Alle inzendingen over herinnering OR berusten

Het monster dat zich in mij heeft genesteld mijn liefde voor jou langzaam ontmantelt kan en wil ik niet in de ogen kijken Ik was even in de ijskast gezet Spijt is zinloos echt warm wordt het niet meer Ik zal het monster niet bevechten…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Geen emotioneel drijfzand Geen oorlog in mijn hoofd Hersengolven breken op berusting en het heerlijk bevrijdende van gelukkig zijn. Loden herinneringen worden tot goud. Gekoesterd verleden bedwelmt mijn heden in een roes van gelukkig zijn.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Op 't eind berusting toen je ons verliet, 'n glimlach van herinnering door tranen vol verdriet Dood is 'n zekerheid in dit leven, zelfs de oudste boom zal 't eens begeven Maar jouw wortels gaan nooit verloren, want zie,'n nieuwe kiem in 't ochtendgloren...…

vreemd hoe men herinnering wordt eerst komen de gaten waar je eerst nog kwaad om wordt dan de berusting het verleden roert zich schept zijn eigen heden zo lijkt het alsof je mooier wordt de dieperik verdiept jij klopt in mijn bloed beitelt plaatsen in mij een lichaam dat je zo goed kent rekt mij op jouw pijnbank uit…

Kleine mooie dingen maken de herinneringen prachtig waarachtig Ik wil ze koesteren Nooit meer loslaten Ik wil dromen, blijven dromen over vlinders vreemde landen en kleurige bomen Ik wil rusten en berusten in de gedachte van mijn gedachte Ik wil elk moment beleven liefde krijgen en geven En dat voor altijd!…

Maar: nu is nu, en toen is toen, we kunnen dingen niet meer overdoen, gedane zaken nemen geen keer, een volgende kans is er niet meer dus rest: berusten, met herinneringen!…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

Spoel het grauw maar van mijn hart met liters regen, en pak de draad op van mijn bestaan Eindig ons maar in verwijten, laten we denkend aan de eblijn staan Wijs ons na met honderd vingers doe het mooi van gister maar af als zot Zijn we natter nog als buiten, dan schik ik me, dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…

Ik pluk verlate bloemen uit eigen rozentuin en oogst van schrale malus de allerkleinste appels de rode berberis omrandt het dunne gras in 't veld waar onkruid nog wil bloeien maar muurbloem wacht op herfst toch tjirpt in stille middagzon de krekel mateloos en is de snelweg verderop nog nauwelijks te horen als ik me neerleg bij de…

verbazend stil zet ik mijn boosheid in de aard zeg jij is dat berusting in wat pech zou zijn en als ik al zou vragen naar de zin dan zou ik die niet willen weten…

Er waren mooie tijden bij In mijn verrotte leven Jaren van geluk met mensen Om wie ik heb gegeven Tijden dat de zon zo vrolijk scheen En warmte gaf als jij Tot je onder ging, verdween Verzadigd was van mij Er waren dagen bij Nutteloze dagen Waarop ik wist, niets wordt beter Waar alles tegenzat Niets lukte, voor geen meter Dat ik, die…

wolken dalen neer in helder water plengen rimpels over vlakte schurken aan tegen randen aan verte, nauwelijks zichtbaar regen versteent, stuit op blindheid van muren. Ik vroeg het raam om vergezichten tussen lamento en bittergaar er is geen ontwaken geen opstaan, geen vlucht uit de dodengalerij op de rug van roemloze slaap…

vierkante zonnetjes op de keukenmuur een brug tussen nu en op den duur een herinnering aan wat straks nog te doen N.B.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Dit beschrijft het dagelijkse gevoel van onbeschrijfelijke bladzijden waarbij ik berust op mijn ademhaling.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

je was voldaan het leven te leven van liefde geven je geest nam wel waar maar keerde om naar vroeger tijden je liet de wereld los nu zweeft berusting de triestheid vlucht verlicht je laatste adem niets verstoort de dood hij is niet kil, maar eerlijk naar jou, hij neemt je mee de wereld valt even stil 14 april 2012 ter herinnering…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…