een grijze oase
als de woestijn alleen de hitte verdraagt
van dorheid en struiken met stekels
kan ik nog zo hard worden uitgedaagd
en roepen uit een nabije verte
ik zou geen enkele voet kunnen verzetten
of woorden vormen tot vruchtbaar zaad
jouw zinderend zwart zal het beletten
in de schaduw van een grijze oase speel ik
een lied op de gitaar zonder snaren
het kent geen ritme of herkenbare noten
ik zing dan over onttroonde mazen
of stervende bomen zonder loten
in mijn borst galmen slechts
de slagen van mijn hart
niemand zal ze horen,
dus ook jou niet toebehoren
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 2 maart 2007
Geplaatst in de categorie: emoties