Alle inzendingen over horizon, OR ons eigen paradijs, OR tastbaar voelen

Voor je neus ligt de horizon Een stille, rustige vlakte, eindeloze natuur Een paradijs, ik wou dat ik daar naar toe kon Zo rustgevend, stil, mooi en puur Als de horizon voor je ligt te lonken Dan vergeet je alles om je heen De sleur, de stress, de eenzaamheid verdronken De schoonheid van de natuur verscheen Het is een droom die als je wakker…

dan zie ik om en zoek in de schaduw om mij heen tot in de nevelen van de vertes hoe of je geurt en hoe je lichaam voelt ik weet het als voorheen nog tastbaar voel je aan soms is het dat ik je hoor roepen…

op hol zonder rust worden we dol we hebben de balans verloren oncontroleerbare energieën ondergraven met onbekende kracht ons geestelijk gezag aarde roert zich in een donker verontrusten dat aan de horizon oprijst in een laatste oordeel over het verloren paradijs…

horizon vermaakte we gingen terug naar paradijselijke sferen de schepping werd vernieuwd we mochten het nog eens proberen…

horizon vermaakte we gingen terug naar paradijselijke sferen de schepping werd vernieuwd we mochten het nog eens proberen…

Ik heb een vijand, zelfs in deze dagen al is dit ook niet christelijk van zin, maar 'k ben gekwetst tot heel diep binnenin en weet niet meer hoe dit nog lang te dragen. Maar plots heb ik de lente weer gezien en langzaam groeit vergeving zelfs misschien. Snelsonnet…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

Van alle tastbare dingen de eersteling is hout me het liefst, van vroeger, era's terug de nerven en het ritme het lengen tot in de toppen strekt het kind in mij, twijnen van draden het maakbare in ranken ben ik het twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken…

ieder begin gaat naar het einde zeg jij me, kijk maar naar de draad wanneer dan, vraag ik was het voor 't eerst dat wij de wind ontdekten zo hij komt en als hij gaat of anders 't vangen van de zonnestralen wolken op afstand daarna het zingen van de regen al wat ik los zou moeten laten bestaat bij gratie van wat ik nu nog bij me houd…

en ervaar ik in alles om me heen mijn eigen paradijs…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

nu ervaren wij een optelling van ik het wijdse en ongrijpbare zo de schepping is ben ik en toch tastbaar met handen die er niet zijn voeten nog pril de ogen blind geopend voel het leven in de dood zie de zon in mist ijs in warmte van een schoot…

Mijn tranen voel ik langs de wangen lichtjes, naar beneden rollen. Momenten van herinneringen komen terug in mijn gedachten. De druppels zijn tastbaar. Herinneringen blijven voor eeuwig. Fotograaf onbekend…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…

gebakken stenen gestapeld naar eigen aard nemen ruimte in gebruik scheppen uit het niets een tastbaar figuur openen een eerder niet bestaand luik waar cement een besmuikt rijm voor het collectief vergaart ze dichten het licht tot muur…

met het geweer wil weer slapen, weer de warmte van de zon te voelen Ze wil een nieuw paradijs verdedigen, wakker zijn uit de nachtmerrie van onmenselijkheid en zich bevrijden uit de kooi van haar kapotte lichaam…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Het is niet meer zegbaar dan in woordeloos gebaren of zwaaien naar het heengaan van de barre westenwind misschien heb je het in de gaten is het een gevoel diep in jezelf voel je het tastbaar in de kieren maar het is een heengaan dat niet meer terugkeert als een volwassen kind het is een heengaan zonder een weerzien een stilte in de…

ontnomen niet door eigen wil te vroeg gebroken mensen-dromen als rose bloesem op een lentepad gisteren nog paradijs vandaag verwaaid verloren rust zacht…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Denkend aan jou Voel ik een Enorm verlangen Denkend aan jou Bemin ik jouw mooie lijf Klaar voor een heel mooi Doel.... Denkend aan jou Droom 'k ons samen In ons eigen paradijs Denkend aan jou Samen lekker vrijend Mijn hardheid, jouw warmte Voel....…

Het geeft niet, het doet er niet toe, de lucht is blauw en ik voel me goed. Ik wandel verder en voel me niet moe, ik loop zingend de horizon tegemoet. Er is niets wat ik wil of wat ik zoek, ik voel me ontspannen, er is geen druk. Als ik goed kijk, ligt het om de hoek; sommigen onder ons noemen het geluk.…

duiven zitten te spartelen in ons zwanenmeer dat uit tranen van geluk is ontstaan het symboliseert mijn liefde die ik voel voor jou waardoor mijn hart op hol is gaan slaan samen met jou aan de dagelijkse sleur van het hedendaagse leven willen ontkomen ga met mij mee naar het paradijs dat voorkomt in mijn mooiste dromen…

Het paradijs is verbrand, ik proef de angst van stromend bloed, het sluipt op lemen voeten waar de zon de aarde raakt en holt achter de doden aan.…

Ik voel me niet zo thuis In een buurthuis. Het is moeilijk aarden Tussen de bejaarden, buurten doe ik liever thuis. Heb je thuis het paradijs, Wees dan wijs en ga niet op reis.…

Nee het leven is niet eindig er is meer dan dat je ziet ook jouw ziel zal verder groeien al doet verlies ons veel verdriet zie de schepen in de verte in de grote oceaan straks zijn zij een vergezicht maar zeker niet vergaan achter de horizon ligt het verscholen paradijs ooit zullen we elkaar weerzien als ik klaar ben voor die lange reis…

Kan ik praten met jou zonder woorden over de tafel heen klitten onze ogen zich samen twee dimensies, de schijn en wij praten en kijken Maar wat ik zeg telt niet wat telt is de band tussen onze blikken bijna tastbaar... voel ik de band net niet.…

Als ik m'n ogen even sluit voel ik je lippen op de mijne, hoor ik beloften zoet. Je gedroomde aanwezigheid wordt bijna tastbaar. De ademtochten... Ze snellen voort, worden een verleden.…