Alle inzendingen over handen ineen

handen vragen handen reiken handen dragen handen ontwijken handen bedoelen handen strijken handen voelen en ze troosten als ik ween want ik weet dan sla jij je armen om me en vouwen we onze handen ineen…

Met de handen ineen wordt het werk verricht. Na vermetele pogingen is dan eindelijk het laatste gat in de dijk gedicht.…

Twee handen kregen wij mee. Om het leven door te komen. Werken, strelen, moed geven, Met handen maken wij dromen. Sla de handen ineen. Dat geeft je zo veel kracht. Het kan je steun geven In de donkerste nacht. Twee handen, we hebben ze allemaal, Hou elkander vast. Het is eigenlijk een oud verhaal. Draag mee elkanders last.…

Waar gras de handen ineen sloeg, waar geen monument staat, en de lucht het enige heroïsche is Vogels vliegen geluidloos, ontvouwen hun vleugels in de open lucht. Er zijn geen gedode mensen noch vermoordden in dit gebied, geheiligd door ontkenning en zo’n bedaarde lucht dat mensen het vieren door de oorlog te vergeten.…

inéén slaan zo elkaar licht geven zoals is bedoeld…

Ze vloog, maar zit nu op de rand ik bekijk haar, verschuif m’n hand ineens zit ik op haar rug, zomaar verdwijnt de wereld onder me… We vliegen, ze klapt met haar vleugels haren wapperen, wolken vliegen net als wij, al is ‘t meer wiegen dan landt ze, ik had niet gemerkt Dat ze daalde, me weer had afgezet! Dag vlinder, leef lang!…

open de muziek en bewaking paraat rond het plein lopen moeders de handen ineen ze roepen hun kinderen er komt er nooit een want de straten zijn leeg de mannen verdwenen de lentezon hier heeft voor hen nooit geschenen…

kom mensen sla de hand ineen en duw, wat op het pad versperd ligt: duw weg die grote, zware steen strooi rozen - waar de groef mee dicht kom mensen doe de hand omhoog en vang de wolk die in de lucht hangt verdamp de bui dan blijft het droog strooi zaden waar je zon mee vangt kom mensen sla de hand te saam en demp het meer…

ineen te slaan van het aanwezig potentieel de kracht van samenwerking is het wederzijds vertrouwen van samen een brug te bouwen terwijl je eroverheen loopt…

Dat we schoon genoeg van ze hebben want JP wil niet met Wouter en andersom is het ook niks dus slaan we de handen ineen en zeggen, jongens gaat heen en vermenigvuldig U maar niet ten koste van ons!…

Nooit meer die warme handen ineen. Nooit meer samen, er even opuit. Nooit meer die mooie liefde die we met elkaar deelden. Nooit meer die heerlijke zoen op mijn mond. Nooit meer de mooie gesprekken met elkaar. Nooit, never samen meer met elkaar. Nooit meer de liefde of het verdriet samen kunnen delen.…

de wind streelde een liefdes melodie de zon straalde hoopvol harten vatten vlam wijl ogen in een eerste ontmoeten elkaar kusten verlegen de glimlach eerst aarzelend de tred vastberaden verder de handen ineen een bruidsluier de ringen een belofte voor levenlang kindergeluk ontsproten in haar schoot houden van in geborgenheid en warmte…

Wereld ligt stil Mega strop Samen sterk Handen ineen De strijd aangaan. Nooit meer alleen.…

En daar vond ze vaak zichzelf. vandaag vond ze geen antwoorden en ook geen rust automatisch vouwde ze haar smalle handen ineen. Ze wilde dat hun regering anders kon zijn. groot was haar wens, veel kinderen ! Ze boog haar hoofd en huilde bittere tranen Was ze ondankbaar ?…

Want wij moeders hebben soms heel wat te stellen met huisdieren, man en kroost dus moeten we soms elkaar vertellen wat er nu weer speelt een flinke huilbui klaart de lucht Want wij moeders samen weten maar één ding en dat is dat alles nog zo simpel niet is en daarom slaan wij de handen ineen wetend dat we op elkaar terug kunnen vallen Want…

Het lukte al die Hollanders maar niet. Een simpel versje voor de nieuwe koning ontaardde in een droevige vertoning. Maar op de valreep toch een prachtig lied. Daarmee is het een feit dat Oscar Harris met recht een koninklijke krasse knar is.…

En weer is daar een stille tocht De afschuw golft door het land Wat is er hier toch aan de hand Worden er wel oplossingen gezocht ? Zijn er geen stille tochten genoeg geweest Wordt het niet eens tijd om de handen ineen te slaan Of blijven we stilzwijgend leven met deze waan Treden we nu eens op tegen zo een beest ?…

De ene hand in de andere samen geslagen zo alleen was de ander niet te veranderen klagen hielp geen steen noch been wereldnieuws de dag verstrijkt in de leegte van het samen waarbij dood verlossend lijkt turen geraniums voor de ramen grijze staar verloor de steken op het werkje tot avondrood onder verwijt is liefde geweken te vroeg gestorven…

Ineens was je daar, ronde toet en staarten in je haar, intens genietend, blij en open stevig in mijn hart gekropen!…

alleen een klein bruin kistje wat dus heel veel voor mij betekent ja, en 2 datums geboren: 21-4-1942 overlijden: 1-7-2011 dat we niks gemerkt hebben vind ik nog het vreemdst een begraafplaats heb je niet ik kan je dus niet bezoeken en dan nog die 4 potige stok jaren niet gebruikt wat was er aan de hand ?…

Hier staan we dan hand in hand huilend kijken we naar je foto zo ineens voorbij geen afscheid meer hier staan we dan hand in hand verbijsterd om je dood...…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was.…

Ineens sloot je je ogen Net als iedereen die nacht Ineens sloot je je ogen Maar toch was het heel anders Ineens sloot je je ogen Wat was er dan zo anders Ineens sloot je je ogen En ze gingen niet meer open…

en soms als dan ineens die ijzeren band beklemd zo onverwacht mijn hart omsluit voel ik me zo geremd de angst die ik niet toe wil staan niet in mijn leven wil ik voel me eenzaam dan alleen en soms zo koud en stil...…

Hij stond in de gang met twee verschillende touwen in zijn handen en vroeg: 'Welke is het stevigst?' Ik koos het touw in zijn rechterhand. Vanmorgen kreeg ik het telefoontje van de moeder van K. Zo overstuur. ----------------------------------------- uit: 'Oedipoes werpt jongen', 1996.…

Komt het niet weten wat ik wil doordat ik zo goed in het nu kan zijn?…

Zo plots weg, zonder afscheid, zonder groet, niemand iets gezegd, totaal onbegrijpelijk is dit. Je was zo vol leven en initiatief, energiek en toch soms moe. Maar dit is niet uit te leggen, niet te verklaren met mensenwoorden. Wat is dood-zijn eigenlijk? Waar ben je nu, wat doe je ons aan? Moest dit zo lopen? Plots zien wij weer hoe betrekkelijk…

van de wind, en je smacht nog zó intens Een hand of handje van een mens, een kind om vast te houden Liefhebben, te voelen, zo bemind Nog een laaste woord, fluistering Zo maar ineens Niet meer Nooit meer..…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja, ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeën kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was.…

Zwijgzaam aanschouw ik een rumoerig kabaal En voel de stilte om mij heen Ik hoef er geen moeite voor te doen Het is er nu en zomaar ineens…