Alle inzendingen over het leven OR reflectie

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Hoopvol beklim ik de regenboog, verheven boven het natuurlijke, in stil, maar vol verlangen, een reflectie van je ziel te aanschouwen...…

de spiegel moet aan scherven reflecties ben ik meer dan beu het bloemenveld is rood in plaats van wit jouw woorden wegen zwaarder mijn hoofd vormt eigen beelden soms leek je monsterachtig terwijl je sierlijk danste wie weet hoe spiegels breken? ze lijken duurzamer dan mooie gouden sieraden die ik in mij reflecteer…

het gaat mij niet aan dat jij zo droomt of vleugels ziet op voorbijtrekkende woorden waar jouw schaduw de geest omzoomt en de weg slechts één richting kent die de spiegel doorboorde…

neem winst en verlies niet ter harte is een schoon beginsel voor een engel maar een mens telt op de vingers van één hand de zomers van geluk…

ook al zet ik spotlights aan het zal schaduwen niet raken en probeer mee te gaan in mijn onzichtbaar denken, bunkers verdedigen het ontwaken zakken vol met woorden liggen al op de vuilnishoop snoep met stroop geslepen messen doeken met tranen doorlopen niets kon het versteende vlies doen slopen ontmaagden: het is hakken in…

ik wist het maar het kwam beter uit me iets te verbeelden dorre randen van de slaap uitwassen van een droom het wordt heel vaag nu burengerucht geritsel van een muis danig in de war nog meer geritsel struisvogelen in het zand reizen door het landschap het bos is er om te negeren daarom zoek ik schelpen op het strand…

Er kruipen mieren op mijn borst, ik vraag me af wat is hun streven waarom dat naarstig jachtig leven van al dat peinzen krijg ik dorst. Er zit een jakhals in mijn hoofd wat wil dat beest wil toch graag ontsnappen en naar je lijf en leden happen gelukkig is hij nog verdoofd.…

Soms zijn er die dagen Schijnbaar door de zon gespreid Oneffenheid zelfs kan men kwijt Dan is de heimwee niet te dragen Altijd wenkt het zolderkabinet Gebotteld per termijn In ragfijn mijn en dijn Met de kneedbaarheid der wet Een tijdloos verschiet Is mogelijk een uitzichtpunt Dat perspectieven biedt Maar zelfs dit onzinnig lied Weloverwogen…

ik verlies mezelf in de langzame tred van degene naar wie ik zo verlangen kan in de stille nacht van duisternis hoop ik dat jij mij even toch opzoeken komt wij houden veel en lang al van elkaar in de draaikolk van het leven samen ik wil weten waar jij nu verborgen bent om weer ons pad samen te bereizen met jouw gezelschap in mijn gedachten…

een frivool kijkje op reflectie van de zon 't maakt tóch iets los…

Kijkend, over de schouder, zie ik m'n wereld door een lens van traanvocht heen. Vechtend, tegen spoed wil ik vertragen om even stil te staan, ik alleen. Traag, m'n hoofd terug draaiend richt mijn blik zich voor me uit. De toekomst vangend in 't verleden loop ik achterwaarts vooruit.…

Het hart is leeg. Het gevoel verschuilt zich achter de rietzoom van een oeverloze vijver waarvan het oppervlak even accentloos is als de weerspiegelde lucht. Niets verraadt enige emotie anders dan de kilheid van een ingetreden winter. En vanuit het gevoelloos zijn treedt een rust naar voren die de verlatenheid van het landschap…

ik heb me zolang als ik leef altijd veilig gevoeld als mijn schaduw maar bij mij bleef omdat hij aardig op mij leek ook al waren de proporties door lichtval en spiegeling niet altijd mijn werkelijkheid toch kijk ik nu wat vaker om als ik het snel doe dan lacht hij erom tenminste dat zie ik of denk ik te zien het blijft af en…

sta jij wel echt in de schaduw als je anderen laat praten of houdt jouw ego alles in de gaten ten bate van je eigen heil is het ware interesse in wat mensen zeggen of een entree naar meer vaak draai jij om als een blad naar de zon koester je aan warmte en licht jij zal duidelijker moeten zijn in het tonen van je eigen gezicht…

haar hoekje is bezet waar ze altijd staat te wachten ’s-morgens om kwart voor achten de rollen waren goed verdeeld in dag en tijden van de week vastigheid als steun tegen vergeet het protocol is nu doorbroken iemand heeft haar plaatsje ingenomen dralend kom zij dichterbij elkaar bekijken was al afgeleerd de smartphone voor vermaak samen…

alwaar het ijs liet zien en horen dat eb en vloed eeuwig doorgaan, knarsend en krakend kruiend schots en scheef, letterlijk maar desondanks mooi, zoals eb en vloed in mijn leven, hun sporen eens schots en scheef op mijn ziel stuwden maar nu in een stromende balans, want: zie vorig couplet, ook zijn brute schoonheid toont nu ik in de stuwende…

bij het verkennen van de grenzen in het leven kwam ik mezelf tegen er was geen groeten in ontmoeten maar wantrouwen en argwaan een vreemde snoes die pikte op het veld vol hoenders moest ik met hem de strijd aangaan of konden wij het samen aan na kukelen en paaien vonden wij een compromis waar geen enkele haan ooit naar zal kraaien…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

in de spiegel van het leven vind je scherven geluk barsten vol tranen stukjes verdriet een weerspiegeling van wensen de reflectie van jouw ziel elk stukje verloren breekt zachte dromen en de helderheid verdwijnt jouw toekomst vervaagt barsten overheersen dit levensbeeld…

de balans tussen dromen en leven is soms voor even wazig en zelfs onbepaald zou de last van contemplatie ook wegen op een simpel wezen? Zijn de rede en reflectie middelen tot overleven? Nemen zij ons bij de hand? Is afstomping soms een zegen? Voor ons strijdende geweten we kunnen er soms niet meer tegen we vallen van ons evenwicht…

Gisteren was je vleugellam bewegingloos en zwaar moe gestreden blik naar beneden tot je eigen reflectie je de adem benam je keek jezelf recht in de ogen en sprak tegen jezelf waarom niet weg gevlogen? zoek de beweging die vleugels zijn er om te zweven zoek de ruimte en ga leven en je vloog.....…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

wetten en regels bieden het handelen context protocollen en richtlijnen wijze ons het pad in het grote en kleine van alles wat wij doen of laten blijft echter het gezond verstand het meest helpend rechten en plichten kaderen voor ons de weg ons eigen kompas echter is de rots van houvast bij het vinden van de te begrijpen antwoorden in wat…

de ervaring zelf is niet te beschrijven de beschrijving is niet direkt te ervaren beschrijving een reflectie van lijven die onbeperkt in het heelal rondwaren toch deel van processen en systemen zijn een ervaring die weer uit delen bestaat die door het filter van de reflectie gaat op de grote vlucht door werklijkheid zo teken ik een rond…

Zelden kun je accepteren dat ook jij van het leven zult moeten leren Weet iedere opmerking feiloos te keren tot je jouw volmaaktheid weer voelt in balans niet beseffend dat je weer miste een kans, blijf je geloven in jouw perfectie parerend met reflectie, cynisme en hoon praat je jezelf schoon…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

kronkel jouw grimas uit het ware gelaat van verborgen gevoel lang verholen toon jouw waardigheid als spiegelbeeld in de reflectie van hoe het ooit was aanvaard het zijn waar de uitweg zoek aan het eind van doolhoven geborgen lag bevrijd er jouw leven als nieuwe dagen waar nooit een verleden jouw toekomst bepaalt…