Alle inzendingen over hand OR bijstand OR klagen

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Daarom mag ik zelf niet klagen: dat MIJ geen straal verguldt.…

Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen? Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet. O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt, Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen? De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid…

Gevangenen zijn heel erg aan het lijden Een deel van hun rantsoen wordt afgepikt Omdat er teveel brood werd weg gemikt En dus besloot men om eens flink te snijden Een overleg waarin wordt toegezegd Dat er meer brood komt, wordt nu snel belegd…

De bijstand loert met venijnige tanden naar heel werkend en ziek Nederland Wie zal erin belanden?? Heer Balkenende Betrokken, betrouwbaar als u bent Kom uit de achterkamer en wees een vent!…

Hand in hand Met een ondergaande zon Lopen we op het strand Geen mensen om ons heen Behalve het zachte zand en de zee Zijn we niet helemaal alleen. Ik loop in de zee Jij blijft staan Je gaat niet mee Ik duik naar beneden en lach Dat ging wel over Toen ik je niet meer zag Ik zat vast met mijn voet en kwam niet meer boven.…

in hand bij mij.…

'k Zie in gedachten weer mijn vader gekromde vingers aan zijn hand waar hij zijn leven lang mee werkte voor ons gezin op het boerenland. Ik heb hem nooit horen klagen over de dagen, ook al waren ze lang ik mocht soms met hem meegaan maar het wijde landschap maakte me bang.…

Blaak en blus mij meer en meer; Dat ik, hijgend, keer op keer, Naar uw bijstand hake! En gelest en weer ontgloeid, Nauw’ van de ene gunst vermoeid, Weder de andre smake! Volg elkaar in snelle vaart, Maak me elkanders bijstand waard’, Dat ik kusse en klinke! Dat ik roeme op nap en boog! Bacchus! dat ik minnen moog’! Liefde!…

Het warme gouden licht, dat de krib omringt, siddert met ijle vlammen en stralen, die dooreen draaien, in elkaar verdwalen. Hoor wat hun dansende stem nodend zingt: "De wereldgeest berekent, stuwt en wringt. Laat allen hier komen zonder dralen. Bij dit kind hoef je niets te behalen. Het lied van onsterf 'lijke genade klinkt." Een klein vonkje…

(tanka) "De Heer zij met ons in smart of grote blijdschap," onthoude men steeds: geen schenker naar ieders wens, maar een vorsende leidsman.…

Aan de avond van mijn aardse leven Als ik oud geworden ben, zwak en moe Mij niet meer goed kan voortbewegen Wilt U mij Heer, dan bijstand geven? Eens aan de avond van mijn leven Als ik misschien niet veel meer weet De mensen om mij heen niet meer ken O Heer, wilt U mij dan niet begeven?…

Jij bent mijn bijstand in mijn grootste nood, van de geboorte tot in de dood. Ik heb jouw beeld heel duidelijk verankerd in mijn hoofd, opdat ik niet van een oprechte droom wordt beroofd. Jij bent die engel die de waarheid van zijn dromen ontbloot en jezelf verbeeldt in mijn mensenschoot.…

Kijk Klaas, hij kan het toch zo lekker zeggen De bijstandstrekkers moeten aan de bak Hij geeft ze even onderuit de zak De labbekakkerij aan banden leggen Gewoon wat borrelpraatjes voor de lol Daar zit die hele VVD mee vol.…

Heer Jezus verlaat de aarde, verdwijnt achter een wolk, begeeft zich door de poort naar het voor mensen onzichtbare Oord, waar Gods licht eeuwig en onblusbaar schijnt. Reist Hij weg, een onnoemelijk ver eind? Nee, Christus wordt door nabijheid bekoord van Zijn boodschappers. Zij gaan heil brengend voort, waarbij de Zaligmaker met raad verschijnt…

Wat had-ie het land aan het gat in d'r hand en de koopzucht die zij telkens slaakte. Tot slot had-ie weinig te klagen: zo 'n handgat kon hem ook behagen! Hij was juist heel blij met z'n eega, die hij met gemak aan het kruis heeft geslagen.…

Zoem, zoem 1 mug 2 muggen m'n rug op Inteek gesprek 1 teek 2 teken teken aan de wand. 1 steen 1 been we klagen wat af! nog 1 Geluk is een stuk zeep dat door je handen glipt.…

We weten, het einde nadert pijn We pakken je hand klam We zijn niet zover je te laten gaan Maar mogen je niet stoppen. We weten, dat je gaat op je laatste reis Waarheen weet niemand dus pak ik weer je steeds klammer wordende hand.…

Al is 't niet voor de klas, als bijstand voor docenten zijn ze nodig. Men zet ze zwaar gewapend voor de poort: beschermers van een veel bedreigde soort. (DEN HAAG - Defensiepersoneel dat het slachtoffer wordt van de ontslagronde bij de krijgsmacht, kan in het onderwijs aan de slag.)…

ik heb, alweer, een sjekkie gedraaid en er de brand in gestoken een Friesche kopstoot vergezelt mij classic rock radio, pijlen raken hart een eenzame nacht vangt mij aan laat, en eigenlijk te vroeg druk ik het late journaal met een knop naar de bijstand wil ik alles achter mij laten geen informatie meer alleen nog dat kind, in mijzelf…

Ik hoor het oude deuntje klagen, klagen en zuchten beurt om beurt, en ‘t is me, of ‘t opwelt uit mij zelve en ‘t is me, of mij ’t harte scheurt… Wat in dat oud onnozel deuntje zijn kunsteloos gestamel beeft, mijn eigen ziel is ‘t, die het uitsnikt… Die heeft het, ach, zo vaak beleefd...…

En als mijn vrienden af en toe eens vragen hoe ’t met mij gaat, antwoord ik wat benauwd geheel naar waarheid: “Ach, ik mag niet klagen”.…

Tja wat kunnen de mensen eeuwig klagen, het wordt tijd dat we elkaar verdragen. Het enige dat we moeten doen in het leven, is elk mens onvoorwaardelijk liefde geven.…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

leven van het verlies dat nog niet is geteld, het bindt de hoop aan het geknaag dat in het duister de weg verspert lange verbintenissen die in akten staan verzegeld doemen als verstekelingen op aan het eind van de staartveer die als roer de weg verkent langs de woorden die hij heeft ontvlogen morgen, ja morgen als het licht zijn klagen…

tussen sokkels en gebroken zuilen die klagen in de wind stoeien witte vlinders op de handen van een kind marmer glanst koelbloedig onkruid groeit gezwind een geur van wilde tijm bloost op de wangen van het kind naar een land om van te dromen ben ik amoureus teruggekomen om tussen druiven en olijven ook wat weemoed te verdrijven.…

Het is balen ik moet weer een hulpmiddel halen de reuma legt mijn handen stil het is iets wat ik echt niet wil bij alles hulp vragen de pijn die doet mij klagen zo zit ik eigenlijk niet in elkaar maar ik heb het nu even zwaar ik blijf wel positief maar mijn lichaam is nu gewoon niet lief een dagje zonder pijn dat zal toch heerlijk zijn…

vragen malen schouders ophalen vluchten voor alles alweer ik draai me om kom ga met me mee ogen vragen handen klagen zeg geen nee we graven ontdekken openen zacht de gestorven tijd van mijn jeugd die niet mag je gebaar die aai over mijn haar je bent er we delen in godvergeten zeer…

De Frogertjes, nu al bijna van de buis Hebben volop van de armoe genoten En zijn de voedselbank te hulp geschoten Nu genietend van luxe en weelde thuis De voedselbank is, voor mensen in de bijstand Nu een bank die niet in een crisis is beland ...De Frogers veroorzaken een run op de voedselbank.…

Wandelend over het strand Hoeveel kan een mens verdragen Zonder pijn en zonder klagen Jouw troostende hand in mijn hand. Wandelend over het strand Mijn hart is gebroken en koud Woede en ongeloof maakt mij benauwd Jouw liefdevolle hand in mijn hand.…