Alle inzendingen over hooglied

Geen bergen te hoog geen rivieren te diep geen zee weerhoudt mij hitte van de woestijn schrikt mij niet af polen zal ik overwinnen door dichte wouden baan ik mij een weg over vlakten zal ik ijlen vliegen als een vogel door diep blauwe lucht naar het hart van mijn liefste.…

Gedachten ontspruiten jaargetijde reeds vooruit als bladeren aan bomen wachten in vertrouwen vanuit het duister op toekomst en licht. Als een geliefde op ontwaken van hartstochtelijke bruid die komt door rozenvelden gekleed in tule als van nevel stralend onder sterrendiadeem als een lichtstraal uit de hemel.…

zacht is de nasmaak van het eikenhouten vat waaraan zij zich rijpte tot rond in fles gebotteld als de zon aan de horizon is de atmosfeer gloeiende waar brandend haar beleving zich in mijn gorgel welt ik proef de ochtendmist die als sluiers geslagen de schotse hooglanden als haar wieg openbaart soepel walst zij de weg via de nippende…

Dan zullen de dikke muren breken en zing ik mijn Hooglied: blijf in mij zoals ik in jou.…

dit is een dag van teer geluk je merkt het aan het brosse licht de dageraad met pret gevulde ogen lach en lees en zeg me wie ik ben waarom ik vliegen wil en vragen om je hand en nooit meer honger ken luister naar het hooglied van late avondlanden van bijten in geboden vruchten onder de lijvige levensboom laat ons vlinderen tussen bloemen…

de wrange ingewikkelde smaak gevoelig voor scherpe, bittere droogte als gebarsten lippen als smaak bloeddorstig en zoutig verlangend naar meer gekruid als een plechtig vormsel en verzwegen voor de werkelijkheid doet het zijn ogen dicht overtreding in tegenspoed bedekt gemeende vriendschap glansvolle citaten over geluk als een hooglied…

In het winkelcentrum wonen heel veel witte vogels divers gekleurd dat zie je zo de zitting is niet in de boom waar zij het hooglied zingen over leven dat achter hen ligt hun bomen is het land van ooit op iedere hoek van de straat stukjes brood die ze missen er staan nu banken die kreunen dat het allemaal zo moeilijk gaat voordat steun…

." (Hooglied) Troost mijn volk, liefste, breng troost om de groene ceders van leven hun kruinen gebroken, om de rozentuinen van toekomst, voor altijd geknakt. Pas nog zongen ze bloemen hier, de stralende kinderen uit de stammen van Abraham, de donkere meisjes met de lichtende ogen van de zee.…

mijn lofdicht met orgasmen Die ik voor jou heb aangemaakt Zou ik nu nog moeten talmen Tweelingjongen van gazellen Ik hoor de rinkelende bellen En wil u sterk vertellen In de natuur ongehoord Ik ga u het hof danig maken Aanbid uw liefelijke voeten Tegen uw borstlijn geklemd Voel ik mij gelukkig goddelijk ontremd Inspiratiebron: Hooglied…

wind blaast wat te licht is voor verdriet naar alle streken de boeren zeggen dat het sneeuwt doch het is mei en op de bodem van de zeef liggen jouw tranen als oesterloze parels schenk ze aan de jonge tuinman waarvan je dromen zijn doorgloeid O, aarzel niet en neem zijn handen woelend in de warme aarde terwijl de merel in de heg het Hooglied…

Ze keken naar de schepen die uit de Westerschelde kwamen. Het gesprek stokte vaak en dan zochten ze koortsachtig naar herinneringen. Hij zei tegen haar dat hij toen hij net zeven was in het gedrang bij het uitgaan van de school gevraagd had: ‘Wil je met me gaan?’ Toen deed ze alsof ze het niet gehoord had, nu glimlachte ze vaag en begon te vertellen…

kom o koele noordenwind en jij zo zoele zuidenwind laat de hof indringend geuren en toeven zal ik weer als kind…

Haar wangen vullen mijn bed met rozen. De kamer wuift met geurige kruiden. Lippen als lelies koelen mijn blozen. Goud als van honing tooit zij mijn huid en zie zij breekt ons de schaal der geluiden: hemelse wrijving, vingers raken kristal, handen saffier en mijn lijf zingt heelal. O moeder der goden, laat mij vergaan, gun mij de sluitende ring…

Alleen jij, alles van jou, en mijn fantasie -- en mijn verlangen.…

Uw heilig heidens hooglied van volmaakte harmonie Omhult mijn hele zijn in een perfecte symfonie De eerste aarzelende streling luidt een nieuwe ouverture van zacht en teder liefhebben dat mij eindeloos mag duren Maar jouw regie van het libretto trekt onweerstaanbaar mee naar de hoofdact en zijn aria in de triomfboog van uw Elysée Die…

zwaar geruis en waar het spat daar werd ik nat ik heb je lief in brede ferme streken in kleuren die niet van wijken weten en waar het rood mijn ruimte vult daar werd ik trouw tot in de dood ik heb je lief in woorden die niet meer te houden zijn en waar ‘t gebed ten hemel stijgt daar werd ik opgenomen ik heb je lief in hooglied…

Kinds wereld geprojecteerd in het prisma van een druppel dauw, nu ijzig balancerend aan een onwillige tak, die trouw bleef aan een voorspelde in het Hooglied van de zon tot aan de horizon. kleine vlinder die zij wilde vangen in een gesponnen vleugels van woorden, verlangens die ze begreep maar bewust ontweek, voordat ik sprak.…

brede lijven bergen de kleren op, weg ermee wordt wat de natuur bracht teruggebracht tot de essentie zonder schaamte, sans gène zelfs de oma's laten die laatste voor wat het is iets ongemakkelijks op de houten banken bij het vale licht van een weggedoken peertje wordt gezeten en gezwegen maar vooral geluisterd naar het hooglied van het…

danst rond kwetsbare schoonheid maten komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die ratio tussen weifelende planeten in schetsen van verbazing aarzelingen tussen terugkomst of aftocht wanneer het duistert of licht hoog schijnt komt dat ego in schijnbewegingen om te luisteren naar de droom niet langer lief in het hooglied…

misère te weinig gedanst te weinig gedronken omdat ge geboren zijt uit één bonk eikenhout gesmeed in het vuur zijn uw stalen knieën kloostergrut waart ge vlees achter loden ramen rijstpap met gouden lepels las ik later in de gazet ik weet, ’t is moeilijk uw uitgezakte wangen te vullen met een borst van een schreeuwende leeuw het hooglied…

Dat Hooglied dient te worden herschreven in een nieuw refrein, wat bindt en niet tot afstand dwingt, waar hoofd en hart van verschillende ideologieën niet op het zelfde kussen rusten, maar ver van alles en zonder venijn. laat het zijn, laat het zijn.…

Verlangend naar de avondwinden de nachtegaal die zijn hooglied zingt doorheen de hoge kruinen van de linden waar dichtbij het hart de rust weer vindt. Zoekend naar de Scheppershanden die zo groot, genieus en sterk en voelen Zijn nauwe, dichte banden al is Hij onzichtbaar aan ’t werk!…

Geïnspireerd door het Hooglied in de Bijbel. (Te zingen op de melodie van Gezang 430 uit het Liedboek voor de kerken)…

niet als een blinde saulus tastend in het rond maar als die vurige schrijver van het hooglied van de liefde. nu zien we nog als in een spiegel, dan van aangezicht tot aangezicht. het beste zal nog komen dat helpt ons steeds elk moeilijkheid te overwinnen door liefde die alles heel maakt en nergens grenzen kent.…

Van de bijbel herinner ik me vooral de vergelijking van borsten met druiventrossen, wat ik een vreemde vergelijking vond, want al die ronde druiven lijken niet op afgevlakte borsten en daarom was de schrijver van het Hooglied voorzeker een metafysische surrealist.…

angst van nederigheid en dogma’s die maken mij het bangst Ze noemen mij 'een homo' maar in feite ben ik mens alleen die enkele voorkeur verscheurt gelovigen intens Je mag het dan wel wezen maar praktiseren is taboe ga toch een vrouw behagen doe ‘t anders voor pa en moe Zet kinderen op de wereld voed hen vroom en zedig op Het Hooglied…

Al was hij Edith Piaf en Patachou Jacques Brel en Yves Montand nog lang niet moe Hij luisterde, in 't vroege ochtenduur Naar vogelzang, op zoek in de natuur Als inspiratiebron voor laureaten Voor hem zijn 't chansonniers en chansonnières In 't Panthéon en de Folies Bergères Dan waant hij zich in onbetreden schreden Van 't hooglied…

bevrijd me uit de verstikkende armen van de pijn verlos me van de ondraaglijkheid van het lijden ontketen me uit de verstikking van de ademnood til me op uit de bitterheid van mijn meedogenloze bestaan laat me lopen onder de roze bloesem van de boomgaard volg me niet naar de bongerd mijn geitjes lopen mee ik raak onder…

Toen ik amper geboren was om half tien op dinsdag 12 februari 1952 werd de Bijbel al in mijn maag gesplitst niet dat ik al kon lezen maar er werd veelvuldig voorgelezen eerst kinderlijk tot steeds meer met volwassen stem toen ik zelf goed kon lezen ik zal tien geweest zijn las ik de Bijbel in een adem uit het Hooglied sloeg ik grotendeels…

vinden zijn hij vond met stomheid geslagen op de koude steen een hert en een duinkonijntje spelend op het korte gras tot een vos het pakte binnen in zijn kluis las hij boek na boek maar geen licht ging hem op geen vriend verscheen in het voorbijgaan blinkende uit de traliën hij zong in parken en woestijnen luidkeels het hooglied…