Alle inzendingen over herinnering OR uitstapje OR de laatste eer

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

loop langs het tuinpad van je vader en geef hem eer stop wel de oren dicht van je herinnering hoe hij schreeuwde zeg dat maar niet nu je het even zegt niemand zal het horen behalve de vogels en de apen die krijsen…

het was stil vannacht te samen met hem er hing een sfeer van veelzeggend niets alsof leegte verzacht wat was er nog meer dan wachten op de horizon voor hem op zijn weg naar de laatste eer starend en zwijgend in onzichtbaar vertrouwen gaat hij zijn laatste gang hoe ervaart hij zijn rouwen waarom is hij niet bang…

Dat doet echt zeer elke keer weer, de laatste week was er één van extremen. Sorry dat je die week zo hebt moeten lijden, Gelukkig hebben we je gisteravond mogen bevrijden. Je mocht met ons overal naar toe maakte niet uit waarheen, Op het eerst volgende uitstapje ga ik je nog meer missen, hoor je mijn geween.…

zwevend op ijle tonen van mijn lievelingsmuziek zie ik publiek de laatste eer bewijzen aan mij en haar verdriet familie vrienden en bekenden delen samen nog mijn sfeer nog even en ik ben herinnering als iemand die er echt voor ging ik zag je kijken toen je langs mij liep een nieuwe vrijheid in je ogen tikje schuldig omdat ik je zo verliet…

De laatste eer doet erg zeer Afscheid voor de laatste keer De baar, de kist de pianist speelt: afscheid nemen hoeft niet Maar het verdriet verloochent niet Een boeketje en een roos... Leven is zo erg broos verdwijnt straks in een houten doos Als dit geen afscheid is?…

door hem verwekt door haar gedragen mijn God zij dank voor alle dagen…

graag, zei spelmaker toen zei coach: sorry dan dat ik je passeer waarop spelmaker antwoordde: dan bedank ik voor de eer…

Wel een hel en hemel Ontvangen een geheel Dat is slechts een keuze Eer ik uw Zonen, ieder enkel deel…

Er zwerft een reiziger door mijn hart niet wetend of hij hier dan 'wel' wil blijven Er zwerft een reiziger door mijn hart, hij maakt om de seconde een uitstapje, zo dwars door mijn hoofd Er zwerft een reiziger door mijn hart waar in de ruimte veel te klein, om als geboren reiziger een ware reiziger te kunnen zijn Lieve ware reiziger ik weet…

Is Pim Fortuyn de Grootste Nederlander, of gaat de eer naar Willem van Oranje? Of heeft de laatste moslim-haatcampagne geleid tot nog een nieuwe tegenstander? Want wie de kogel krijgt die is een Zwijger. En dus is Theo ook een Sterke Stijger.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de laatste eer voetbalstadion doodskist op middenstip eigen orkest zangfestijn legio béste vrienden bloemen leggen met elkaar vuurpotten, aanstekers bierfestijn valt wat te beleven!…

De veerman stapte uit de boot en ging een stukje lopen. De man werd moe. Z'n hoofd was rood. Hij wou een een rijdier kopen. Hij kocht een Panda in Zaandam, was blij, omdat hij reed, totdat-ie in een file kwam, wat hem geweldig speet. Hij kwam in Roosendaal na dagen en haatte deze tocht. Hij kreeg een hekel aan z'n wagen, zodat-ie die…

Nee, geef je eigen eer niet prijs. Die mensen in Den Haag, die zijn niet wijs. Verdedig met je laatste tand, toch de eer van ons vaderland.…

Wanneer klinkende letters zijn kaak spontaan verrekken een spitse tong de poëzie beroert klimt een grijsgetinte pen naarstig naar boven ontziet geen lijnen maar vangt met 'n laatste lus nooit eerder op deze wijze geknoopt in één haal de laatste zin eer de punt is gezet…

Dit is hun picknickplek. Wij zijn met velen maar zij met meer. Onze chauffeur, de kok en de reisleidster zwaaien verwoed met stokken. Allengs stokt elke hap in onze kelen. Een baviaan belaagt me onverschrokken, maar ik wil toch mijn brood niet met hem delen. Dat wil hij ook niet; liever alles stelen. De evolutie wordt opnieuw voltrokken…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

aangebracht uit de hemel gegriste sterren pijnlijk zichtbaar in hun ziel ge-etst Met ijle rompen en kale schedels wachten ze op het bevel voor de eerste stap naar later Ze reizen zonder vervoersbewijs de locomotief rookt weg nu zij nog, doch ze weten niet Zwakke handen zwaaien tot ziens de hemel werpt verwarrend zonlicht op het uitstapje…

waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof in de lucht van groot verlangen zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde ook de laatste…

Eer maakt men lakens wit met inkt, Eer spreekt men schaak met bezemstelen, Eer vindt men nog een roos die stinkt, Eer ruilt men stenen voor juwelen, Eer breekt men ijzer met zijn handen, Eer zal men stijgen in valleien, Eer legt en een garnaal aan banden, Eer leert men geiten kousen breien, Eer plant men bomen op de weg, Eer zal men kakken…

Eer maakt men lakens wit met inkt, Eer speelt men schaak met bezemstelen, Eer vindt men nog een roos die stinkt, Eer ruilt men stenen voor juwelen, Eer breekt men ijzer met zijn handen, Eer zal men stijgen in valleien, Eer legt men een garnaal aan banden, eer leert men geiten kousen breien, Eer plant men bomen op de weg, Eer zal men kakken…

kennelijk had hij de boot gemist gelijk een achtergebleven spermadruppel die ietwat kleverig uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig…

zag beelden gaan wapens in de aanslag blik op god en vaderland alleen de benen bleven staan zij vielen niet in brokstukken uiteen sokkels tonen slechts wat rest hun duizend witte kruizen het veld van eer gedecimeerd tot kaarsrechte gazons komt om in naamloze herinnering…

Misschien gaat premier Rutte reageren op Pechtold, want die heeft pas iets gezegd, waarmee hij op verhitte toon weerlegt, wat eerder Wilders durfde te beweren. Vervolgens, - want het is nog lang niet klaar -, verlang ik al naar ieders commentaar.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…