Alle inzendingen over grote gezinnen.

Wat ik wist van mijn jeugd projecteerde ik niet op mijn leeftijd maar op het landschap dat weelderig groeide in het onvoorziene droomgetij ik luisterde daar aandachtig naar geluiden van jonge gezinnen gezelligheid op weg naar kerstmis met een zorgvuldig uitgezochte boom en boodschappen eigenlijk te zwaar om in zonderlinge eenzaamheid…

Dit jaar kijkt hij zeker, naar arme gezinnen met…. kinderen. Zij worden vaak vergeten. Dat kan niet de bedoeling zijn, want alle kinderen vinden het fijn om wat te krijgen. Echt waar, Sint zal zijn best doen om boven zich zichzelf uit te stijgen.…

onder de voet gelopen ongewapende gezinnen worden aangevallen gebouwen kapot geschoten de dictator regeert met nietsontziende hand de leider smeekt Europa om hulp met samengeknepen billen vergaderen zij, over wat wel, wat niet weeshuizen, ziekenhuizen worden aan flarden geschoten, moeders overlijden, evenals de toekomst bloed kleeft…

ze draagt haar sluier een mens onder de mensen en klaagt niet over het kruis dat anderen zo opzichtig torsen aan een gouden ketting om de onbedekte hals haar hennahanden bewegen in dezelfde nijver het gezin waar zou moeder genoemd de zorgen en liefde verdeelt in gelijke porties over allen zoals dat in gezinnen hoort haar tong valt soms…

hoewel nimmer toegegeven het westen is gruwelijk verwend vervreemd van natuur en samenleven Brood en zorg minzaam aangereikt het meedenken gewraakt tot zwijgen de massa volgt indolent in het menselijk zijn verwurgd is de tolerantie alles te verkrijgen In Soedan vraagt een kind om water in een leven waar het nooit voor koos in India zoeken gezinnen…

En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten.. Bespuugd, met scheldwoorden overladen... Tegenstrijdig aan zijn triomf en heldendaden. Want zonder het verleden van deze veteraan, heeft dit dorp nooit kunnen bestaan..…

Vader, moeder, drie toekomstige gezinnen. Zoals ik vader haat, strijker die genas. Hij wil zich voor de eerste hap bezinnen op honger, armoe, de schepper die er was, is, toch geweest moet zijn, et cetera. Hij krijgt bijna geen voedsel binnen want onze vrienden komen hem te na. Rode koppen boven glanzend tafellinnen.…

En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten.. Bespuugd, met scheldwoorden overladen... Tegenstrijdig aan zijn triomf en heldendaden. Want zonder het verleden van deze veteraan heeft dit dorp nooit kunnen bestaan..…

lege wagons kwamen terug beladen met verstomde verhalen die men horen kon wanneer men z'n oor ten luister zou leggen naast de rails dwarrelden afscheidsbriefjes onwetend of ze hen ooit bereiken zouden verscheurde gezinnen door gezaaide haat welke niet de onze was, maar opgedrongen de onze zou worden reden steeds vaker lege wagons het…

Nee, jij wordt zo groot... Maar jij bent aan het krimpen... En jij bent levensgroot... Ma, je bent ook wel een beetje dik... Nee, jij, jij bent te mager... Maar, jij bent echt al oud... Maar nog niet echt, jij slimmerik... Zo staan we vaak te kletsen zijn armen om me heen Het is zo'n heerlijk fijne knul ik kan niet om hem heen...…

Respect verdien je door onderscheid 't Grote verschil tussen Goed en Kwaad Mensen in tranen, van woede Vele verward, geslagen Maak het verschil Men kan bij hoog en bij laag beweren Vasthouden en -pinnen, dogma's vastgeroest Starre lijnen Strak gespannen Maak het verschil Milieu, ongeacht welk dan ook Verdien vrijheid met liefde.…

Gedachten door denken en door dichten zal dat ooit eens overgaan ik weet 't, het moet de geest verlichten tot de woorden er weer staan Een wandeling, de golvende zinnen de storm, de honden, het zand en de kust waarom geeft mijn grote liefde mij nog steeds niet die innerlijke rust ?…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

Ik sta op en ik voel me Te groot voor deze ruimte Te breed voor deze stad Ik stoot mijn hoofd aan de hemel In te kleine schoenen Zet ik mijn voeten op de grond In één stap op mijn werk op tijd In een hinkel thuis - Hoe was het? Vandaag was… Ach laat maar schat Het is een kleinigheid…

groeide dan mijn huis en alle andere bomen na zestig jaren ging mijn eik mij plotseling vervelen hoewel de kinderen van mijn kind er fijn in konden spelen maar heel mijn kleine achtertuin was louter stam en takken waarom ik op een boze dag mijn kettingzaag ging pakken van boven af heb ik de boom tot onder weggenomen want boompje groot…

Hier op de zoveelste verdieping met uniek uitzicht boten varen als wolken, het water als lucht en de mens is als vis geboren. Tussen de zwarte lijnen en de scherpe pakken is er soms een ontmoeting, jij bent ergens net als ik maar de metro raast ritmisch door en ik ben niets dan storende harmonieuze pretentie Gebouwen…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

Mag ik je nog kussen met mijn hart Lieverd, lieve schat Er is geen leegte; geen niks Maar laten we niet praten En niet kijken, niet zien Geen vriendschap of misschien Gewoon het hierbij laten.…

Ik wil het anders, mooier groot Een straks en nu van ‘t komt goed ‘k Wil wat geweest is voor ‘t eerst en ik - als altijd – onbeheerst, me lavend aan elk morgenrood…

Gestaag nadert onze pensionering wachten decennia vrije jaren hoe we die tijd gaan ervaren hangt af van de voorbereiding Door gevoels-misleiding versnelt onze gevoelstijd ervaren we die vrijheid als strijd en vaak heerst de teleurstelling Gezonde jeugd zit vol levenslust wat slijt, er ontstaat gelatenheid als er niet aan wordt gewerkt…

Verwaaid door de wind alleen achtergelaten op de verlaten akker. Het vergeten kind gebleven toen de panfluit uit Hamelen vertrok. Maar in haar handen droeg ze het zwaard Indural het scherp veelzijdig snijdend wapen van het woord. dus zou ze nimmer eenzaam zijn. Ze kreeg de gave stil te blijven staan om als boom diep te wortelen…

Weer Wakker Met grote gevolgen Voor allen betrokken en Voor allen vértrokken Voor jou Voor mij (Relaas van een ex-comapatiënt)…

mensen verzamelen zich om moeder aarde te danken winden wervelen rond van zuid, west, noord, naar oost een buizerd vliegt zijn kringen ziet met zijn scherpe ogen hoe bloemen, bessen en vruchten een kleialtaar versieren in een licht briesje vleugt adem van de grote geest…

Niets blijft iets Als niets blijvend is Zoals de boom zijn blad verliest Geeft het leven dan nog iets Dat zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots…

Wat met zo’n grote bek, Sta je echt voor gek, Als je niet weet wat je zou willen.…

Maar: ze is helemaal niet zo groot, als dat ze eruit ziet, is nietig en klein, stelt niks voor maar wenste oh ja wenste uit het diepste van haar hart, dat het anders zou zijn, want wat is ze: nietig en klein!…

Je kent ze wel, De kleinzieligen Die alles beter Weten dan jij het Ooit zult weten - Die niet luisteren Maar meteen hun eigen Debiele waarheid Door je heen zullen Schreeuwen - Zij zullen oordelen spuwen Gegrond op minder dan niets - Kleine zielen, Grote monden, Kleingeestigen zijn zij Met grote ronde Scheuren waar…

leven overheersen In een tomeloos bombardement Van prikkels dat ons de mond wil snoeren; Vooral dit giftig roze etiket Dat jou ongevraagd wordt opgeplakt, Een jongensachtig meisje ben je hooguit, Of een jongen met een zachte, vrouwelijke kant, Maar gay, of lesbo, absoluut niet, Volmondig is je antwoord nee, Geef mij dan liever het grote…

's-Ochtends eerst een appel om op te starten Gewonnen Elfstedenkruisjes: zeven Door heel hard schaatsen en te beleven Er compleet voor gaan, zonder lot te tarten Een schaatsheld die wist van de hoed en de rand Gaat 't schaatsen volgen vanaf de bovenkant Jeen van den Berg; 8 januari 1928 - 8 oktober 2014 *Elfstedenrijder…

Komt zoals het komt, Je weet immers niet beter - Dagen bitter en zoet, Alsof wat dan ook Er nog toe doet - De stroom van die rivier Hou je toch niet tegen, Valt het goed, lach dan maar Valt het tegen, laat dan Je tranen gaan ook al hoort Het niet, het huilen van een man; Je leven is een avontuur, Het eind meest ongewis, Groots…