Alle inzendingen over het leven OR reflectie

heb de flonkering van licht in leven gezien nog niet alle facetten misschien speels is de setting danst in de nacht zijn reflectie in unieke pracht pas na vele jaren zoeken vond ik jouw dieprode glans in de verre lichtval van sterren jij vervolmaakt nu de krans zoals in de schepping beloofd hemel en aarde aan een levensboog…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

Wanneer gedachten hun vlucht nemen aandacht stilaan overgaat in dromerig kijken, de loop van de beek onbekend gebleven geen grenzen laat, ook geen genade aan het voorstellingsvermogen bepaalt de oorsprong om te geven het te laten stromen door diepe dalen, de schittering aan de oppervlakte, reflectie van het leven kwetsbaar in al zijn…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Een tomaatje is een traktaatje voor je prostaatje zonder zorgen iedere morgen met of zonder 'n erectie tomaats-welzijns-reflectie: waar een tomaat voor staat waar een prostaat voor gaat!…

en al dat in haar woont komt langzaam weer tot leven en plant zich ook weer voort…

Geen spiegelbeeld achter dat masker Waarin zij haar beeltenis kent Geen echo die haar zonder laster De holte van woorden bekent Haar wereld ontdaan van gevoel Verschietend van kleur als de zon Zonder reflectie of doel Regenboogkameleon…

Huppelend door een winkelstraat zie ik reflectie in de ruiten: het kind dat ik altijd was en altijd zal blijven huppelt mee een enkeling kijkt mij bestraffend aan stoute meid van wel vijf en twintig jaar…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

voor een leven dat op aarde al naar de hemel leidt wil melker 09/06/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

reikt de hemel nog ver als mijn ziel even wordt gekend door de glans van reflectie of zie ik slechts mijn ego in vermeende perfectie ik word gewaar van mijn gevoel daar vertelt de stilte wat ik bedoel…

Consequent spiegel je vertraagd het afgelopen jaar iedere minuut vervaagt als reflectie in een seconde hoe herinneringen gekleurd stralen in een droom nu de grote wijzer jouw verhaal als een echo wegtikt.…

Wolken in water Aarde raakt hemel en heel even ziet Vergankelijk later Niet alleen beeltenis Maar ook reflectie werkelijkheid ziet Wat mogelijk is Een omgekeerde realiteit het beeld in bestaan al kwijt…

in de reflectie van heldere tranen weerkaatsen verlangens vrij in hun val waar zij ongrijpbaar in handen geslopen breken als wensen nimmer vervuld zal de fluistering onhoorbaar diep verscholen in smekende ogen als duizenden vragen onuitgesproken weerspiegeling wezen van zichzelf zodat een stilte zichzelf weet te horen als die…

jij ving druppels met je hand liet ze stromen in een plas langs de rand van de weg in groeiende kringen dreef je gezicht op het water dat wonderlijk golfde in cirkels steeds later je lachte ondeugend spatte bewust de rust van reflectie stuk in de chaos van regen kwamen we jou niet meer tegen…

ik breek meer in de wereld dan ik bouw bekijk schoonheid met een vaak opgelegd wantrouwen geniet muziek maar hoor feilloos dissonanten in het lied toch eis ik geen perfectie in kritische reflectie maar ga voor de ziel en handen waarmee mensen werken zij bouwen aan de hemel terwijl anderen vroom kerken…

je spiegelde in dubbel glas een lach die even met vakantie was de verbazing in je ogen kende een reflectie van bewondering de zon scheen een halo in de golven van je lange blonde haar de stem ontbrak maar uit je mimiek kon ik lezen dat je intens veel om me gaf…

levenslijn als houvast in bange dagen die hoe dun ook uitgerekt ontzettend veel liefde kan dragen het voelde alleen voor het eerst niet verbonden in de realiteit van alle dag waarin jouw lach mijn leidraad was hoe ik ook mijn oren spits ik zal het voorlopig met de fotografische spiegeling van je blik moeten doen een glimp als reflectie…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zacht oranje sterft de dag glanzend in je haren glinsteren de eerste sterren als reflectie in je troebel geworden ogen vensters van je liefde. Voor mij weet ik teder en bedenk dat ik niet anders wil dan oranjerood ondergaan in je armen.…

Vleugels van vissen, die wonderlijk zingen op rotsen: "Kom tot mij" En dan de reflectie die op of net onder het water rust; daar het zonlicht kust tussen waterrijders, lelies en verdronken seringen. Tot hij zachtjes zucht: "Ik zal je missen". Het is niet gelogen.…

Vandaag stel ik een derde kerstdag in Reflectie schrijf ik erboven. Dit initiatief is een nieuw begin van hoop op vrede waar we in geloven Alles wat niet goed was op 1e en 2e kerstdag bezien in mijn spiegel met een glimlach…

Ik haat je ik Raak je hard tegen Je reflectie die Afzichtelijk is terwijl Ik lach ik ween en Ondertussen mijzelf Knijp. Langzaam zet ik mijn Masker op terwijl jij Mij uitlacht om mijn Verschijning. Ik ben klaar verscheur me Lach me maar uit maar Mijn masker zal mij Beschermen.…

Eerlijk zijn over jezelf maakt je meestal kleiner, maar beter dan de schone schijn van groter zijn dan je bent, voelt het om te lijken op wie je echt kunt zijn.…

wat voegt dit nog toe vraag ik me af herhalen doe ik oké, iets anders geformuleerd dan jij dat doet soms aangepast aan de heersende stijl zo die er is of aan mijn stijl zo die naar herkenbaarheid neigt en maar trachten weer te geven wat ik, jij, hij, zij wij dus willen uitdrukken moeten schrijven gedwongen worden dus om ons…

zo laat nog in de avond zeker deze dag nadert zijn einde prevelt mijn stem onderwijl het gebed van wat was over vandaag dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven en verguld een balsem van rust stilte rond de ziel al raak ik door de jaren immer…

hoe ik vanmorgen wat langer naar een vlijtige huismus keek hippend in het zonlicht rond de kruimels van het tafelkleed hoe ik in dit argeloos moment mezelf als die huismus zag alsof er niemand te kijken stond naar dit zo alledaags tafereel…

je ziet mij wel denken alsof ik aan iets aandacht wil schenken maar zo zit het niet het is een pose om te turen kijken zonder het denken te sturen leg ik het zichtbare in de luren en droom van wat niet is of ooit zal komen is het een gemis, kan ik het kopen of huren daar ben ik niet uit het hoort bij mijn kuren en voel dat het is, zo…