Alle inzendingen over grote verbouwing

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

in de eeuwigheid geplaatst is de dood van een dichter de echo die op zijn woorden aast * een hart geraakt wel zoveel lichter immers bij leven taal verbouwen aan een zware plicht getrouwe met lippen zo fraai in poëzie gestemd en gehuld in een bul als levend beeld * zo iemand zal blijvend worden gedeeld…

het ene lijf is zeker het andere niet al zou je verbouwen gelaatstrekken vouwen verrassend de gewetensstalen van alledaagse vragen mimiek vertelt het eigen bescheid van zacht tot fel en mijn ogen blijven eten elk toegift op het vlees ze vreten de complete getoonde persoon uitgesproken of bedeesd maar verre van gewoon…

zei ik tegen de oude dichter die ik nog steeds als een mysticus zag, totdat hij opstond en mij wenkte mee te komen naar de w.c. toe, deed z'n broek omlaag poepte in de pot en keek omhoog naar verbouwe- reerde mij en zei: 'híer, heb je écht!' en inderdaad, ik was genezen.-…

In een bos met naaldbomengeur gevuld verlies ik al mijn spanning en ongeduld Een kabbelend beekje met koel helder water legt mijn zorgen opzij voor een weekje later Geen stadse herrie of verbouwende buur maar de simpele geluiden van moeder natuur even leven als in een utopische droom door een weekje vakantie op de Veluwezoom…

braamstruiken, helmgras en duinkonijnen kunnen niet kiezen voor mijn hazenpad zodra Leviathan luimende kustlijnen in woede zal dragen op haar schouderblad landhongerig de zeereep wil ondermijnen en verbouwen tot zonloze dodenstad die in gedenkbladen zal verkwijnen wanneer de klaagzang klinkt van cherubijnen niemand nog kan schuilen onder…

‘Zie’, zegt het, ‘hoe sterk ik het verbouw: elk woord van het wordt recht en vast en echt, ik brand in elk lijf de letters van mijn trouw’. Het is orgie van leugen in ’t gevecht.…

iedereen maakt zijn entree en neemt zo zichzelf mee met vuurrood haar uitbundig blozen of in het blauwgroen van de ogen het saillante punt van onderscheid is dat niemand ooit een ander blijkt maar ieder wil het schoonheidsideaal laten zich en masse verbouwen lopen in de kudde van getrouwen blijf maar wie je bent de replica’s…

ze hebben een veel te groot huis voor zichzelf maar eigenlijk meer voor – een ander de allernieuwste keuken om te pronken niet echt nodig ze eten buitenshuis maar mooi toch voor – die ander In een onder architectuur aangelegde tuin tuinieren ze nooit maar hebben het goed en laten dit zien aan – een ander de grootste caravan een driekwart…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

ging zomaar een groot gat in de zolderkamer van mijn huis en gaf daarna "niet thuis" toen ik daar wat van zei het sprookje van een fijne samenleving lijkt voorgoed voorbij…

We zouden als we groot waren, samen kunnen gaan stappen. Met zijn beiden heel hard lachen, om alle goede grappen. We zouden op vakantie gaan, naar hele verre landen. Met een oude auto reizen, en dan samen ergens stranden. Als we dan zover zouden zijn, en beide gingen trouwen. Zouden we elkaar helpen, onze huizen te verbouwen.…

Samen verbouwen en oogsten van de vruchten, en samen melken. Om ronde tafel genieten van het eten en elkaar horen.…

Een goede raad ga metterdaad maar zelf je hap verbouwen. Je merkt dan ras - wees in je sas - dat wij meer van je houwen!…

We doen nog wel alsof we het goed geregeld hebben met parlementen, rechters en een grondwet van onze idealen maar de boeren zijn gebleven en wij zijn hun knechten die kapitaal verbouwen, oogsten en uitpersen in vele nullen op het achtererf van de slacht We willen volle schuren voor de winter, maar we moeten er duur voor betalen aan…

ik heb ze zien komen en gaan de hand vast voor het huis van hun dromen een hoofd vol gedachten hoe het zou en zeker moest worden na verbouwen meer buiten door de ramen te veel bomen namen licht en uitzicht weg de melodie van de trap klonk bedaagd alsof er van de treden te veel werd gevraagd de kleuren zijn gedateerd inboedel…

eigen druiven gaan oogsten om jaren later na rijping op het leven te toosten aan een meerdelige romancyclus beginnen om een literaire prijs te winnen die ene hoge berg nog in gedachten om die met groot gemak te beklimmen eerst even iets anders – hij blijft wel wachten trainen voor die schaatstocht want je weet maar nooit hij kan elk…

Uur na uur terwijl de klok steeds verder tikt Uur na uur gehuild, gestoeid met woorden een eeuwigheid gepraat gediscussieerd, gedebatteerd Uur na uur niet naar elkaar geluisterd niets van elkaar geleerd daarom unaniem van mening voor ons is het te laat Tot de innerlijke stem sprak en ons vertelde onze akkers te verbouwen met…

ik ken de wereld niet zoals mijn ouders haar zagen nog bewoond door de ongerepte rijke natuur het waren de verbouwingen en de velen afbraken die mij vormde tot de mens die ik voor hen was in menig boek zag ik het prille voorjaar de velen knoppen bovenaan aan de stelen het zou zeker nog wel enkele weken duren voordat ze in volle glorie aan…

Rutte stuurt parlement naar huis 225 kamerstoelen blijven leeg de Koning stemde direct toe is het gezeik over zijn stoelen ook meer dan modder-flodder zat het uitschakelen van de democratie versnelt tenminste ook de verbouwing van het binnen en buitenhof Rutte en Willem zijn goede vrienden al sinds Beatrix, de vorige majesteit samen staan…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

Mag ik je nog kussen met mijn hart Lieverd, lieve schat Er is geen leegte; geen niks Maar laten we niet praten En niet kijken, niet zien Geen vriendschap of misschien Gewoon het hierbij laten.…

Ik sta op en ik voel me Te groot voor deze ruimte Te breed voor deze stad Ik stoot mijn hoofd aan de hemel In te kleine schoenen Zet ik mijn voeten op de grond In één stap op mijn werk op tijd In een hinkel thuis - Hoe was het? Vandaag was… Ach laat maar schat Het is een kleinigheid…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

Gedachten door denken en door dichten zal dat ooit eens overgaan ik weet 't, het moet de geest verlichten tot de woorden er weer staan Een wandeling, de golvende zinnen de storm, de honden, het zand en de kust waarom geeft mijn grote liefde mij nog steeds niet die innerlijke rust ?…

Nee, jij wordt zo groot... Maar jij bent aan het krimpen... En jij bent levensgroot... Ma, je bent ook wel een beetje dik... Nee, jij, jij bent te mager... Maar, jij bent echt al oud... Maar nog niet echt, jij slimmerik... Zo staan we vaak te kletsen zijn armen om me heen Het is zo'n heerlijk fijne knul ik kan niet om hem heen...…

Respect verdien je door onderscheid 't Grote verschil tussen Goed en Kwaad Mensen in tranen, van woede Vele verward, geslagen Maak het verschil Men kan bij hoog en bij laag beweren Vasthouden en -pinnen, dogma's vastgeroest Starre lijnen Strak gespannen Maak het verschil Milieu, ongeacht welk dan ook Verdien vrijheid met liefde.…

groeide dan mijn huis en alle andere bomen na zestig jaren ging mijn eik mij plotseling vervelen hoewel de kinderen van mijn kind er fijn in konden spelen maar heel mijn kleine achtertuin was louter stam en takken waarom ik op een boze dag mijn kettingzaag ging pakken van boven af heb ik de boom tot onder weggenomen want boompje groot…

Hier op de zoveelste verdieping met uniek uitzicht boten varen als wolken, het water als lucht en de mens is als vis geboren. Tussen de zwarte lijnen en de scherpe pakken is er soms een ontmoeting, jij bent ergens net als ik maar de metro raast ritmisch door en ik ben niets dan storende harmonieuze pretentie Gebouwen…