Alle inzendingen over hoop OR emoties

Zoveel emoties verstopt van binnen. Telkens de glimlach die weet te overwinnen. Zoveel emoties te vermijden Telkens de glimlach die weet te bevrijden. Zoveel emoties blijven verborgen. Telkens de glimlach die het volhoudt tot morgen.…

Een muziekstuk kàn helemaal geen emoties bevatten, het is immers geen subject dat ervaringen ondergaat. Muzikale klanken zijn geen echte emoties Ze klinken alleen net zoals emoties voelen.…

Ik weet het niet ik hoop van niet Ik denk van wel maar niet altijd…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Door een overdosis aan emoties En een teveel aan verdriet Wil het denken niet meer lukken Zit ik aan mijn limiet Mijn hoofd gevuld met watten Op mijn tranen flink ingeteerd Mijn lijf kan niet veel meer hebben Ik raak geïsoleerd Zo sterk heb ik behoefte Aan een enkel sprankje hoop Zodat ik even rusten kan Mijn maag weer uit de knoop…

Terwijl het lied weerklinkt in de schaduw van mijn emoties verlicht het gevoel door jouw gegeven souvenir. De eclips typeert als gordijn van hoop, geduld in afwachting nu de verduistering ons weer verbindt met vertier. Ook nevel in de dageraad of mist op de dag zonder wind kan jouw glimlach van de nacht niet laat verdwijnen.…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe start met licht in ‘t hart Wanhoop veranderd in hoop…

Omdat het landschap zich uitstrekte tot ver achter dromen die jij mij beloofde toen we in de achterbuurt sliepen had ik een boom in de oude stad om een gedicht over te schrijven toen het dromen begon te staken en in de wildernis van emoties wist ik mijn ziel te ontknopen uit de kluwen van devoties en altijd bleef ik hopen omdat de rivier…

zever en leugens in pakjes met hopen leer leven in eenvoud met vrienden en maten geen vuur en geen brandhout maar in vriendschap zonder haten!…

ik alle vertrouwen en hoop Soms breekt het licht in mijn ogen dan wil ik in het niets verdwijnen Onzichtbaar als in een winterslaap tot de zon weer terug zal schijnen…

slechts mijn gebaar sleutelt aan jouw wonden en naar ik hoop heb jij je rust hervonden…

gemis ergens is in het diepste verlangen het geloof en de hoop blijven hangen op toch een sprankje ontwakend geluk…

Bij dag buig ik gewillig en strijk loon mijn zwarte hand gedurig in zijn arbeid, mijn zwarte kop nijgt onder 's meesters hoon en krimpt; en lacht; en doet naar hem gezeid. Maar 's avonds op mijn kamer in 't gouden lampelicht maak ik gedichten zangerig en zacht en zie niet, dat terwijl heel knokerig en spicht op hoeken van mijn tafel een…

Moeder zal 'n hempje naaien, laat het wieltje lustig draaien draaien, draaien, draaien. Van het geel katoen 'n lapje, van 'n witte kant 'n hapje, en de knoopjes van wit been draaien 't hempje gauw ineen. Jongen met zijn blote pootjes blote beentjes, blote kootjes stapt op 't witte beddewaad als 'n wonderflank soldaat. Kijkt de zonne…

Als rijen militairen gevallen op het veld zo liggen de jasmijnen in en op elkaar heel krachteloos! van bloem en blad ontveld en naakt. En op het blande zonpad waar de merelzang nooit zweeg, het goud is morsig nu; 'n kleiïg weke grond strengelt in grauwe banen zwart door 't hout, en 't hout is arm en kaal en menigwerf gewond. Hier ligt…

(voor de werkloze A. N. B.-ers) in 1914 'n Zang, 'n zang van weergeboorte, 'n zang die u, uw Vrijheid meldt, mijn makkers zo terneer gestoten, mijn vrouwen, moeders zo ontsteld. Zie 't hert dat van de berg neerviel in 't diep ravijn, sta op, sta op! het likt de bloedgeschonnen hiel het heft de schrikkensdonkre kop: en o zo goud…

Zou ik de morgenzon niet prijzen: goud en blank schijnt zij de grijze nevels van de heemlen heen en haar goudglans straalt alleen. Zou ik uwe lach niet prijzen, gouden, blank, schijnt zij de grijze nevels van mijn heemlen heen en haar glanzen zie 'k alleen. Donker was om mij en kommer als in bos in 't zwarte lommer bij grijze trieste…

Mijn knip is net zo leeg, als mijn hoofd, echter mijn hart is zo vol, dat het de ledigheid overtreft van voorgaande items.…

Hoop, geloof en liefde zijn de pilaren van ons bestaan. Het zal ons steunen, waar we zijn of gaan. Dat zijn de dingen die gratis zijn in het leven, waardoor we rust in ons hoofd en lichaam kunnen creëren. Hou de moed in het leven, want het leven is ons maar 1 keer gegeven.…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Het zinkende schip zonder roer of kaptein was ooit een brigade gevreesd in Brazil, het liep tegen Turken te hoop zonder wil - Guus was de koers kwijt, de afgang deed pijn... Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis...…

teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen, in het diepste dal komen de echte emoties zoals het komen zal.…

zo diep en echt Ik blijf om je geven ongeacht wat je ook doet Hoop dat je eens voelt wat ik daarmee bedoel Maar lieve schat zoals het gaan zal zo is het goed…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit zinnen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit strofen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere dingen…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…