Alle inzendingen over haar beeltenis

o Moge ik, u onweerdig, nooit die beeltenis bederven, maar eerzaam laat ze leven in mij, eerzaam in mij sterven.…

Haar beeltenis is mijn geestelijk ervaren. Mijn hart voelt zich verloren in dit seizoen van het licht. Een bos van hoge stammen omsluiten mijn wezen. En brengen mij uit mijn evenwicht. Ik ben een ontwortelde die haar beeltenis wil bewaren. Gevangen in een zomerbos ontdek ik hiervan de gevaren.…

Een beeltenis van blinkend ebbenhout een koolzwart profiel een ingehouden blik stil op de verte lava die nog ziedt…

als je eerder gaat dan ik zal ik je lijk aanschouwen mijn god wat zul je stil zijn in je niet-zijn maar je beeltenis in haar verschrikkelijk zwijgen zal schreeuwen in mijn hoofd…

Haar beeltenis is mijn droefenis in dit grote bos van al mijn zomerdromen.…

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

Het was tekenend Voor mij - vond hij Dat ik als gelouterd Kunstenaar niet bereid Was even vlot zijn Beeltenis te schetsen - Ik was nogal blasé - Waarop ik hem liet weten Dat hij zich van mij toch Echt een vertekend beeld Had aangemeten…

mijn leven verscheen ik had je verdreven tot ver over de liefdesgrens maar je bleef als een schaduw in mijn leven soms verkeer ik tussen twee werelden, dan blijf ik zweven zonder vleugels maar naar jou luisteren is de tijd durven te verliezen wanneer ik de woorden op jouw lippen lees golft mijn hart van liefde en is jouw beeltenis…

Wolken in water Aarde raakt hemel en heel even ziet Vergankelijk later Niet alleen beeltenis Maar ook reflectie werkelijkheid ziet Wat mogelijk is Een omgekeerde realiteit het beeld in bestaan al kwijt…

Jouw beeltenis staat hoog op de schap ik kan je niet meer zien je bent er wel zoals je er altijd bent geweest ik probeer me te verschuilen zodat jij me niet kunt zien van daarboven en je ogen mij niet zullen volgen maar je bent er toch.…

misschien, ook ik een nieuw begin het kloppend hart vindt zijn kracht in de stilte het ongeschonden leven de vreugde, het licht zo vol elan de beeltenis trekt het vinnige uit de pijn geen verloren moment meer laten zijn!…

Bij de beeltenis van jouw ogen. Dient de glans Als bericht, Voor de dwarreling voor elkander.…

We turen naar de sterren en planeten Of ergens in de ruimte leven is Wie weet naar onze eigen beeltenis Want buitenaards, we zijn ervan bezeten En na die vondst verzinnen we technieken Om daar de boel dan ook weer te verzieken.…

Ik droom mijn dromen met de streling van jouw beeltenis op mijn netvlies.…

Nadat de aarde stopte te trillen zag ik, haar tranen om wat niet meer is Voor jou geen begrafenis, of engelenmis In haar gedachten voor altijd Jouw beeltenis Onmisbaar, gemis Strak kijkt hij in de camera Het is de persvoorlichter Onbewogen zijn woorden 7.6 op de schaal van Richter…

ik begroet hem vandaag met weinig woorden en blijf nog een poosje in gedachten verzonken bij zijn beeltenis staan zie hem zitten, zwijgend in zijn oude leren stoel terwijl ik naar hem kijk zijn hand weer liefdevol in de mijne voel .…

Ik moet wachten tot regen en wind de beeltenis verweert en tijd ze tot zachte vorm abstraheert Ik moet wachten tot de dagen en nachten herinneringen verdichten en hun poëzie mijn pijn verlichten Ik moet wachten tot ik me van jou ontkleed en uiteindelijk mezelf vergeet…

in onze vergeelde tuin doortrokken van vooravond temidden van volstrekt nalaten, zwenken onze gebeurtenissen naar de beeltenis van voltooide toekomst, naar de oever van niemandsland, het hellend vlak van een verzwegen draaiboek als ieder voor zich. Ons, of ik maar nauwelijks wij samen…

Nooit heeft hij zich zó koninklijk gevoeld Maar denk niet dat ik hierdoor -onbedoeld- Nou Bea's beeltenis met die van hem mix Munt uit jezelf met eigen munten slaan... Wat 'n mega-gaga-megalomaan!…

De nieuwe munt die onherroepelijk komt toont wat wordt toegebeden op randschrift in het rond, zo zal uw beeltenis worden omgeven, weet u omringd door God, de adem van uw leven.…

Maakt Erwin daarop Willems beeltenis? Een mooie kans om ongekend te stunten! Ik denk dat hij de koning flink laat plassen, Elk ander resultaat zal mij verrassen.…

We hebben niet zo heel erg lang geleden Massaal geroepen dat het vrije woord Gelijk met Pim Fortuyn zou zijn vermoord Maar dat zijn beeltenis nooit weg zou faden Maar anno nu wordt zelfs zijn vlág gemeden - We hebben niet zo heel erg lang geleden...…

Je beeltenis, geschiedenis.…

me goedlachs de beste vindt geeuwt de nacht en sluit het raam zonder mededogen zowaar ik schrijf blijf ik niets van waarheid vinden doorklief ik uren die ik vrees daar de tijd niet wachten wil ziehier mijn beeltenis wat mij blijft is een reeks zonder hoogtepunten, een vlakte met een eindeloos verlangen…

hij had zijn toevlucht gezocht in een paar borrels liever dronken dan haar beeltenis op zijn netvlies toch zag hij haar, natuurlijk zag hij haar…dwars door muren heen. ze was nog zo jong, blond en tenger… toen al een heks uiterlijk was nietszeggend gebleken hij nam nog een stevige borrel liever dronken liever eenzaam dan haar beeltenis…

Na het definitief ben je nu as mijn as vereeuwig je in glas ons glas exclusief en kus jouw beeltenis huil onbekende tranen bij het vinden van onze ringen een tijdje niet gedragen maar nu opnieuw betekenis om het laatste plastictasje was door jouw gedragen waar ben je mijn lief ? -ik wil je stem !…

vandaag bewaart mijn hart jouw beeltenis in extra glans vandaag draag ik jouw as naar warme handen als de zon op water danst zul je verenigd zijn met woorden die zich strooien rond jouw leven en een mooi bestaan dan laat ik je gaan……

kijk daar staat Narcissus geleund op een voet van marmer zodat het haast lijkt alsof hijzelf van marmer is zijn mooi lichaam wil ik in mijn armen nemen maar het is van marmer en als een lijk vertroebelt zijn beeltenis mijn ogen en drijft weg. Narcissus leunend op een voet van marmer.…

het tuinpad is een springplank hoe zij naar binnen buitelt zo schots en scheef en uit model de deur, de jas, het haar ik neem de natte laarzen en voel een appelwang ik zie haar ogenlichtjes dansen en hoor de klaterlach dit is zo’n beeltenis waarvan ik er een aantal heb verzameld op afroep zeg maar en deze is mij het allerliefst…

met een ogenschijnlijk argeloos gebaar wordt een beeltenis mij geschonken alsof ergens in stilte en eenvoud een verbintenis mag worden beklonken ik ontvang haar weesgegroet in mijn hand voel de eeuwige moeder in tinnen kleed gehuld als opnieuw in mijn palm geland zij is in God die de pijn in haar hart omhult…