Alle inzendingen over hart OR uitgeput

Dat beseffen uitgeputte mensen. Dat weet elk jonggebleven dier. Straks wordt het nacht opnieuw. Adem stroomt door onze longen. Onze harten blijven kloppen. Wij zijn aanwezig, maar zijn er niet. Dromend in warme bedden, wordt het de hoogste tijd, om ver van huis te gaan.…

Het wordt weer ochtend, ik ben uitgeput. Uitgeput door het gevecht om lucht, de nacht is voorbij. Net als de astma-aanval. Geschreven door Lion Queen op 02-04-2006…

en dan plots bloedmoe gevochten stroomafwaarts terug naar de ongekleurde wereld verlopen vlucht blind botsend tegen ieder raam uitgeput verslagen leeggelopen overgave de laatste zucht…

Emotioneel uitgeput raken. Met stomheid geslagen zijn. Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

Het geluid van een brekend hart, als een explosie...met ongekende kracht. Helse pijnen, ondragelijk verdriet, gewond tot in het diepste van m'n ziel. Een waterval van bittere tranen, sinds de nacht dat het doek voorgoed viel. De strijd is gestreden...de verliezer bekend, uitgeput en nauwelijks nog in leven.…

ik ontsluier beslagen ramen verlicht je bleke gelaat sluit je vermoeide ogen voordat ik de dag binnenlaat de dag waarop jij niet zal leven in het dood zijn gebleven veracht ik deze dag die jij niet beleven mag maar elke dag die volgt verkrampt mijn hart uitgeput van lijden zal verdriet verglijden ik wachtte op jou mijn verdwaalde…

ballon en dan plots bloedmoe gevochten stroomafwaarts terug naar de ongekleurde wereld verlopen vlucht blind botsend tegen ieder raam uitgeput verslagen leeggelopen overgave de laatste zucht…

Mij toegeworpen redt een verdriet zich uit golven van loshangend waaien in een lawaai van vers gewassen wit buiten adem maak ik een sprong in de uitgeputte diepte van een opluchting -------------------------------- uit: 'Het liegend Konijn' 2012.…

En hij zag er uitgeput uit. Toen de deur achter hem open ging, keek hij schichtig om zich heen. Hij vond haar wel een lekker ding, maar zoals thuis was er maar één…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

onbezonnen verloren gegaan verdwaald gevangen doorlopen stil blijven staan nergens meer op hopen onophoudelijk gegeven leeg, uitgeput de hel doorstaan nu weer een eigen leven langzaam vooruit aan het gaan…

avondronde de dokter komt hij glimlacht en vlindert met zijn hand over haar brandende huid zij knikt, uitgeput, uitgedund door woorden die achtergebleven zijn zij zwijgen samen een dialoog net zolang totdat zij nog een paar keer wakker schrikt…

Gij die uitgeput zijt, doe mee met VTM, maar valt niet in de "valkuil" want dan zit ge er weer in!…

Eenmaal uitgeput vallen we diep. Vallen onverwacht schellen, van onze verblinde ogen. Worden we gevonden. Door wie? Door wat? Luister! Proef! Zie!…

alles past buiten de bloemen en het kruidje-roer-me-niet de uitgeslapen lucht niets wordt daar bedrogen bomen worden woorden en spreken oevers toe, eenzaam tot de eeuwigheid een vonk van poëzie alles of het niet meer verlaten, het teruggaan naar de uitgeputte dood; het pseudoniem van een ongepaste leugen…

alleen, leef nu maar je eigen leven, niemand heeft een hart van steen, jouw ogen laten je ziel herleven, en de juiste persoon komt om jou heen, ja de juiste persoon komt om jou heen.…

ondersteun ik mijn hoofd ik tel de laatste golven mijn hart bonst zwaar mijn ogen vallen soms dicht ik val met mijn gezicht in het zand en kijk verschrikt op er lijkt geen verschil tussen slapen en sterven ik weet het niet meer tel ik nog steeds golven of slechts het slaan van de branding ik voel hoe het tij in mijn hart kracht verliest…

Krachteloos, uitgeput. Handen als kind verdween je erin. Veilig, geborgen. Handen... Hulpeloos, vragend. Help me. Steun me. Wees er... Wie voor wie?…

rivieren vol emoties stromen door mijn lijf in een bootje vol met “zoals men vindt hoe het zou moeten” roei ik uitgeput met laatste tegenslagen daarna drijf ik langzaam af naar daar waar mijn gevoel al een tijdje ronddobbert ballast lozend onderweg naar wie ik ben…

Recent Indiaas onderzoek toont aan De mobiel verstoort het magnetisch veld De bij navigeert nu tegengesteld Komt nu uitgeput bij zijn korf weer aan Denk nog eens wanneer je zit te bellen dat Maja het niet zal navertellen Bron: Telefoonsignaal slecht voor bijenpopulatie op niburu.nl…

't Hart slaat mede in elke klop. Diepgedoken zielewoorden wekken ze uit hun doodslaap op. Levenbrengende openbaring; - stemmen-, hartenharmonie; - zang en weerzang, zoetste paring van muziek en poëzie! ---------------------------- uit: 'Verzen' (1900)…

Dan zal ik langs de velden, In geur en kleur en licht, Haar 't zoet geheim vermelden, Dat diep in 't hart mij ligt. En wil zij knikkend blozen, De zoete liefste mijn, Dan zal 't vol zang en rozen In beide ons harte zijn.…

‘t Klinkt door woud en velden, 't Dreunt door berg en dal; 't Vloeit van hart tot harte, 't Zingt van mond tot mond, 't Leeft van eeuw tot eeuwe, Land en wereld rond. Ja! waar dringt het niet? Ja! wie zingt het niet, 't Zoete lied Der minne?…

Al moest, in mijne boezem, 't hart Nog breken.…

Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje; 'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen, Mijn boezem doorwoelt een knagende smart, En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên. Voor mij geen rust, Geen hoop in 't verschiet; Want zij die ik bemin Bemint mij toch niet. Hier eenzaam gezeten op 't hoogste der bergen, Op rotsen zo…

Lenteliedje wees niet bang, Kom maar vrij naar buiten; Alles vraagt naar klank en zang Als de bloemen spruiten. Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de…

O mocht gij in 't diepste Mijns harten daar zien, Mijn vurig verlangen Mijn tranen bespiên! Dan bleef gij niet langer Zo koud als een steen; Dan liet gij mij zeker Zo lang niet alleen.…

Kom hier, mijn kind, zo zwak en klein, Kom hier, mijn kind, zo schoon en rein, Kom hier, in 't binnenst van mijn hart; Daar schut ik u voor kwaad en smart, En 'k voed u met mijn vlees en bloed, En 'k warm u aan mijn liefdegloed. Dan zij mijn loon dat elke dag, Dat ik u zo beschermen mag, U beminnen, mijn kind, mijn leven…