezinnen wordt er nog gebeden? In hoeveel gezinnen wordt er nog ontbeten? Verdiende loon of juist onvoldoende loon Maar wie wil nog werken, echt hard werken, heel hard door “in het zweet des aanschijns, zijn of haar brood te verdienen” Straft God, direct of toch ook indirect?…

“Ik weet het wel: het leven is heel duur, En veel gezinnen zullen het niet redden, Voor vluchtelingen zijn er niet eens bedden, En alles wordt nog slechter met het uur. Mijn naam is Rutte, ik ben uw premier, Maar helpen? Hoe dan? Ik heb géén idee.”…

Ik wou dat het in huiselijke kring bij Hollandse gezinnen ook zo ging.…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

Nu zijn gezinnen in Amerika In wéér zo´n soap van huidskleur aan het ruilen Zo blijven ze de beeldbuis maar vervuilen En steeds komt iets waanzinnigers daarná De enkeling die nog zichzelf wil blijven Zal men vanzelf ooit tot een soap verdrijven…

De Voedselbank van Tilburg luidt de klok Het magazijn kent steeds meer lege planken Dat feit is aan de crisis dus te danken Gezinnen zijn verzeild in diepe shock Laat mij er eens een ander licht op schijnen: Want Tilburger, ge kunt nu gratis lijnen!…

Deze drie Latijnse woorden die krachtig vol eenvoud zingen geef ons vrede mogen galmen over aardbol door zeeën en wolken om hun boodschap te brengen aan oorlogszuchtige mensen en twistende regeerders in alle werkkringen huiskamers en gezinnen…

Als je zo doorgaat is het leven een sleur terwijl boten varen, gezinnen scheuren Genoten door vaders met zonen genietend in de kuip. Getogen om te geloven in Jezus Christus. Alles is hoe je het niet gewild had en toch pak je de draad weer op stop met denken doorbreek de lus.…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

Het aardgas uit Groningen Levert de staat veel baat En scheuren in woningen Als een aardbeving toeslaat Geen nood aan de man Roept de betrokken NAM Een pleister staat te wachten Om de pijn te verzachten Een waardeloze hypotheek Brengt echter tranen en verdriet Bij gezinnen van streek want Verhuizen kunnen ze niet…

geef hun weer namen geef hun 'n gezicht na een zee van tranen in 't vroege schemerlicht breng ze daar waar men reikhalzend op wacht geef hun weer namen geef hun 'n gezicht breng de gezinnen weer samen voor 't rode avondlicht…

Te gek om over te praten, kinderen ontvoerd, gezinnen ontwricht worden branden gesticht. Te gek voor woorden, lopen leerlingen met wapens de klas binnen, schieten leerlingen overhoop. Te gek om over na te denken, Kan het nog gekker?…

Kinderen ontvoerd Gezinnen ontwricht en branden gesticht Dit is te gek om alleen al over te denken Dat leerlingen de klas binnenlopen met wapens Dit is te gek om over te denken. Kan dit nog gekker?…

In het openbare bos, tussen de met prikkeldraad omzoomde weiden, lopen gezinnen met grote honden los, zich van stress te bevrijden. De familie ademt zich gezond, de vogel raakt stil, wild op de vlucht. Komt het door het blaffen van de hond, of is het hun stadse lucht.…

Mannen met gezinnen Waren jullie, kinderen Die speelden met de Honden die jullie net Als zij zo lief waren - In werktijd vergaarden Jullie tijd en plannen Om een hele bevolkingsgroep Uit te roeien op de meest Beestachtige wijze - Oncorrigeerbaar gedrag, Waan achter de gedachte Die jullie zelfs in het Gezelschap van vrouw,…

De kroonprins der Nederlanden verblijft in het land van Wales op een oude kostschool de jonge man van hoge adel ervaart de gevreesde tucht en soldateske leefwijze die met afschuw dan wel schertsend genoemd zijn in geliefd verhaal vertellend van sloebers uit Britse gezinnen waar ouderliefde dikwijls taant of misschien geen raad weet.…

jonge partijleden d66 waarom niet echter deze brengt enorm verdriet hele gezinnen van drugsverslaafde kinderen lopen gevaar zij/onkundigen willen het legaliseren belachelijk onzinnig/raar als die pillen uitwerken worden mensen/dieren in vele huiskamers afgebroken nu deze enthousiaste partij betaal ook dan de enorm aangerichte…

Zomaar mensen afknallen, zomaar gezinnen dreven in paniek. Het bloed op straat is weg, de sporen, zie je niet. 365 dagen geleden, dat de aanslagen werden gepleegd en het enige wat ik me afvraag: is er iemand die nou weet, waarom?…

Doorgaans bots je dan op plaatjes met blauwe luchten, lachende gezichten, jonge gezinnen. Weelderig groen tussen de huizenrijen. Zij lieten voetgangerszones zien waarin ouderen zich soms wankelend voortbewogen. Er liep zelfs iemand achter een rollator, zomaar op straat. Dat vond ik prachtig, Maar het blijft geen autoloze stad.…

Het lijmen van paren, gezinnen, volk en mensenscharen het slijpen en schuren, uitdeuken van roestend en protserig blik symbolen van kort en snel van uitvlucht, klacht en overspel van zelden jij of U, maar altijd ik. Bij geschonden taal en verloren spraak dan loopt het spaak, te veel, te vaak.…

Ik geloof dat ik een rolberoerte kreeg Toen ik mijn saldo checkte deze week Ik had geen flauw vermoeden totdat bleek: "Mijn rekening, hoe kan dat, hij is leeg!" Een cyberaanval? Nou was dat maar waar Ik roep het al zo'n anderhalf jaar…

Gespleten Gezinnen stichten was het decreet Opvoeden was een bezoeking Kinderen geboren bij de vleet Niet voor iedereen een roeping Ze geven geen warmte of vertrouwen Geen omhelzing of een bedje in haar schoot Een voedingsbodem voor de eenzaamheid Afstanden zijn onbedoeld vergroot Rivaliteit in de gezinnen Vreemde rollen worden gecreëerd…

gevluchte aardbewoners in gescheurde tenten dorstig en ondervoed opgesloten in niemandsland troosteloos in wanhoop verward in angst leunend op de liefde uit een ver verleden verscheurde gezinnen in verdriet en verloren hoop moe van oorlogsellende opgesloten achter ijzerdraad ben ik een mens in deze wereld verschopt en opeengepakt…