Ik ondervind dat de herfstwind
en de tijd mijn keel beslopen
heeft, dat aan het mooiste lied
een rouw rafeltje kleeft, liep vaak
een innerlijke stem voorbij, dan
werd het moeilijk ademhalen voor
berouw wat in de schaduw voortleeft,
wat recht geeft aan volstrekte
zinloosheid en daaruit haar zin
ontleent, zelf de navelstreng
door…
De herfstwind zingt van een verloren ding,
Bij u weent hij aan een gebroken klavier,
Uw ogen zijn goud van zijn gulden vier,
Om uw mond is een tinteling, -
De vlam die in u school
Is uit uw open hart gevaren -
Verlaten kind, keer tot de mensen weer!
Het herfstlied beklaagt u, o sterveling!
Ach! lees niet in zijn geel geworden brevier.…
Bevalt van steile striemen
Oorstrelend bezweert een stem
de grillen van de herfstwind
Molenwiekend
Grofgebekt
Grimmig
Rol je door het slijk
Een rafelbroek klit aan kuit en dij.…
Door godverlaten straten trekt de dood
even verlaten door de koude herfstwind
De wind huilt droevig diens grote nood
hij schreit luider dan een droevig kind
De dood werpt zijn schaduwen vooruit
als spoken dempen ze het laatste licht
Rillingen glijden over menig kille huid
angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht
De dood werpt blikken…
heel alleen gaan
hun zo begeerde kind was er nooit gekomen
zij voelde de zinloosheid van haar bestaan
nu alles wat zij liefhad haar werd ontnomen
uitzichtloos lag de verre toekomst voor haar
zou zij ooit nog haar liefde kunnen schenken
iedere minuut leek zelfs zo ongelooflijk zwaar
als zij aan die kille eenzaamheid moest denken
de herfstwind…
Dans me naar je lippen, zacht
in het dauwgras, of de geur van
jasmijnthee in de nacht
Vrij me bij de vijver
als de meidoorns in je ogen zwemmen
Vrij me als het vriest in huis
en wij elkaar in vuur omklemmen
Ay Ay Ay Ay
Stille getijden
Vrij me liefje
Ay Ay, jouw lentes als je lacht
En de herfstwind als we vrijen;
Jasmijnthee in de nacht…
32
Bezig met laden