Alle inzendingen over herdersstaf

Ook nu nog, maar wie klaagde of morde, niet ik, die't lijden alles gaf, want onder 't werk, zie ik hem worden de slanke gave herdersstaf.…

Ook nú nog, maar wie klaagde of morde, Niet ik, die 't lijden alles gaf, Want onder 't werk zie ik hem worden De slanke, gave herdersstaf.…

schapenwolkjes dat deze volkjes het blauw als leefgebied hebben geadopteerd samen met hun vriend de wind die blind vaart op wat jouw handen hem hebben geleerd jij opent in het ochtendrood waar de wol nog bol staat van de warme nacht pas als de zon zich na de klim weer hoger in de horizon bevindt is de kudde paraat jij met lach en herdersstaf…

Je krijgt een taart in uw gezicht de spot druipt er aan alle kanten af Jouw tere omgang met mijn herdersstaf komt nu in een heel ander licht Meer als om narigheid vragen schat want met 'dag burgemeester' boven je brief moet mijn gezag er aan geloven Ik ben niet om om te zagen Zo'n aanhef lijkt leuk bedoeld Wie er echter door heen voelt…

ik pel de jaren af als uienrokken en vang de tranen op in een karaf ik heb het land zien liggen, maar was laf bevreesd voor reuzen bleef ik held op sokken de druiventrossen hingen aan de stokken maar niemand die me iets te drinken gaf ik sloeg op rotsen met mijn herdersstaf en leste mijn dorst met gulzige slokken maar onbevredigd ben ik…

het zaaisel van de mens als man is helaas niet meer wat het echt wel was vruchtbaarheid neemt af uit de nobele herdersstaf de man is vaak te zwaar te dik hij gaat moeizaam in de fik en wat er dan nog los komt mondjesmaat en niet gezond dit is niet zo maar een gedicht ik vergelijk sperwers qua gewicht vrouwtjes zijn twee keer zo zwaar…

De jongen met de herdersstaf, onder de sterrenhemel, richt zijn ogen naar een sterren- beeld; oordeelt met een speelse blik over wat met zijn fantasie speelt. De herdersjongen in het veld; niet weggelegd voor het grote geld, peinst over het geluk voor hem tussen de sterren verborgen.…

Jij met felle baard, met ruwe herdersstaf en gulle schaterlach, bazuin, heraut van leven, eeuwig, gulzig leven. We lepelden de pap als uitgehongerd, boerden luid en sliepen nooit. Nu stappen we traag, als tijd die ketens draagt, als rot dat tergend maar gestaag, tergend altijd verder, terend verder gaat.…