Alle inzendingen over herboren

Een beeldschone vrouw kijkt moeizaam onderzoekend naar haar innerlijk. Het drukke denken vol strijdlustige vragen geeft de geest vleugels. Het zwevende brein maakt draaiend licht en duister om het lichaam heen: wijd en verrassend, eindeloos geheimzinnig, gelijk het heelal... Maar opeens treft zij nuchter en voldaan het hernieuwde…

'wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn wonder ik kan geen adem zonder wat houd ik veel van jou wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn zegen je bloeit op al mijn wegen wat houd ik veel van jou wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn gloren door jou ben ik herboren wat houd ik veel van jou'…

Het beekje klatert mededogen En overal staan mensen op die helder willen groeien, teder ook, herboren.…

't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt, in schijn verloren in 't licht vergaan in U ik word herboren!…

het leven aan de top de eenzaamheid van afgrond het magnifieke uitzicht in de strop je weet wat wurgen is nee niet het nekkebreken na de val maar de pijn van doodgaan zo te voelen overal je trekt het touw wat strakker aan ik moet me laten gaan en zeg de wereld nu vaarwel mijn strijd is hier gestreden maar ik voel me als herboren…

ik zie de schetsen van je hand jouw koolstof brandt weer in verwisselbare lijnen je verblaast het stof en scherpe contouren laten je hart weer in het zichtbare verschijnen zacht in pastel ben je gaan kleuren voorzichtigheid in rozerood toenal proefde ik je geuren je beeld komt op uit onverwerkte contrasten herboren laat jij je…

zoveel is al geschreven over regen die valt of die niet komt maar mij maakt regen soms wat korenstil ik zie de halmen stilaan herboren onder druppels die niet weten waarom na al die droogte bijna om regen wordt gebeden…

als in een waan tot de naderende volle maan vannacht van het gevoel verlost als in het niets opgelost elke naderende volle maan aangedaan onderuitgaan in het zachte schijnsel van maanlicht weer herboren opstaan…

als de toekomst in sterren het verleden herbeleeft hunkerend verlangen zichzelf zoekt in dromen zal de tijd ooit beamen hoe gelukkig wij waren samen waar momenten ooit verloren vandaag worden herboren…

Herboren Uit een traan. Je bent verloren In een oceaan Een oceaan Met mensen die denken, Tijdens het openslaan Van `het boek', Aan de wijze woorden Van een god Bij het vallen van het Definitieve doek…

Zou ik er een wens ingooien dan zou ze de zon herboren zien blauwe vogels verleiden de horizon bezingen glazen schelpen bevrijden onbreekbaar geluk vind ik haar als de helderste ster in alle uithoeken van mijn universum.…

Als alle pijpen hun eigen toon laten horen, Klinkt het orgel als herboren, En komt de eenheid naar voren. Als we ook eens onszelf intoneren, Om als één klank functioneren.…

Het leven bracht mij aan het wankelen ik keek in jouw ogen en zag ze sprankelen ik voelde mij herboren op een zachte groene weide die zich voor mij uitspreidde de zon die op mij scheen leek het te zeggen je bent niet langer alleen.…

ruimte vol leegte verdriet in alle hoeken de stilte nabij leegte met begrip gevoel tussen de oren op weg naar binnen in stilte vreugde de ontdekking van de roos herboren krachten…

Het leven heeft de tijd, de tederheid en 't onvermogen, het telkens weer herboren worden, de voorjaarslucht, de winterkou, de liederen die stromen. Het leven heeft de tijd, vergankelijkheid, vertrouwen, en mensen die toch overal hetzelfde zijn maar ook zo anders, en allen hebben dromen.…

Als alle pijpen hun eigen toon laten horen Klinkt het orgel als herboren, En komt de eenheid naar voren. Als we ook eens onszelf intoneren, En samen als één klank functioneren.…

Bij thuiskomst zijn we moe, maar ook herboren. Een bak met brokken en de koffie aan ... zomaar een zaterdag uit mijn bestaan.…

een zwembroek handdoek, net groot genoeg om mijn middel te omvatten water, schoon, wijds beetje zon erbij graag een boei als richtpunt meer hoeft niet laat me door het water glijden en herboren worden minstens een uur…

Vooreerst laat de wind zich horen hard suizend dan weer stil sluipend draaiend en spinnend om uitgebloeide vermoeide gewassen aan te sporen hoe het zou behoren verzet blijkt onuitvoerbaar de wind beslist nu zichtbaar nieuw en herboren.…

Herboren zoals jij bent zelfverzekerd volmaakt transparant jouw poort staat open die ik als een bundel eeuwig omarm.…

De viruswaanman ziet vanuit de hemel De volkeren in het Nieuwe Normaal Mutanten, sprekend in dezelfde taal - Een onherkenbaar wereldwijd gewemel Zijn strijd had hij destijds dan wel verloren Straks keert hij terug, als Nieuwe Mens, herboren…

Zodra het laken mijn lichaam raakt Ben ik vrij herboren naakt Stromend, vluchtend, ruisend Kapot, stuk, bruisend Dan word ik wakker prikken de zonnestralen in mijn gezicht De nacht is in rook op gegaan Ik zie het want het is weer licht…

Achter oogleden, schenen klare schaduwen met een herboren gezicht . Waar je op verlaat, verlicht de harten als mededogen het zelf benadert. Causaal verband die je bent, werkelijke vrijheid die bindingen kent.…

Mocht het einde nabij zijn en wacht mij een plotse dood laat je mij dan herboren worden in het morgenrood, laat je mij dan wederkeren langs de regenboog om te baden in het lentegroen, te juichen in het zonnelicht? Please God, het is wellicht een dwaze vraag, maar God..., ik leef zo graag!…

je lach heeft al de vleugels van een wonder als zij ontsnapt uit je gezicht met ogen die het hemelsblauw weerkaatsen van het miraculeuze licht vleugels op hun vlucht boven een herboren aarde in de zonverwarmde lucht dit mystieke tafereel maakt woorden overbodig ook magie heeft liefde nodig…

ik schilder met gestolen woorden op geleende doeken die ooit de jouwe waren zo kleur ik de dageraad wit voeg er rond het middaguur wat gele bloembladeren aan toe uit kunstboeken leen ik vers groen om 't geheel als herboren te laten voelen…

geen verhalen doch gedichten die zichzelf ten gronde richten als ze eenmaal zijn gelezen hoeft geen sterveling te vrezen dat ze ooit nog zijn te horen weggewerkt en nooit herboren weet geen mens nog van 't bestaan doorgestreept voorgoed verloren is het met het vers gedaan…

Wie wil niet opnieuw beginnen in een lichaam zonder pijn lijf als meewerkend voorwerp in plaats van broos porselein Keuzes opnieuw kunnen maken liefde als pril element op de juiste plek aanwezig nog voor elk kritiek moment Wie wil niet worden herboren zonder eerst de dood te horen…

Ik kan het niet bevatten maar 'k weet dan nooit iets gaat verloren van wat de liefde schonk aan vreugd en kracht en dat ooit alles wordt herboren.…

Heer leer ons bidden een roep vol verlangen tot onze almachtige Vader maar geleidelijk naar wat en hoe opklimmen hoeft dit niet te zijn elk gebed openbaart zich als wegwijzer naar een Wonderland dat men steeds kan hernieuwen waar verandering en herboren denken door genade mogen heersen.…