Alle inzendingen over herfst OR jaargetijde

Ik trek al krom, zo broos worden mijn nerven De strohalm zal mij niet lang kunnen dragen Ik hunker naar het zijn in aardes lagen En velen zullen- weet ik- met mij sterven Wat was de lente fris, de zomer drukkend Velen van ons zijn daardoor vroeg bezweken De wolken hielden zware donderpreken Het loof, met twijg en al, van bomen rukkend Zelfs…

zo'n damp die het gemoed zal ondermijnen en je belet om fluitend op te staan wanneer je dan eindelijk op de fiets zit voorover gebogen uit zelfbescherming tegen chronische eikelval dan weet je het wel weer 'het is herfst'…

Jaargetijde, een verstrengeling van oudzijn en smart onuitwisbare herinnering, inkepingen van het hart. vallend de droge bladeren..goud de rand.…

Der bomen kruinen buigen, Ontbladerd van hun groen. Nu gaat de winter komen En alles treuren doen. Het graan is in de schuren, Het geurig hooi in 't droog, En de appels op de zolder, Op hopen - o zo hoog! Wat hebt gij van de zomer Vergaard en opgedaan? - Gedachten zonder einde, vervlogen en vergaan. Wat staat ons nog te wachten Dan…

Heerlijk al die diepe liefdeskleuren, die de herfst met zich meebrengt. Heerlijk al de strelende momenten van de liefde die ik nooit heb gekend, de herfstzon geeft de warmte weer. Heerlijk het feesten van diepe pracht, het natuurlijke beleven dat wacht. Ik wil zo graag bij jullie horen.…

al tankend brandstof drinken laatste vuurvlinders de herfstbloemen uit…

Overdosis herfst Sterven op zijn sterfst Weemoed op zijn weest 't Was. Het is geweest…

Het herfstbos,rijk en vol leven tot de rand laat zich nog even in de zintuigen zaaien. Onder de bomen voelt het vochtig, paddenstoelen pulveren en spuiten sporen in de lucht, duizenden levensmoede bladeren krullen en dwarrelen neer in cadans met het gekrakra van de kraaien. In een vijver diep in het bos komt wat rotte eierengeur los, onverteerbaar…

De onstuimmige herfst erft iets of minder van de zonnige zomer maar vertrouwt vooral de koude winter blind op haar lieve lente ogen die de komende zomer weer zal doen stralen tot de daarop volgende herfst Recensiegedicht nav het concert "Zomer & Herfst" door het Kamerkoor Vocoza o.l.v. en opgedragen aan Sanne Nieuwenhuijsen, Haarlem 27…

de herfst doe z'n intrede zeg maar gerust: de storm en de regen rauzen over een landje vol heimwee naar dat mooie weer van afgelopen maanden onder de rode luifel van Bos zitten we nog op het terras maar al in onze regenjassen huiverend voor de maanden die nu worden aangekondigd kijken we naar voorbij jagende wolken en naar fietsers…

nóg zindert zomer door mijn lijf wat niet de herfst verhindert zich al te laten horen met sporen van verkleuring met gras vertrapt door zomergasten met pas ontdekte paden een paddenstoel geeft smoel aan zachte plekjes in het bos waar mos wacht op de warme deken van gevallen blad opdat we zullen weten dat oktober transformeert en…

De herfst begint zijn kou te krijgen. Sommige bomen behouden nog net hun groen. De anderen vervagen langzaam naar geesten. Hun ziel naar beneden.…

Dat gaat heel diep de grond in Alwaar het transformeert Als Koningin de Winter Het witte land regeert Als Koning Lente klaar is Straks met zijn winterslaap Dan duikt hij in de aarde Om met een laatste gaap De afval van de blaadjes Tot bloem getransformeerd Op aard' te laten groeien Als hij het land regeert Wees welkom herfst…

ik herfst met je mee met mijn pallet vol kleuren schilder ik de herfst neer gewapend met kwasten van ieder formaat ga ik de strijd aan met de zomer kleuren wil ik je net zolang tot dat ik je ontgoocheld heb en jij je overgeeft aan dat wat komen gaat…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

Langzaamaan, gaan we op Herfst aan, worden de avonden korter, de dagen eveneens, maar het geeft niks want ineens: komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog, warempel een pracht van een regenboog. Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

Wanneer de blaadjes vallen worden mensen lankmoedig het rood-groene tapijt wat geurt naar herfst roept weemoed op maakt mensen depressief Wanneer de blaadjes allemaal gevallen zijn, zijn er vele mensen, die niet meer " onder ons zijn" door de herfst, sloeg de weemoed en depressie toe Genadeloos.…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

Maar ik wachtte liever nog een jaargetijde. Want bloesem bloeit nou eenmaal vaak in mij.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

En nu verder in de maag: Hier ziet u al wat vlinders fladderen, al naar gelang het jaargetijde. Soms zijn het witte, maar meestal maken we ze rozerood.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen De eik,de berk,de populier,de es Ze hebben het voorzien op de NS Door blaadjes op de rails te laten komen, En over alle sporen te verspreiden Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…

De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over bladeren in de jaargetijden, luister, weet, ze lopen uit, ze vallen vervangen door helderheid nee nooit, echt nooit vergeefs.…

Drie lentes was de kleine meid Vijf zomers de godin Acht herfsten de groentevrouw Tien winters de heldin En welk seizoen of het ook was Met bloemen of verval Zij zong altijd haar eigen lied Op bergen en door dal De jaargetijden vol van kleur Zij vlogen met haar mee Van haar geboorte tot haar dood Tot as en sterrenzee Sindsdien…