Alle inzendingen over haat OR zinloosheid

Iedereen haat mij ik hoor er gewoon niet bij het maakt me allemaal niets meer uit ik ben niet de kleurige bloem maar het duistere onkruid. Diep verscholen in een donker bos ben ik maar gaan zitten op het mos ik was gevlucht voor alle haat die mij elke dag weer tegemoet gaat.…

mijn wereld is een woestijn waarin ik verzand in de brandende zon van mijn haat tegen alles wat anders is…

verdwijn als de bliksem doorslechte vrouw voordat ik je bezwanger met mijn nu en dan opgerukte hanger je hebt mij alles ontnomen waarvan ik uitermate veel hou je hebt mij gepezeweefd met je doordrammend geklaag je monsterachtig snerpend gezaag dat sneed door dik stammige bomen te lang heb ik op ‘niet willen horen’ geleefd wat er van jou…

vallen maar het rollen gaat maar door het geeft geen redenen geen gehoor geef mij het einde aan het eind van die straat laat ik je vallen samen met de haat…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

Hoe kan het dat haat nog steeds bestaat.. terwijl we haat allemaal haten...…

Afschuw en haat in hun ogen… marcherend in hun parades, allemaal voorgelogen. Wapperende vlaggen aan de gebouwen… Alles wat ons nu nog rest is rouwen.…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

O haat, doornige haat. ------------------------ uit: Ze kwamen', 2011.…

Haat me niet, dat doen anderen me wel, ik haat voetbal, ben bijna gediscrimineerd ben zo goed als uitgeprocedeerd, begin niet aan provocatie, het is zo, zoals ik het zelf zie, ik mag haten wie en wat ik wil, zeg niks hardop, blijf liever stil.…

We konden doen alsof we de haat begroeven maar soms moet je de dood opzoeken om het leven te vergeven.…

Wat is haat?…

Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

Ik haat het Ik haat het gevoel van de kou die je hebt achtergelaten. Het verlangen naar jou blijft als een vretend gevoel zitten ook al weet ik dat je weg bent. Een gevoel die me elke stap die ik zet weer terug duwt. Ik ben jaloers, jaloers op de manier waarop jij kan leven zonder mij. Een leven waarin je eenzaamheid je gelukkig maakt.…

Als poezie de ziel niet verheft dan zijn de woorden zinloos…

Als de zin, zinloos is, dan lost spreken niks meer op.…

Je vindt zinloosheid als je van buitenaf zoekt -- naar bedoelingen.…

Zo ligt zij daar, haar handen in de schoot, over haar zinloos moederschap te mokken: haar ene, de zachtmoedige is dood, en Kaïn, die het teken draagt, vertrokken.…

, ieder spreekt zijn eigen taal Opnieuw een slachtoffer van zinloos geweld… Of van onze angst? dát wordt ons nooit verteld.…

En zinloos met gebroken snaren Hangen daar nog de gitaren Waarom heeft hij niet gesproken Zie zijn ogen dicht geloken Wat heeft hem zo gestoken Dat hij zijn leven heeft gebroken Zullen wij ooit weten wat hem heeft bezeten Hoe kon hij de dood toch meten Met het leven en vergeten zinloos hangen daar gitaren met hun plots gebroken snaren…

De regels vermeden, de reis door zinloosheid... Machteloos bewustzijn, de éénheid veréénvoudigd... Schreeuwend klinken kleuren, een eindeloos refrein. De reis door zinloosheid, medepassagiers zijn afgehaakt, de strijd is reeds gestreden. Eenzaamheid blijkt feit...…

Wat ademt is dood Als het vergeet te delen Is leven zinloos…

Ik haat dat ik je ken. Ik haat je ogen, je haar, je stem. Ik haat het woord ‘misschien’. Ik haat je in mijn dromen. Ik haat je ten alle tijden. Ik haat om te vermijden. Ik haat, ik haat, ik haat. Ik haat je te ontdekken. Je mag meteen vertrekken! Ik haat het zo, je maakt me kwaad. Ik haat de minuten en de uren.…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

woorden stromen uit zuivere bron zinloos afwaarts in een waterton…

ik zag tussen je gesplitste schouders de geilheid van je stem, met een oogworp vernielde ik je gedachten ze waren zo banaal. en de stilte sloeg onze verstandhouding aan flarden ooit heb ik je zo gehaat als de zang der vogels in een late morgen je zweeft als een acrobate boven het gordijn der illusies…

De stilte in jouw woorden maakt me klein en bang die gevoelloze handen het duurde veel te lang Je wou steeds meer en meer je maakte me kapot besef je wel wat je gedaan hebt god...wat voelde ik me rot Je ogen zorgen voor schaduw schaduw in mijn dromen en ik vraag me steeds maar af... waarom ben je ooit gekomen?…

Ik zal je hierom haten mijn hele leven lang 'k Zal je willen pijnigen constant ben ik bang.…

Cultuurloos land op klompen Geen houvast, geen traditie’s Stuurloos kind in lompen Geen toekomst, geen ambitie’s Verdwaast, ontheemd Van het leven vervreemd Niet begrepen, niet bemind Allang vergeten wat jij vindt Haat sloeg zijn wortels om je hart En groeide samen met je op Jouw bondgenoot Tot aan de dood.…

Jij zei: daar liggen ze, ik was ze niet. Er werd getandenpoetst in haatpositie van ellebogen die weerhaakten. Ik zei: koffie Jij zei: is klaar dankjewel En zo ging de dag voorbij in de grootste eenvoud van woorden.…