3501 resultaten.
Tegen het verdwalen
gedicht
3.0 met 5 stemmen 8.178 Lente. De stilte is krols.
Een lach komt ten val
aan geluk.
Twee vliegen breken
het raam, weten
dat het je de das omdoet
als je voorgoed je lijfs-
behoud aan gene zijde
ervan zoekt
rommelt de lucht
nabij, stommelt
een vrouw
op de trap
geur van lokroep
verlaten vlinders
bijtijds onderkomens
om vogels, naar vlinders
op zoek.…
VERDWALING
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 259 hij was bang dat
hij zou sterven
in zijn verdwaling,
op zoek
naar hartstocht
en warmte,
maar geen
liefde zou vinden!…
Wil ik verdwalen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 172 In mijn eigen bos
Wil ik verdwalen
Over kronkelende
Paadjes mijn leven
Gaan, in volstrekte
Wildernis datgene zoeken
Wat voor mij het
Leven is - de wildernis
Van de geest kan ik
Beter begrijpen als
Ik daag'lijks langs dit
Verwilderde bestaan
De wegen zoeken kan
Die ook mijn kinderen
Vinden als zij de
Uitgang zoeken in…
verdwalen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 151 niet langer
zoeken we
de weggewaaide kaart
de gemiste afslag
evenmin
doelloos
dwalen we
langs het stroompje
dat uitmondt in
een brede rivier
overgeleverd
aan de inktzwarte nacht
zetten we
voet voor voet
door onbekend gebied
is er een weg terug?…
VERDWALEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 Zo zijn die dagen
Die ik verhul in duister
Laat mij maar verdwalen
Ik weet de weg…
In je verdwalen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 334 mag ik je ogen zien
één minuut of
anderhalf misschien
in je verdwalen
de paden gaan langs
keuzes waar wij draalden
ken je montere blik
het gezicht dat straalde
als wij bestemming haalden
wanneer mag ik je ogen
zien noem de prijs
onze liefde zal nooit falen…
Verdwalen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 109 ik verdwaal in jou
evenals jij in mij
kleuren verkleuren
dansen lieflijk om mij heen
omringd door schoonheid
bevrijdt de westenwind mij
van dagelijkse
beslommeringen
zonlicht streelt zachtjes
door mijn haar
zo verdwaal jij in mij
evenals ik in jou…
Verdwaling
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 215 of dichterbij
al dan niet herkenbaar of verdraaid
steeds meer herhaling
voor ons verdwaling
moeder waar ben je
soms ken je ons
steeds vaker niet
moeder je bent er
maar ook weer niet…
Verdwalen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Laat me
verdwalen
in dit mysterie
van verwarring,
totdat ik niets
meer weet
over niets weten,
totdat dit ik
verdronken is
in deze rivier,
en het enige
dat blijft
het leven zelf is.…
verdwalen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 hoezo verdwalen
lachten de Bosjesmannen
wind vogels dieren
bomen en sterren
ze kennen ons allemaal
wij verdwalen nooit…
Licht belegen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 369 zelfs de herfst gaat dansen
omarmt winters jou en mij…
vluchtelingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Ben je vluchteling
of ben je gelukzoeker
dat is de vraag
Hamlet dacht
aan zelfmoord
alleen daarom was het
'to be or not to be'
als je aan mij vraagt
of ik gelukzoeker ben
dan zeg ik ja
als je aan mij vraagt
of ik wil zijn of niet zijn
zeg ik
wil er zijn
'er' is een plaats
die tegen de dood is
grammatica van het…
Windkracht acht
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 1.116 De herfstvakantie is voorbij vandaag
En ieder heeft dus lekker uitgeblazen.
Maar nu begint het najaar zelf te razen
En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag.
De zomertijd is niet meer terug te draaien.
Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…
Voorbode van de komende herfst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 324 Langzaamaan, gaan we op Herfst aan,
worden de avonden korter, de dagen eveneens,
maar het geeft niks want ineens:
komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog,
warempel een pracht van een regenboog.
Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…
inktzwam
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 157 tussen gras onder berk verscholen
ontluikend de witte hoed, zachte schubben
boven de licht gekleurde tepel
de gesloten onderkant draagt mysterie
zwarte magie voor later...nog twee dagen...?
jonge hoeden voorzichtig gesneden
knoflookboter in de pan, zacht beroerd
met inkt het recept geschreven..…
Weemoed in de herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Wanneer de blaadjes vallen
worden mensen lankmoedig
het rood-groene tapijt
wat geurt naar herfst
roept weemoed op
maakt mensen depressief
Wanneer de blaadjes
allemaal gevallen zijn,
zijn er vele mensen, die
niet meer " onder ons zijn"
door de herfst, sloeg de
weemoed en depressie toe
Genadeloos.…
Herfst 2019
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 250 De herfst regeert weer met bedrukt geluid
Het hemelwater kletst op grond en daken
Wind giert langs huizen, bomen kraken
Nog even maar, dan is het daarmee uit
Bij vette pech treurt elk seizoen hier later
Als woest of zacht geklots van poolijswater…
De herfst van ons leven?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter
van ons tijdelijke bestaan hier op aard
denk ik; alles, maar ook alles
Was het me meer dan waard!
Dus herfst kom maar op, winter
pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan
In dit mooie aardse wereldse bestaan!…
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
Tour de pays d'or
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 56 une cratte
de bière
Entre le pays d'or et mont
vent où
Ça va?…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Avondromance
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.635 Het laatste geflonker
Der zonne ging ter rust;
De beek is door ’t donker
In sluimring gekust;
Maar ’t zwijgende duister
Toont lieflijke pracht:
Want de aard groet uw luister,
Vorstinne der nacht!
Geen nevelen betrekken
Uw Goddelijk schoon;
Geen schaduwen dekken
’t Azuur van uw troon.
Vol glans zijn de blikken,
Waarmee ge op ons staart…
Blad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 251 Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen
De eik,de berk,de populier,de es
Ze hebben het voorzien op de NS
Door blaadjes op de rails te laten komen,
En over alle sporen te verspreiden
Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…
Het moeten en er zijn
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 100 Het moeten
Van mezelf
Zit me
In de weg
Waardoor
Ik verdwaal
Waardoor
Ik er
Vaak niet
Kan zijn
Toch nu
Ik me dat
Bewust ben
Verdwaal
Ik minder
En
Kan ik
Er meer zijn…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
labyrint
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 870 verdwaal in mijn gedachten
ze zijn aan jou gewijd
door onderhuidse krachten
verloor ik alle tijd
verdwaal in mijn vertrekken
de deur staat op een kier
ontzie de zere plekken
‘k bewaarde ze steeds hier
verdwaal in al mijn woorden
ze zijn aan je besteed
omdat ze jou niet stoorden
wat het bij and’ren wel deed
verdwaal in mijn gedachten…
Ergens tussen het begin en 't einde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 209 Het is maar goed dat je in de lente,
zomer en herfst van je leven niet weet,
hoe je in de winter van je leven
belazerd wordt.…
herfstparade
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 219 wanneer de nevel zal verdwijnen
en de zon piept door de bomen
dan is de tijd gekomen
dat herfstkleuren zullen verschijnen
het bos wordt stilaan kaal
de vele bladeren op de grond
kleuren schilderachtig in het rond
in een tafereel van pracht en praal
voor de dieren wordt het even wennen
aan een omgeving zonder lover
ze moeten oppassen voor…
De engel van lijn 8
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ik zie je door dikke druppels op de ramen,
mijn engel van lijn 8.
Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht,
slechts de spiegel en het donker brengt ons samen.
Ik staar naar natte stadse straten,
naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd.
Een regenspoor dat mijn beeld misvormt
laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten.
Neonlichten…