Alle inzendingen over halve oog OR doppen

Bij de boerderijwinkel even stoppen Kijk er eens goed uit mijn doppen De zoete kersen lachen me aan Die kan ik echt niet weerstaan Dan zijn er ook nog zwarte kersen voor in een pannenkoek Daar ben ik naar op zoek Ze hebben wel van die zoetzure morellen Die droegen we vroeger als oorbellen Heerlijk fietsen door het Heuvelland Overal…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

er is geen luchthartigheid meer in de oogopslag die mijn blikveld raakt in een verstolen moment dat evenwel geen diepte toestaat omdat contact is geblokkeerd vage dweperigheid heeft ook de geest gegeven omdat die uitstraling geen bron van leven heeft meteen weer vingers aan de knoppen ogen kijken het rood uit hun doppen om de…

Memisa, Novib Vervuld van mededogen Buik vol van honger, oedeem Onschuld in kinderogen, Indringend extreem Reclame voor zieltogen Eerder meegemaakt Eens hard geraakt Eens hart geraakt Eens verzamelde ik doppen van melkflessen Om de dorst in Afrika te helpen lessen Ik dacht dat ik verlichting bracht En sloeg slechts een diepe put, donker…

Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe een flonkering blonk langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van een ademloos…

Heden heeft zich in een pamflettistisch schotschrift rollend uit de Dode Zee op eeuwenoude papyrusfolie in schier onontwarbare Hammurabizuil-achtige inscripties tot mij gewend een warhoofdige dolende kruisridder uit Iberia's tropische oorden zeggende en bewerende dat jonge telgen op de basisschool niet langer mogen geloven…

Je hoeft ze ’s avonds niet meer in te stoppen en overblijven is er ook niet bij ze kunnen immers zelf hun boontjes doppen ach opgroeien, het gaat zo snel voorbij! Ze volgen nu hun eigen dromen, begonnen aan een toekomst onbekend waar alles nieuw is en geen ouders komen: ze zijn nu hogeschoolstudent.…

Ze liggen aan ’t overheidsinfuus: Acteurs en and’re wereldvreemde snuiters De blazers, dansers en de flierefluiters De kunstenmakers, bieb van tante Truus Dus daar gaat Halve Zoolstra achteraan: Hij leert ze weer op eigen benen staan…

en dan is het tijd om te gaan de antwoorden in te pakken op de nooit gestelde vragen die ooit zo belangrijk waren een laatste innerlijke zwaai naar alle uiterlijke gebaren die in de lucht blijven hangen waar ze meewaaien met de wind het regende al veel langer maar droge neerslag valt niet op…

Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer op haar terugviel, zoveel jaren later. Zijn oogappel, zijn liefde vergeten is de tijd, ze zijn weer bij elkaar voor eens en altijd! De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

hoe groot is het verschil tussen twijfels en keuzes… stappen ik heb ze ooit gemaakt betamelijk en voldaan tussen de tweestrijd dikwijls weer mezelf betrappen op matte vlakken tussen het groen glanzend tapijt maar nu… meer dan ooit schuilt het verlangen in mijn hart op verhaal te komen de weldaad te voelen ontwaken…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

maar o u, men gebruike het gewicht van uitgerafeld en opnieuw gesponnen verlangen naar het verlangen naar de onnaspeurbare schim van de Schone van Li om de luchten te wegen vooraleer men er u in aanbrengen wil (zo wuift althans de levende les van uw blanke lendenen het toe op dit vuile blik, in het afwezige oog dat het op uw verwijlen gevestigd…

Misschien vanwege mijn grote hart dat evenzogoed bang is voor alles wat er verkeerd zou kunnen gaan en vaak geen plaats biedt aan wat ik nodig heb, geen ruimte maakt voor wat ik wens Of om de afstand te overbruggen van mijn hoge poten en lange nek tot jou, en niet op je neer te kijken met gewapende liefde om een onvervulde behoefte…

“Ik zag twee beren broodjes smeren”… WAT!? Een wonder! Nee, gewoon waarachtig trek ze mikten alles gulzig in hun bek (Maar kleuters willen meestal toch patat) Zo’n simpel wijsje doet aan poëzie en is in kindertaal zijn evenknie…

drijfveerzoeker vroeg vrouw met carnaval 's morgens in de kroeg wat beweegt u zo al zij zei krijg het heen en weer mallerd kijk eens uit je doppen ik beweeg toch helegaar niet en als ik me laat bewegen dan doe ik dat grammaticaal juist niet door wat maar door wie kijk mafkees ik zeg het voor je zielenrust jaap mag met me schuiven als-ie…

Ik zou eigenlijk gewoon mijn eigen boontjes moeten doppen maar af en toe is het wel wat veel. En dan zit ik dus te zeuren tegen een "vreemde" (sorry) vrouw. Maar je wenst me het beste en dat wens ik ook jou.…

Hun lege doppen staren naar het kind dat al kon tellen.…

als wormen in de gasbel in de blaas van een karkas 2 de slaaf glipt uit de schaduw uit een kooi in de onderaardse gang zijn kromzwaard flonkert in de schemer het gekarteld litteken op de dij herinnert aan de klauw van de magere tijger die uit een valluik opveerde nu staat hij oog in oog met de kolos een neger met een ring in de…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mensen zijn dichters, hun halve zinnen scheppen -- nieuwe verbanden.…

Ik wil niet voor mezelf leven daar ben ik niet goed in en leven is ook niet zo bedoeld, maar het is nodig: mijn lichaam heeft het moeilijk en wil verwend worden meer verwend worden meer dan ik weet dat verstandig is; mijn verstand heeft juist rust nodig geen diepgravende gedachten alleen praktische zorgen…

verdrongen in de tijd in wankel evenwicht gaat ze op halve leeftijd naar de psychiater in wankel evenwicht haar halve leven was gewijd aan tranen een tranenregen als een niet te stelpen stroom en rode vlekken tekenden haar hals de nek geroest in rust ---------------------------------------------------…

Bob Dylan zingt en ik denk aan vroeger de studentenflat de gezamenlijke keuken pinda's doppen en Risk spelen terwijl een enorme bui kwam opzetten vanaf het Amsterdamse Bos zagen we de dalende vliegtuigen en wat we ook zeiden we hielden niet op met praten nooit hadden we een idee ook maar kunnen hebben over waar we nu zitten…

Het grootste geluk meet slechts een halve meter uit liefde geoogst…

Aan de hemel stroken rood en blauw en grijs en krimpt de halve maan…

2 halve dennen maken een hele kerstboom (maar dan omgekeerd) nu nog versieren…