Alle inzendingen over horizon, OR ons eigen paradijs, OR tastbaar voelen

zij, peilloos dragend de horizon van kijken naar. Wat? Ge wilt mij? Ja?…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

ik heb kou en regen aan de zee meegegeven in een nevelige horizon kwamen zij elkaar tegen waar het grijs langzaam klaarde golven weer hun eigen kleur vergaarden en lichte plekken op het harde zand het strand een bijna zomers aanzien gaven alles bloeide open als in een metamorfose toen zon de wolken brak en ons het paradijs terug…

Stormachtig etmaal waait de wind rond dwarrelt blad tot de juiste koers als vriend tot de horizon in het rijk van paradijs.…

die dromend staren naar die horizontale vlakke lijn stellen veel mensen zich vragen wat zou er daar achter zijn… misschien een andere wereld helemaal niets of een mysterie mijn gedachten worden echt gegeseld door deze ingewikkelde materie maar mijn vaststelling is nu compleet want door al die drukte en gewemel stel ik vast dat wie zijn horizon…

paradijs wil melker 27/09/2015 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

de aarde is geweest het zelf gaan zien zonder meteen het banen van anderen te moeten ervaren ik wilde er zijn in eigen herinnering geweest het was mijn paradijselijk feest…

De nachten dwalen in een donker paradijs, als dan het zwart zijn gloed verliest, is daar het onbestemde grijs, treurend aan de horizon. De nevel gaat niet weg, ze ligt omsloten in een waas van ijle lucht die nu en dan weer vlucht naar stil verlangen van horizon tot horizon.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Immens zicht de horizon verlicht haar huid omlijst in haar paradijs. Het water stijgt mijn hand van haar lijf mijn laatste traan die het raam beslaan. Een verwaterd zicht op jou gericht de herinnering schijnt door jouw paradijs.…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

Waar ik ook ben hoor ik dezelfde woorden waar ik ook ben zie ik dezelfde moorden waar ik ook kijk zie ik dezelfde kinderen waar ik ook kijk zal honger me hinderen waar ik ook voel blijven vuren branden waar ik ook voel…

Hopeloos, Ik voel Hoe je langzaam uit mijn zicht verdwijnt En toch tast ik de muur af Om nog iets van jou te vinden Iets kleins, Misschien Om nog even kort bij je te zijn Je warme hand nog heel even vast te houden Geef me toch alsjeblieft nog iets Om dat verlangende gevoel te bedwingen Laat me dan nog een keer Een keer bij je zijn Dan…

ik loop mee met jou en de tijd samen in een pas die ongelijkmatig oogt maar ons zeker leidt zo het diepste dat beoogt onderweg naar daar waar ‘samen’ ons roept met wuivende hand, haast onzichtbaar ver, waar wellicht geluk ruimhartig teder baadt langs een paradijselijk strand voel de loop van mijn rimpels van links naar rechts andersom…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

Ik staar verwonderd naar de horizon. Voorbij de horizon leeft de liefde. Daar is de bron te vinden. Daar eindigt ons onbegrepen leven. Daar, waar het ooit begon.…

En aan het eind van levens baan zien wij het paradijs in hemels licht zal de zon eeuwig aan de hemel staan dan zien wij de horizon helder verlicht.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

neen mijn voelen draagt geen vingers zonder tastbaarheden, m’n waarneembaar vermogen is me te eigen om het ergens tot rede te brengen het blijft in een staat van een non-oordelend proces dewelke ik omarm met een zekerheid die ik soms plots even bijster ben vogels wieken vleugels met slagschaduwen die telkens door de zon ter ere wordt…

langzaam werden de gezichten grijs kleuren zachter in vervagen een enkele lijn geboren in het zijn bleef nog herinneringen dragen de horizon kon ik al raken in het zo tastbare dichtbij het licht ging uit zelfs de helderste dromen wilden niet meer komen met stok en hond ga ik op pad voor mijn andere zintuigen begint het echte…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

De dagen dat je tastbaar was in zwijgen kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen verder ga ik zonder jou te leven voel je mij niet meer ben ik je nooit vergeten is er niets van jou onzeker in mijn hunkerhart gebleven.…