Alle inzendingen over harde noot

helemaal niets voor mij fluit liever een liefdesliedje misschien verdrink ik dan niet in mijn verdriet hij twijfelde even bracht zijn noten lippen op haar noten klanken kuste vurig het verdrietig deuntje kleurde rode wangen noten en werd zowaar verliefd…

Wazig en verdoofd lees ik de woorden die als geregen koorden zwiepen in mijn hoofd. De letters zijn als druppels die één voor één doordringen tot mijn werkelijkheid. Ze schudden me door elkaar met een wild gebaar van frustratie. Emotie zonder tolerantie voor mijn fragiele ziel. Ik weet opeens niet meer waarom ik voor je viel……

Hart en hard aan ’t een kun je zien met wie je te maken hebt misschien. Aan de ander alleen merken, hoe taai. De ruwe bolster kan nog zo ruw zijn, er zal altijd sprake van een hart zijn.…

Als hart nou eens hard zou zijn, een hart van goud een houten hart als hart nou zacht zou zijn, een suikerhart, een marsepeinen hart, een hart dat spreekt, een hard oordeel, een harde kern een hart, op de goede plaats, een hart, dat klopt, een hard met een t in plaats van met een d, want een hard met een d klinkt van nature…

Een hard gelach om het geloof in de goedheilige man. Zijn routeplanner richt zich op het doolhof van verlangens. Vind dan maar eens de weg naar huis terug.…

Dan knielt zij neder Haar boezen gaat jachtig op en neer Zij streelt de gestrekte armen zacht en teder Van grip naar oksel keer op keer Zachte handen omvatten de woeste kop Om met kussen het glasgeharde gelaat te bespelen Ronde dijen omklemmen het slankmiddenrif Terwijl haar borsten de gebolde torso strelen Zij start zijn grommend innerlijk…

Bij een mislukte sprong merkte ik pas, Hoe hard water was.…

Zo komt verdriet naar boven en zo lach je je dood wie zou jou nu nog geloven, door je tranen heen lach jij je tanden bloot maar wat zou je je druk maken om wat een ander denkt ze kunnen je stalen hart niet raken in het geval dat ook maar iemand je krenkt.…

witte sneeuw hard glinsterend onder de stekende zon al wat zolang al treurt en kermt knarst onder Goliaths voet in nederlagen in de donkerste dagen een brug over het ravijn de ster het lied van leven een kerstgeschenk aan jou gegeven het paradijs herschiep berg en dal weer juichen liet rondom de zon…

het kent geen ritme of herkenbare noten ik zing dan over onttroonde mazen of stervende bomen zonder loten in mijn borst galmen slechts de slagen van mijn hart niemand zal ze horen, dus ook jou niet toebehoren…

in het herfstbos losse noten en bladmuziek…

Dromerig koester ik ieder moment, alles lijkt gehuld in een waas van pasteltinten. En de wereld is als klei zo kneedbaar. Maar het tegendeel is waar. Niet als riet zo buigbaar. Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…

Er is 'n wachten op de loop der dingen Alles zou rond zijn als er woorden kwamen Alles zou rond zijn als er noten kwamen noten op je zang Ben bang dat er stiltes zullen vallen als kralen van 'n gebroken ketting.…

er is een noot die jengelt om een melodie van wie het witte doek dat nog steeds wacht op streken van de Brood ineens is er de vlam die vuur ontsteekt en Brood weer leven deed in verf op de kwast klinkt melodie die op papier de noot en componist maar steeds vergat…

even op een tak werpt de merel noten de wereld in…

okkernotentijd de buur slaat de noten af - met zijn brandweerhelm…

Noten en tonen prachtig vertolkt door merel bij zonsondergang.…

me mijn oren alleen, dat had ik net bedacht: echte klank heeft hart maar hard niet nodig.…

om mij dan tóch het geluk te ontnemen dewelke ik net had gezaaid op de harde bodem die mijn geest per gewijde gedachten deed splijten van mijn lichaam…

Een vrolijke noot na dagenlang wroeten, na zeuren en zagen, na kommer en moeten, een glimlach naar sommigen die me wel kennen en die deksels goed weten hoe me te mennen...…

Het zingen Staat mij nader Dan het spreken Van een tekst Het liefst Speel ik wat noten Dat maakt Mijn ziel relaxed Misschien kan ik wat schrijven In de sfeer Van de malloten Ik componeer Een masterpiece Met stilte Meer Dan je verwacht Tussen Majeur en mineur Tussen Hele maar... Ook halve Zeer muzikale noten…

Hij blaast blaast zijn partijtje mee Hij staat nooit aan het slot te slapen Hij zoekt vriendschap zoekt zich harmonie Hij leest van blad leest zijn noten Hij is de contrabas onder de instrumenten Is meer van herfst dan van lente Zijn tonen aards en zelfs bronsgroen Het is hem om muziek te doen niet om noten van de grond…

wind blaast noten tot leven dansend door de straten cadans…

De eekhoorn vindt trots onder een bedekte schuilplaats verborgen noten.…

hoor haar belcanto de keerzijde van het lied heeft tekst noch noten…

Laat harde handen ploegen, laat ze diep in mij -- jouw wortels breken.…

Geoogst door de herfst Noten zingen eigen-wijs Wind in de bomen…

een zachte hand engelenwit strooit hemelse noten over het aardse gedonder…

Do not stand at my grave and cry; I am not there. I did not die.…

Uitbranden verwarmt niet verteert tot een hoopje as terwijl je nog hoopt dat wat ooit was terug zal keren als een vrolijk lied blijkt dezelfde melodie heel anders te klinken Helemaal opnieuw moet je het lied weer leren zingen noot voor noot maar o de toonladders en het lange alfabet wat zijn ze moeilijk…