Alle inzendingen over horen en zien

de mijne Zitten lichtjaren van afstand - Horen en zien doe je alleen nog In de verte, En die man die je net groette Is misschien wel je eigen man, Want ook hij draagt een hoed…

een dag vol warme woorden mijn gevoel in een ruimte een is er die zich stoorde ben ik die verzuimde een dag vol vreugde, in mij pijn als een dubbel evenwicht waar zal haar pijn voor zijn een beeld zonder uitzicht zo vervagen mijn gele beelden als blinkend voelen, horen en zien wat me ooit warm streelde ik heb het ooit gezien hoe kon…

Schemering omlijst toenadering van oren, ogen, in horen en zien. Schemer verbindt traag verlopend middag met avond. Verlichting (een schakelaar) maakt het terras zacht zichtbaar. Fonkelingen wijzen op glazen, mooi rood van wijn. Handen omvatten, slokken worden speels genomen. Monden proeven, vormen woorden. Gelach klinkt op.…

en zien zijn loze dingen dan is de oude vos voor jou te leep die huilt niet meer die hoor je nog slechts zingen…

Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe echt geen gekke dingen hoor maar laat me eventjes begaan. Ik wil je even niet kunnen horen of zien maar alleen zijn met m'n eigen gedachten en als je na een tijdje terugkomt zal ik gewoon hier zitten wachten.…

een dag vol warme woorden mijn gevoel in een ruimte een is er die zich stoorde ben ik die verzuimde een dag vol vreugde, in mij pijn als een dubbel evenwicht waar zal haar pijn voor zijn een beeld zonder uitzicht zo vervagen mijn gele beelden als blinkend voelen, horen en zien wat me ooit warm streelde ik heb het ooit gezien…

niets, zien niets en zeggen niets Een uil in de holte van een boom roept het uur van de waarheid en mijn ogen beginnen te tranen…

... tot ziens ooit maar weer…

is er nog iets echts dat je kunt vasthouden voelen of het warm of koud is er iets dat communiceert contact maakt ons het gevoel geeft dat we leven en nog steeds bestaan vooral het weten dat wij niet alleen zijn die angst is een psychose aan het worden te horen en zien in alles om ons heen dat steeds meer aandacht vraagt…

zonder zien alleen maar een winterslaap zoals de ruimtesonde die die langs Pluto scheert…

Hij mag een lelijk mosje zijn Wie horen wil naar liedjes fijn, Die zoekt de mooiste vogel niet: Van de lelijkste vogel is 't mooiste lied; De mensen horen maar zien hem niet: Hij is in 't midden van de mei Geboren.…

Zomaar een zondagavond, maar met teer lentegroen, met vogels die zich laten horen en zien, met mensen die dankbaar zijn om de zon en die mekaar groeten. Maar ook het weten dat onze bovenbuurman te jong gestorven is en dat zijn vrouw nu treurt en eigenlijk helemaal niet meer weet hoe nu verder.…

Dan slaat de wat grotere eend zijn vleugels, schreeuwt dat het horen en zien vergaat: koeten vluchten, en ik denk: zit er verschil tussen dieren en mensen? Neen, want de hardste brullers krijgen alles voor elkaar. Toch van de dieren afgekeken....…

en in de grijze camper slaapt een man die zelfs de nachtvorst overwinnen kan, al blauwt de kou zijn ouwe, grauwe tenen Herinnert zich de hitte en het vocht, Djakarta drieënzeventig, de ring, daar werd – waar horen, voelen, zien verging – gestreden tot de laatste ademtocht Die botsing der titanen.…

stel de Eeuwigheid treedt terstond in alles staat stil omdat God het zo wil duiven hangen vluchtig buiten de til gelden fladd'ren uit gleuven na de pin kunstschaatsters blijven in hun spagaat pestvogels worden van dwaalgast vaste gast Van Gaal houdt R.Koeman gejaagd op de kast naaisters klitten aan naald en draad horen en zien zullen compleet…

Open je ogen en zie open je oren en hoor open je armen en verwarm open je geest en denk open je hart en geef open je deur en ontvang. Open je geweten en vergeef open je gevoel en ontvang. Geef liefde en krijg terug Sluit je mond en zwijg stel je wezen open voor geluk.…

Wensen Horen & Zien een wals? Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker, u heeft ten dele gelijk: Tsjaikovsky zeurt een beetje. Op naar iets moderners... Wat dacht u van een sabeldans? Want de zon wordt nu toch heter. Fel beweegt het strijkorkest: een vrolijk gevecht van zon en schaduw ergens in een tuin bij Echt.…

we zien ze alleen niet meer staan mijn ogen zijn dat zicht verloren maar soms raakt het hart een herinnering aan in zachte hemel-kleuren uit het oneindig lichte bestaan wordt dan een dag opnieuw geboren…

en zien wat je zelf ook hebt meegemaakt misschien je dwaalt langs wegen waar je nog nooit bent geweest en geniet van het uitzicht terwijl je leest ben je toe aan een volgend verhaal weet dan, je mag ze hier lezen, allemaal…

Hoe kunnen we angstig blijven, wanneer we zelf kunnen horen en zien, dat vrees zwakker is dan moed. Hoe we zelf kunnen ervaren, dat we het zelf niet zijn, die ons hart doet kloppen. Hoe durf je dan de vonk zelf doven, wanneer je je eigen levensvuur, niet eerst zelf ontstak.…

Hij is niet meer... kon niet meer lopen, drinken en eten evenmin, horen en zien, was er ook niet meer bij, ziek was hij ook nog, niemand, ook hij niet, was nog blij. De laatste stap was moeilijk, de rit naar de spuit helemaal, tergend langzaam brachten we hem weg, 't was zo achter de rug! Maar allemachtig, wat mis ik hem.…

Een tweetal jaar geleden was jij mijn beste maatje Het klikte vanaf in het begin je was m'n kameraadje Nu verneem ik amper nog iets van jou je laat je niet meer horen of zien En ik wil helemaal niet zielig doen maar ik vind niet dat ik dit verdien Ik weet, we volgen allemaal onze eigen weg het leven gaat gewoon door Je woont nu samen…

ooit zien we elkaar weer maar nu gaan wij nog even door…

Biografen die in creatieve mensen onsterfelijke artiesten durven zien. Die we zijn.…

Wat wij reeds vermoedden is mij gebleken als waarheid op basis van zuiver gezang de kinderen horen en zien niet alleen ze luisteren echt zonder dwang Dat ene moment is het kairosmoment het juiste ondeelbare onwederkeerbaar intieme voor ieder unieke moment Het kan in een flits onverhoopt onverwacht maar altijd spontaan…

zij voelt zijn woorden met haar hand op zijn lippen hij bewondert haar schoonheid met zijn armen om haar heen en ik ben sprakeloos door hun intense liefde zij doof, hij blind ik zwijgzaam en alleen…

'Le soleil brille sur Paris' zei de dame van het nieuws op FIP na de meldingen van files voor de Porte d'Orléans om acht uur vijf-en-veertig in de morgen en na het vioolconcert zag ik onder 'prochains titres': Elvis Costello 'allmost had a weakness'…

soms zie ik luidsprekers die elkaar niet verstaan in een prangende naasthangende dialoog soms zijn ‘t schokbrekers die deinend slaan hangend hellen zacht zwichten door hun gewicht een boog spannen en puntig groeien meestal zie ik ze als reddingsboeien…

Hoor lawaai, hoor niets Hoor beide. Zie water, zie vuur. zie beide. Mijn gedachten en gevoel van elkaar gescheiden.…

ik riep ooit de woestijn toe, het bleek aan dovemans oren gericht had toen nog niet het besef dat de oase al lang geleden 'met zand er over' was gedicht "wer schweigt, stimmt zu" zei de oude vrouw nog voor ze de laatste adem uitblies och nee, ze kende geen rouw of was haar blindheid moe zij had door het leven heen geleerd; niets…