Alle inzendingen over grove taal

mijn kleindochter beaamt mijn begaafdheid als ze een gedicht uit het boek voordraagt schommelend de ongerepte natuur plaagt die een enkele hoofdstuk niet heeft erkend grove taal geschiedt niet in mijn schrijven stroomt niet over de lijnen van het papier haar mond vermaakt zich met het plezier dat maar zelden tot het eind wil blijven ze…

De stille getuige van 'n gewelddadige eeuw sprakeloos maakte hij kunst van lichaamstaal zestig jaar stilte stroomt weer vol kabaal z'n mime sterft met hem in Munch's schreeuw Terug bij de antikunst van obsceen gedrag van kabaal en grove taal voor effectbejag ---------------------------------------------------------- 's Werelds grootste…

Stuit op grove taal van onwil rem hard aan de kant, slip sterk met mijn bruine open ogen over mijn eigen gevoelsgrens open gaapt voor mij een grote afgrond achter harde wilde golven voel ik wand doorvoed mijn hartje met het begin van wat ik seconden lang stil herken, ik begeer niet langer wat ik krijgen kon en mijn luiheid toch weerhouden…

taal; mijn pralend preken bracht het stevig kennen leren zonder die omgekeerde wereld waren we straal voorbij gelopen aan het feit van voorbestemming langs elk-ander heen te leven…

Wat een verdorvenheid! Zedenloos taalgebruik! Menigmaal buldert hier heidens geschut! Steevast vervloek ik in godsherejezusnaam onkuis gescheld zoals l.. en ook k..! © Inge Boulonois…

Hij pelt neerlands taal schift fel geel van wit draagt een hoed van vilt waar geen vorm in zit snijdt scherpe bochten in kromme zinnen weet altijd puntig aandacht te winnen eenzaam aan de top hekelt hij ontrouw nekt met grove streken ieder nieuw gebouw maar alles buiten kijf was hij geen alfa betje dan vast een lekker wijf…

voorzichtig blijf bij me in de buurt Gedraag je onopvallend houd mijn hand vast kind en vader samen in de middagzon: papa, ik heb heel erg dorst Een vader onzichtbaar pijnlijk verbonden met Orange Grove in de Sunshine State Lord, he’s going to the river…

Orange Grove de terugkerende dief in de nacht hij berooft de man van zijn slaap flarden van gospels en geschreeuw vermengen zich tot een gekmakend lawaai De kompanen de sinaasappelbomen zon beeld en geluid gaan hun eigen gang heen en weer voor en achteruit van zwart naar wit van wit naar zwart De man keert zich meer naar binnen de…

Mijn smaak is te grof, te onverschillig Misschien zelfs schouderophalend blasé oh, ik ben best wel heel gewillig en vind veel dingen lekker en oké Maar het eten van ’n verfijnd gerecht brengt bij me zelden extase in de mond op mijn tong geen smaakpapillengevecht nooit waart er een piesend engeltje rond toch eet ik bijna alles wat me wordt voorgezet…

ik schuur een vinger over de grove steen kan niets zeggen jij bent weer koud als voorheen…

Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

met grove penseelstreek haalt hij uit naar alles wat in hem zit vormt hij in stilte zijn gedachten zijn gevoelens ontstaat op doek zijn leven…

Ivan de gevoelige voelspriet Van grove misdaden Bevechter van het kwaad Die niets echt zitten laat Zijn taal is zeer apart De zinnen soms verward De boodschap helder wit Rozen in maatje kwart Bloed gruwel wreedheid Wilde de brave mijden Zekerlijk niet meiden Zijn preek gerechtigheid Niet af te laten vreugde Die alle droefheid doodt…

hij penseelde al volop het blauw van kou in grove streken vond in cirkels de wind voor het veelkleurig bladtapijt spriette kaalheid van de takken tegen een noordwester horizon schraapte met het schilders mes in vaste hand de laatste zomerresten van het land…

Ik heb alleen bemind en dat schijnt onvergeeflijk een grote grove fout. Uit 'Loflied voor een stille gek' 1979…

Nevels tussen de grove dennen weglopend in het glooiend zand ik hoef nooit aan jou te wennen jij staat altijd aan mijn kant.…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

Er was een grove dekkingsfout gemaakt.…

Met grove stenen in diverse lagen. Gemetseld met snelbeton. Water en stootvast. De kleuren vervaagd naar grijs en zwart. Vergeten een raampje voor een beetje licht naar je hart.…

Zo’n grove provocatie door terreur Met slachtoffers, bepaald naar willekeur En met uitsluitend doel om te shockeren Het beste antwoord lijkt om te bedaren En door te gaan waar we gebleven waren…

Als wazigheid je niet meer zint was dan het grove zout uit de mist strooi kwistig met regentranen en jank als een vroegtijdig verlaten kind laat de ogen verfrist weer open gaan en denk: ik word straks weer bemind…

Geen Valentijnspost is een sneue zaak Maar zó'n virus maken is wel grove wraak…

aan een Urkse kade rust een oude vissersschuit verwaarlozing in z'n blik de grove letters van zijn thuishaven leesbaar nog in roest gedegradeerd door quota van zee naar meer bestemd voor andere letters of toch voor de sloop ik miste hem al een tijdje in Scheveningen uit "De Zee en Ommelanden"…

The Grove Hotel is dit jaar het toneel, Waar machtigen en rijken samenkomen, Om ongestoord wat met elkaar te bomen, Er komt wel iets naar buiten, maar niet veel. Een samenzwering? Nee hoor, ben je gek! Zelfs pers is welkom, daarzo, bij het hek.…

door de rimpelingen van tijd schuimt nostalgie in golven van passage het verleden zwelgt in geuren van kindertijd beelden ooit in tastbaarheid gepresenteerd ingekrast in tijd van geheugen grove sporen van onuitwisbaarheid in strelingen van zwoegen doorzeefd van nostalgische gebaren…

Het schorem dat de dood heeft afgeschoten Stampt met zijn botte laarzen door het kwaad Een zwarte hel waarvoor geen woord bestaat En plundert met zijn grauwe grove poten Bezoedelt tere koffers lieve tassen En zal die klauwen straks in onschuld wassen.…

DER TALEN.…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…