Alle inzendingen over hart luchten.

In de lucht.…

hoog in de lucht leeg verbergt hij zijn lot dromen zijn aan hem verschoten er vallen veren neer tot witte rouw.…

Kom want ik wil je de zon laten zien zoals ze hier haar laatste licht laat vallen tussen de bergen, zoals ze druiven rijp maakt en nevel uit de nacht perst. Kom want ik wil je wil je in mijn eigen taal zeggen je in mijn herinnering naast me neerleggen om naar de zon van het zuiden te kijken zoals ze haar laatste warmte afstaat zonder terughoudendheid…

adem kwam binnen maar gaf mij geen lucht ik paniekte in nog dieper en sneller zuchten zonder soelaas alleen in ontspanning bleef ik mijn angsten de baas voelde mijn hart als een bonk zonder kracht wist van lekkages dotteren stands en defibrilleren ook dat als dit voorbij zou gaan ik het leven opnieuw mocht proberen…

vandaag een dag van rechte lijnen ik zie voorwaarts met oogkleppen die mijn kijkers in een strakke blik laten schijnen mijn gedachten beperken zich tot een en een is drie dat u mij nu zult verachten is iets dat ik thans niet zie mijn beeld van u is ook vrij saai u bent een oen zo duidelijk, kant en klaar nee , mijnerzijds…

zijn verdroogd tot verkramd hout en uiterlijk gezieltoogd door levend zout huilen tranen de afwezigheid zien mijn ogen alleen de hoop van doodlopende lanen afgesloten door een eenzame doop ik drijf dan op de herinnering die ik node koester en in het voorbijgaan ving sluit die in gesloten handen maar weet bijvoorbaat dat het als lucht…

Soms een strak blauwe dan weer donkere wolken Hollandse luchten…

een zilvermeeuw is snel getekend tussen zon en stapelwolken zo zie je maar wat lucht is kan ook vogel zijn…

Ik ben de lucht voor mijn ouders In een hoekje gestopt en vergeten Ik ben niks Ik, ík ben niemand nergens toe instaat Dan te huilen in mijn slaap Zie mij, kijk maar goed van voor, van achter Ik spring in het rond Maar daaronder... Koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht Die ik adem niet waard…

Als ik de lucht zou zijn, Zou ik alles geven, Het belangrijkste voor velen zijn, De laatste zucht wegvegen. Als ik de lucht zou zijn, Dan zou ik de dampkring ondersteunen, Mijn kracht aan de bomen geven, Oneindig langs de hemel zweven.…

Nooit meer op de vlucht, nooit meer bang voor eendonkere lucht.…

De lucht zindert van hitte en de atmosfeer is broeiend vol…

ssssst, zeg heel eventjes niets even geen woord geen lach of zucht laat alleen de lucht tussen onze lippen spelen…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

manifesteert zich op plekken van publieke waarneming gsm aan oor al doende hopend dat men begrijpt dat ook hij staat in het volle leven spil / in een web van connecties & opdrachten dynamisch / onmisbaar benijdenswaardig de man geknipt / voor de snelweg van deze tijd Dat hij oreert in luchtledigheid dankzij een platte batterij…

lucht allerlei kleuren van hellicht wit naar dreigende donkerzwarte onweerwolken variatie…

het mooiste van de dag de avond de nacht is voor jou je adem die ik voel met mijn ogen open in het donker met mijn ogen dicht in het licht van een zwarte maan luister ik voel de lucht je adem botsen op mijn kussen en veilig landen in mijn dromen als ik slaap…

Ik ben lucht In een hoekje getrapt Verdwenen en vergeten Ik ben niks Ik ben niemand En nergens toe in staat dan te janken in m´n slaap Zie mij Kijk maar goed van voor en vanachter Ik spring in het rond Maar daaronder koud en kil Warmte ken ik niet Want mij is geleerd Dat ik de lucht die ik adem Niet waard ben…

het is niet zo dat ik alles beter weet wel lijkt het nu en dan een rijkdom als ik mijn schaduw kant vergeet…

nederigheid voor mensen als jij gevuld met rijstebrij plompverloren klei een pissebed ben jij, 'k heb een hekel aan jou druiloor in de kou slijmbal in korte mouw je bent aan lager wal geraakt zo, ik begin de week met een schone lei zeven naakte dagen voor mij mijn zelfbeeld middels spuwend gal verkleurd heb mezelf lekker verscheurd dat lucht…

de stilte, naakt de stilte laakt het haakt losgeslagen gedachten zij lijken uitgebraakt mijn oren zijn dichtgemaakt de wereld is toegedaan de tong verzaakt en likt een verre maan de wonden ongebonden een zin, reeds ongeschreven in lucht opgegaan gaat hene naar deze of gene met gesloten monden waar enkel lippen ronden de stilte…

je neemt het woord alsof je het uit de lucht grijpt de rode krasserige strepen met scherpe tong zijn niet van de lucht mijn huid, een pantser staakt enkele deuken later het verzet de verstikkende lucht berooft me van mijn adem laat me zwijgend schrijven…

Nu zij weggaat neemt zij de dingen met zich mee Een steun voor het lijf een kruk die in de oksel geschoven ontlast en het lichaam zo rechtop houdt Hij zucht en begint met hamer en beitel in de hand het scheppen van een beeld dat overeenkomt met vuur dat schaduwen werpt van een onduldbare werkelijkheid…

Beducht zijn wij voor deze lucht Sinister zeilen er kapotte wolken die regenbui naar bui laten vallen als door het valluik De kruik van 't verdriet gaat zolang te water Er is geen later alleen een nu: onheilspellend vertellend: het verhaal van 'n hel en verdoemenis.…

De lucht willen we in als vogels op vleugels Losser onze teugels waarmee wij gebonden zijn aan 'deez aard' waar wetten van de zwaartekracht beide voeten aan de grond houden alleen bij wijn en andere alcoholisch vocht Maken we -schijnbaar-een tocht die veel weg heeft van zweven.…

ze dansten op de adem van de goden de mist steeg op is dit het ritueel van leven naar de dood? is dit de mist na een catastrofe? is dit de stof die neerdaalt? zijn dit de rokende puinhopen van de openbaring? traag en adembenemend mooi zweefden de aeroben ongestoord verder ze dansten op de adem van de goden de mist steeg op was…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

't Hart slaat mede in elke klop. Diepgedoken zielewoorden wekken ze uit hun doodslaap op. Levenbrengende openbaring; - stemmen-, hartenharmonie; - zang en weerzang, zoetste paring van muziek en poëzie! ---------------------------- uit: 'Verzen' (1900)…