Alle inzendingen over hoor OR vader OR mond

je sterke lijf is zachter dan ik dacht je vingers vaardig in oneindig strelen nog speelt er ’s morgens na dit zoete delen rondom jouw mond een glimlach van de nacht…

het woord in vlechten de zin gaat rechtlijnig door de mond die het sprak…

kuis mijn blote lippen met geschuur van je gehuiver schaduwschade en alle herkenlekken aarde donkerdippen bange amfibieën plotseling sluiten schril hun buitenvlies drukt stil en in de koude kring ziet hoger de tersluiker het gedrag haar aangerande ogen pijn met melk en suiker…

Laat woorden Nooit een stilte kraken die de liefde breken…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

Mijn vrouwtje roept me: " O echtvriend, hoor!" En fluistert zachtkens Mij iets in 't oor. Een zoet geheimpje Lispt zacht haar mond, Het doet haar blozen Als de ochtendstond. Zij stamelt weiflend, En durft het nauw*, Van dokter, baker En wiegetouw*.…

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik probeer te praten maar kan het beter maar laten er is niemand die mij kan horen. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

Als melkgebruiker ben ik in de wolken: Tevreden zit ik bij de pakken neer, Een voorraad voor wel honderd jaar of meer; Ik heb de hele winkel uitgemolken. Want welke dieren ook het haasje zijn, Een hamster zoals ik krijg je niet klein.…

Lang en blond van nature maar gekleurd nu bruin Over het plein met allure als een echte mannequin Lippen rood -jij kijkt haar na- Boezem groot -jij valt voor haar- Benen lang -haar achterna- Zij lacht je uit -onnozelaar- Ik kijk naar jou en denk aldaar Gelukkig maar, want jij hoort bij mij en niet bij haar.…

die donkere klank ik hoor het nog het zuigt zich vast en herhaalt zich herhaalt zich je riep nogmaals een paar passen liep ik richting jou een paar passen verwijderd van voorbij golven overspoelen heldere gedachten je zoog levendig leven brak reeds gebroken weerstand verdreef waan ik hoor het nog ik hoor het ik hoor ik…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

ijsbloemen in de zomer geen warmte te ontdekken in hun blikken wijl ze klagen dat het heet is ze groeperen te samen draaien ruggen toe en op die ruggen groeien ijzige bloemen in de zomer de vrouw huivert haar wacht de kilte van het doodzwijgen zij zijn het zij was het niet ze is het niet van goed fatsoen…

Want met slaan om mijn oren, ga ik echt niet beter horen, ben ik liever traag dan vlug, o jee, daar komt het al, het is alweer terug!…

Tot ik haar hoorde en begreep dat je ook stilte kan horen.…

je keert je meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder waarvan ik het beeld verdrongen heb dit…

Ik hoor je al gaan de trap op anders zit ik hier nog hoor ik je…

Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort Van het vlot afspringen om te verdrinken In de zee der liefde Waar jouw ogen mij vol liefde vervullen Hoor mij het lied der wanhoop zingen Om verzwolgen te worden door de golven der eenzaamheid En mijn gelukzaligheid te vinden in jouw ogen.…

als ik hém hoor in gedachten míjn broer geniet ik weer, met volle teugen wil ik - zoals in die winternacht - klein zijn - en blíjven stilletjes wens ik mij dat ik dit moment ooit - díe emotie mag wéérbeleven…

Zoek niet naar mijn mond vraag niet waar mijn handen zijn in gedachten zijn ze daar waar ze horen. Ze zijn bij jou.…

Leuk hoor om te horen dat je een ongelukje was dat je niet de bedoeling was 2 baby’s was voldoende je was een ongelukje, niet gepland en wie dat veroorzaakt heeft?…

Poes tegen Kater: 'Ik accepteer je niet meer als een Spetter. Voor mij ben jij nu kat.' Kater: Nou, dan ben jij Poes-af. Krijg je wel een kater...' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder…

grote ogen rond haren blond volle mond ogen zonnerond haren korenblond mond vol mond zo rond zo blond zo vol mond ogenrond okerblond kersenmond.…

haar mooie mond mij leidt Is een geënsceneerde ontvoering Prettig gegijzeld door lippen en tong Verblijf ik geestelijk elders, heel loom Met een stevig Stockholmsyndroom Ben ik zelfs vergeten wat ze zong..…

worden mee begint Je kind helpen met een opleiding en later ook een baan Dat is waar vader worden mee begint Van je kind oprecht te horen; "Papa jij bent mijn nummer één!…

Van deze plaats af kan ik alles horen. Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden. Ik hoor dat er kinderen worden geboren. Steeds hoor ik kinderen geboren worden. De kamer vult zich met geluid. Ik hoor het roesten van het slot. Ik hoor het rotten van het fruit. Steeds hoor ik hoe het fruit verrot.…

Even doe ik mijn ogen dicht In mijn gedachten verschijnt het gezicht van mijn vader Het lieve, oude, vermoeide gezicht van pa De rimpels om zijn ogen, de glimlach om zijn mond Zijn grijze haar dat langzaam dunner wordt. In zie zijn lichaam, door ouderdom en ziekte langzaam wat gebogen.…

Een waarden-loos NCRV-icoon, Beleeft zijn exodus - en ja: zo vader Zo zoon - we horen vast en zeker nader Van Paultjes kind, vermomd als allochtoon. Want doet het kind aan pa's programma mee, Dan is het vader A... én B... én C.…

opnieuw onder zand bedolven het hoofd vrij, een mens moet lucht, horen en zien de oudste maant de jongste tot voorzichtigheid als hij zichzelf onderschept vader troost en zegt dat hijzelf ook onhandig is en aan de welwillendheid der goden is toevertrouwd waarop de oudste lacht de vader hulpeloos achterlaat…

Als ik 's avonds heb gebeden, Vol van eerbied, op mijn kniên Vóór mijn vader, en gereed ben Hem de nachtgroet aen te biên, Legt die goede, beste vader Op mijn hoofd zijn handen neer: ‘Kind, God zegene en beware u!’ Spreekt hij plechtiglijk en teer. En zijn waarde mond ontzegt mij 't Kusje van beloning niet.…

Er zijn zovele mannen die vader zijn in naam maar hun kinderen nooit zien of meemaken, er niets van horen of een foto krijgen van de moeders laat staan mede-opvoeden, mede-ouder zijn!…