Alle inzendingen over hoogste bomen vangen

een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren die gaan sterven, verkleuren van bruinrood naar zwartgrauw, verspreid als humus nu... op vele boerenerven !…

jij bent de hoge boom der liefde vang wind mijn kind en spreid je takken uit bent al voorbij de schaduw van de hoogste struik reikt als eerste naar het ochtendlicht met je nog maagdelijk gezicht ontvouw het prille groen laat de oogst maar komen van bloembevruchte dromen…

's Avonds als de zon langzaam de hemel verlaat verzamelen ze in grote troepen en kwetteren uit de maat om wie het hardst kan roepen dan bespreken ze de dag in de hoogste bomen met meer ophef en verhaal dan politici en economen tot het donker is dan stopt het kabaal.…

In werveling stuiven duinen het helm golft over land en in de diepe pannen staan fier de kleine struiken waar zelfs geen blad van kreukt terwijl uit hoge bomen de kruin zelfs breekt.…

boom in en gaarkoken in mijn sop Ik heb nu niets meer wat ik wil ik ben alles kwijt en ben kapot Mijn buik is een bal vol verdriet jij hebt nu alles en ik vang bot…

Het water in de rivier neigde tot deinen merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering…

De leeuwerik stijgt hoger dan de hoogste boom met zijn lentelied.…

Laat ik me leiden ervaar ik de kracht Verschuil ik me achter wat ik juist dacht Laat ik mijn hart open samen met mijn gedachten Loop je vooruit of sta je te wachten Laat je me knielen en reikt mij die hand Zal gaan waarderen waar ik ben beland Zul je me vangen als ik vallen zou Kan het nu nog niet weten ik zie pas een klein beetje van…

Ik vang de druppels met mijn handen laat ze los in ledige lucht wil de woorden toch behouden tijdens deze nachtelijke vlucht veeg de rimpels langs het kussen laat de sombere lijnen met rust vang de lach weer in mijn ogen wanneer de zon mij wakker kust ook al zullen dagen duister, lang en misschien eenzaam…

De "hoop" hangt aan de hoogste boom Daaronder hangt "vertrouwen" En als vertrouwen klimmen kan Gaan we een feestje bouwen.…

Het is een onderkruipsel, echt een plaag, die zich in de hoogste toppen bevindt, met zijn haren wapperend in de wind, iemand op de huid zitten doet ie graag. Ik haat hem zo dat mijn handen jeuken, krijg er de kriebels van, wil hem vangen, zodanig dat ik brand van verlangen, om nu eens flink op hem in te beuken.…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

ik val vanaf de hoogste toren die ik ken zo de diepte in en vang mijn eigen gedachten. soms zou ik willen zweven als een vogel dan zou ik mij vrijer dan vrij voelen- kan ik eindelijk beseffen hoe het is samen met de zon.…

Als je jong bent lijkt alles zo gewoon zelfs het klimmen in de hoogste boom…

Onszelf het kostbaarste, uit de hoogste creativiteit te geven, om de liefde te winnen, en mij te tillen uit de tijd, weggeschonken aan een ander en moeite kost om langs dezelfde omweg, zich kroont in onderscheid, niet het respect geslonken, en een voorspelling ingelost.…

Je vertrok zoals je het had geschapen, in een unieke daad, in een niet te wegen oordeel, besteeg de hoogste graad, van verbeelding om niet te worden gewist tot ook de voldongen nacht mijn geest omsluit.…

Een boom met een uitkijk, Over een grootschalig bos, Op zoek naar de hoogste top Gestuurd door de wind, Drijvend door de wolken, Maar, naar beneden kijkend. Uiteindelijk mijn boom, Met mijn vleugels flapperend, Strijk ik neer.…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

stroom van gevoelens kabbelt leegte tegemoet het waarom blijft onbeantwoord stilte doorboort 't moederhart die vragen in een boom kerft in de hoop, dat de wind ze vangen zal…

Het was haar ultieme droom Nog eens te klimmen in de hoogste boom.…

Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt er fluitend wacht op leven uit de eierschalen- een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…

Minister Veerman is een ritselaar, met nevenfuncties en met boerderijen die blijkbaar zonder hem niet goed gedijen, met foutjes hier en slordigheidjes daar. Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

Ik wil je vangen in een woord zacht uitgesproken, je warm wegbergen in de palm van mijn hand en mijn vingers voorzichtig om je sluiten zoals een kind een vogeleitje.…

hou me even nog heel even hou me nog heel even vast laat me zweven nog even zweven laat me zweven op de tast draag me lichter nog even lichter draag me lichter dan geen één voel me dichter nog even dichter voel me dichter dan voorheen…

ik ruk me los van de regels loop tegen de wind aan ik beweeg dans met de taal blaas adem in mijn woorden vang jij ze in de bomen de zee of in je wapperende haren zetten zij je hart in beweging?…

zwiepende haren de man holt achter zijn afgewaaide hoed aan de honden blaffen en rennen tegen de wind de rok van de vrouw wappert horizontaal het kind kijkt in de verte maar komt niet vooruit de schilder legt waaiend Holland in verf vast jij hangt lachend met wijde armen in de wind je schreeuwt: vandaag vang…

diep helder zo intens en hemels blauw behorend tot de val die ze voor me schiep mysterieuze zwoele warmte helder klare koele kou zwevend boven een eindeloze zee grijzer dan de meest grijze meeuw en ik zweef in gedachten met je mee groener dan de eindeloze weiden wie kan zoiets fraais vermijden in ieder geval niet ik kijk me aan vang…

ik probeer de wereld te vangen in woorden probeer een hemel te beschrijven het liefst als het kon in akkoorden ook jou probeer ik met fraaie teksten te vangen in te lijven maar je laat je oren er niet naar hangen mijn woorden zijn te zwak glijden overal wel naar toe hoe ik mijn best ook doe ze omzeilden hem niet - verdwijnen in dat wak…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid…

zo moet een boom zich voelen op weg naar de lente sappen die opwaarts stromen tot ze zonlicht vangen in zijn kruin nieuwe warmte ontluikend in een blad dat de kracht van deinen en ruisen onder de nerven krijgt…