Alle inzendingen over handjes

Breed uitgesmeerd, ongegeneerd, met de voeten bewerkt, met de handjes versterkt, met de mond gebrabbeld, tandloos geknabbeld. Gegiechel en luidruchtig gesmak, op zijn dooie gemak. al spelend zijn chocoladeschoen opgesmuld, in een bruine smurrie gehuld, lachend en brullend van genot. Och, ik word nog zot!…

zo zoekt het hart zich een huis treft in alle kamers witte muren tikken van verwarmingsbuizen in ons is alles besloten daarbuiten sluimert eenzaamheid storm, wind en regen men gaat weg om terug te komen verliest om vrij te zijn verdwaald te raken handjes geplakt aan vogellijm…

Lief kindje Mama traantje Kusje papa Lief en klein Fijne handjes Glazen kistje Kort in buikje Kindje pijn Kwetsbaar kindje Teder kindje Kleine oogjes Glazen lot Niet meer groeien Niet meer eten Altijd slapen Kindje God…

Mijn zacht lijfje Lief schaterlachje Volle bos pruikje Duimzuigmondje Gaaf wit gebitje Zwart zand snorretje Lekker dik buikje Klein rond kontje Spekkige handjes Viezige randjes Omklem je mijn hals En ben ik jouw Liefste van de wereld…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…

Ik ken een meisje lief het is een kleine hartendief met oogjes als kralen en haar als gouden stralen ook wangen als appeltjes zo rood ze is niet klein en ook niet groot het neusje is noch spits noch rond en ze heeft een kersenmond oortjes als schelpen uit de zee haar handjes daar doet ze alles mee dikwijls loopt ze aan mijn zij ja, dat meisje…

Met je handjes zo klein, grijp je naar alles Je weet nog niet het fijne, en lacht om alles Of je huilt uit onmacht, je traantjes van verdriet En toch, je kunt genieten, als geen ander Een vallend blad, laat je al stralen Je guitige smoeltje is ontwapenend Je prille woordjes, nauwelijks te verstaan Ja, lach maar, en laat je handjes grijpen…

Laat juichen heel het volk Klap drie maal in de handjes, blij, blij, blij Want zeven jaren crisis zijn voorbij Wat toeft het lekker op de roze wolk Een kleine groep dankt God zelfs in de kerk Maar hoe kom ik in godsnaam weer aan werk?…

Op de omslag van het magazine een meisje van een jaar of zes misschien oogverblindend wit jurkje blote schone voetjes handjes zonder zwarte nagel- randjes een idylle Stevig in de zandbak staan twee onbedekte beentjes teentjes die bewegen modde- rige vingertjes vol leven echt een plaatje…

Dat was niets meer dan een even-wuiven van kleine handjes, zo blank als duiven, in ‘t avondver: niets meer dan plotseling, het opgeflonker van eêlgesteente, in het wordend donker gelijk een ster; niets meer dan ‘t kraken van kleine voeten op ‘t wegegrint, en, om mij te groeten een licht gegil… - En toch voldoende, om hoe vele dagen,…

de vader hield zich verborgen in tranen vocht hij onder de zon nee, zijn kind kon beter spelen met een palmblad en stenen waarin het mooie vormen zag zoals vissen en paradijsvogels dansende vlinders lokten speels de handjes, vluchtigheid haperde de voetjes, ontelbare verschrijvingen de oogjes, vader op het netvlies…

door de kamer klinkt het stemmetje van een peutertje iemel iemel iemel enthousiast klapt ze in haar handjes een stralende glimlach opent charme offensief hoe kun je nu boos worden op zo’n klein prulleke van nog geen twee jaar die van haar zusje wat woordjes leerde “piemel” zegt de zevenjarige iemel klinkt de echo terug…

Zo heel gewoon ongewoon een klein wondermens jij kijkt de wereld aan en ontdekt iedere seconde weer iets wat je niet eerder zag jij keurt ons allemaal met je handjes gemaakt van porselein zo fijn maar jij blijft gewoon blijf maar zo lieve Toon jij bent s'werelds mooiste cadeau.…

De veiligheidsmaffia Oh wat fijn dat er veiligheidsmensen zijn Zien overal gevaren, komen handjes tekort Vormen één front als het aan veiligheid schort Produceren verordeningen aan de lopende band Houden daarmee hun baantjes in stand Vergaderen zich suf, stellen draaiboeken bij En verzuipen úw initiatief in hún regelbrij…

Het zegt een boel dat jij kon zegevieren Ja, met de smerigste campagne ooit Je hebt met zwaar vervuilde grond gegooid Nu heb je ’t druk, je moet een land bestieren Het vrouwvolk is voorlopig reuzeblij Vooreerst heb jij geen pussy-handjes vrij!…

De handjes werden koud en kil. Hun glimlach versteende. De adem verliet hun tere lijfje. Zowel jongens of meisjes verlieten het aardse leven. Ze hadden nog veel kunnen beleven.…

een soort wippen soms hang je d’andere kant was zwaarder soms val je d’ander stapte er van af verend wip kippen ‘t echte werk alles in eigen hand los van keurmerk gezien een mevrouw handjes los schokdempers valbrekers toch vrij gevallen jong nog altijd alleen gebleven…

waar het geluid van babykreten het mooiste lied overstijgen wil twee grijpende handjes zoekend naar troost in zachte armen tot rust gekomen slaakt het een zucht in de warme omhelzing waar zijn lach geschonken jou zacht beloofd dat na zachtjes gapen dit nieuwe leven in alle stilte vredig zal slapen…

zacht klinkt de weemoed in hun lief gezang maar woorden met een eeuwig gewicht maken kinderen bang zij gaan voor het meer dansante voetenwerk en de handjes maar in jouw ogen smeult het nooit gedoofde vuur het donkere van je stem herinnert zich nog ieder uur die vonken ga jij kinderen leren uit hun geschiedenis van proberen…

Ik heb nooit je haartjes geroken of je handjes gevoeld, mijn hart was gebroken. Maar ik weet; God had het zo bedoeld.…

oma`s kleine vent met je zoekende ogen `t is of je me kent zal je me mogen je kan me weer geven dat geeft me veel moed een inhoudsvol leven dat doet me zo goed met je wuivende handjes je neusje zo klein je mond zonder tandjes zo vertederend fijn `t is alles wat deugde `t kan niet meer stuk mijn innige vreugde mijn stralend geluk.…

ik ladderde de liefste nootjes voor een veelkleurig klein refrein het klonk als hemels lachen waarbij handjes klapten om erbij te zijn in creatief ontdekten wij muziek die nog onbeschreven stond in prenatale ritmiek nee geen gestamp in dwingend volgen maar luisteren in de sfeer van fluisteren wil melker 17/06/2019/ www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Hebben we de handjes netjes gevouwen? Heeft iedereen de opdracht van verleden week al af? ----------------------------- uit: 'Iedereen is er', 2004.…

Dat was niets meer dan een even-wuiven van kleine handjes, zo blank als duiven, in ’t avondver; niets meer dan, plotseling, het opgeflonker van eêlgesteente in het wordend donker gelijk een ster; niets meer dan ’t kraken van kleine voeten op ’t weggegrint en, om mij te groeten, een licht gegil… – En tóch voldoende om, hoe vele dagen,…

Jouw stralende oogjes schitteren van plezier ze doen mij smelten zelfs al ben je niet hier Je bent niet mijn kind niet van vlees en bloed maar ik kan zo genieten als ik jou met liefde voed Ik voel me zeer gelukkig als je slapend bij me ligt en je zacht met je handjes kriebelt over mijn gezicht Je bent mijn stoere bink je kunt altijd…

hij riep ze nooit maar wist vrijwel zeker dat onkruid wieden het signaal was gewoon zijn strohoed op hurken boven de serrebak woordeloos werken en ze kwamen altijd kleine schoffeltjes helpende handjes de woordjes speels door elkaar in tuinderslatijn het gaf niet dat veldsla onkruid was of de tomaten groen bleven ze smaakten…

Het wiegje blijft altijd onbeslapen en oogjes voor altijd gesloten voor jullie geen uitgestrekte handjes maar in stilte veel tranen vergoten.…

Ik zag vandaag twee kindsoldaatjes vechtend om een stukje brood toen kwamen daar de mansoldaten en schoten beide kinderen dood Het stukje brood nog in hun handjes en hun geweren op de grond de kinderen met gaten in hun kleren en bloed dat sijpelde uit hun mond Ze waren opgevoed om te vechten maar het brood dat was ze niet gegund ze vochten…

eindelijk heb jij in alle rust de lentebloemen geplukt van jouw kleinste puk armen vol lachjes twinkelende ogen in stralende kleur als een wolkje goed humeur kleine handjes vragen om meer naar tedere knuffels en later zijn beer als hij verzadigd langzaam de oogjes sluit droomt hij zijn lach met een nog smakkend geluid…

Zij pakt mijn hand en draait haar hoofdje opzij het lijkt wel of ze het leven lachend wil roepen maar haar mondje, heel even geopend, sluit geen woord meer buiten, het krijt, kleurrijk verscholen in haar handjes, verkruimelt zacht de kleuren die de stoeptekening glashelder op zouden moeten fleuren maar de tegels blijven grijs, angstig grijs…