Alle inzendingen over horizon OR wegen OR transparant

De transparante inkt uiteengespat de druppels gevangen in een autonoom web en tot vrijstaat gesponnen een baken in een opgedroogde bron maar toch sterker dan beton. Ideeën, als makke schapen afgedwaald van kuddes, in een eindig verlangen geschapen te worden in het oneindig prisma van een transparante druppel.…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

'Den Haag' met zijn paleizen waarin Besturen zwijgzaam huizen zou ik niet -hemelhoog- in Halleluja willen prijzen Torenhoge gebouwen van glas en licht wekken eerder de schijn van heiligheid.…

Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

Als er hoop gloort aan de horizon gloorde die dan niet vandaag? Dat wilde ik even weten dus stel ik deze vraag. Maar de horizon is zo ver weg, dus wil ik dat men me zegt dat de horizon helemaal zover niet is. Want als ik hem zo grijpen kan is de hoop nabij.. Niet dan?…

ik heb de lijnen zien lopen tot aan de horizon waar zij samen verdwijnen er was geen ander perspectief het transparante random bestond toen nog niet al generaties lang hadden zij de verre blik in het zien van gods oneindigheid tot hun wereldbeeld van rechtschapen zijn en onvoorwaardelijke trouw in korte tijd schiftte twijfels…

Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

geliefde krul je in mijn armen dan laat ik je de vertes zien bovendien het lieve leven voorbij de horizon laat mij je dragen over jong groene akkers bloemrijke velden en glooiende heuvels waarover ik je vertelde laten wij oprijzen van de aarde hangen boven turquoise zeeën zwevend met de vogels mee tot wijzelf vleugels krijgen transparant…

kon richten niet dat het mijn gemoed verlichtte Ik zette stappen in het zand en sta nu hier als koningskind verleden werd nooit transparant te onderscheiden van mijn heden hun horizon niet te ontleden kaleidoscoop van eigen hand 'k Verwijl fysiek in 't hier en thans mijn ziel is schijn, mijn hart onecht zo heeft wie ik was nimmer…

Morgen is misschien de beste tijd gisteren en vandaag is te vroeg met dromen vergroeid te raken in de zachte kussens in de geurigste contouren weg te duiken, gedachten-vleugels, horizon van twijfels zichzelf te moeten onderscheiden, pijn in de wiekslag van hoop te verdwijnen, groen in een malse ademteug laten ontluiken, mens te worden…

op de verste horizon bubbelde loeiend heet licht van het zwart dat transparant blauw tot kern had het regende zonder zich tot bui te transformeren druppelde slierten rook uit kleine afvalproducten op de grond die als sterretjes nog even flikkerden voordat zij sissend doofden in na gloeiend rood in dit contrastenspel…

verder de tegels van ‘t trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind staat lichaam schuin horizon…

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ? wie de…

water, zo vloeibaar aan allen altijd dienstbaar water, zo voorspelbaar vloeit naar laagste laag water als bron van leven zo flexibel, eerlijk en transparant de weg van het water als soepele hoogste goed geen strijd gaat het water aan het volgt de natuurlijke baan…

We hebben 't geheim van 't Noordeinde en het geheim van het Torentje en verder is alles, alles openbaar te maken, te verkrijgen, te bemachtigen tot achter de gesloten prive-deuren van onze Nederlandse bevolking Leve transparant Nederland weg privicy, ga aan de kant!!!…

=================== camper op weg de horizon tegemoet kwestie van gas geven vrijheid! =====================…

lauwerkrans mijn koude voeten om die laten wortelen in een verre horizon.…

zal lente koude verjagen zwarte knopen lichter maken metaforen in vraag stellen weer en steeds wanneer transparante rozen onverteerbaar illusies bouwen op een horizon zoals het meisje dat met roze plastic emmertjes een vochtig huis naar zich toe praat verdorde bloemen plukt uit lijf en leden kringsgewijs lintjes knoopt rond…

op de weg terug naar het licht wijzen kaarsjes ons de weg... achter een berijpte horizon wacht mogelijk het geluk of wellicht iets van verdraagzaamheid…

haar handen bevangen door stilte zij wijst geen weg richt zich op aarde waar voetsporen ontstaan, zacht en onzichtbaar haar ogen bevangen door kilte zij ziet transparant verkijkt zich op zijn gelaat nabij haar mond onbevangen blaast schelphuis van verlangen voorzichtig opzij…

waar huist een gestrande vogel die de nacht met zwijgen vult wat zing je zonder libretto in het donker als het laatste woordenspel onhoorbaar wordt hoe ontmaskert het transparante licht dwars door alle kleuren de weg uit het landschap als de nachten zich verdichten is de dood dichter dichter bij dan ooit…

wanneer je weer eens bent gezwicht voor liefdes schrikbewind als je door subtiel bedrog het hoofd op hol hebt laten brengen die dan later leugens blijken heb je dan al eens overwogen dat je misschien keer op keer enkel jezelf hebt bedrogen of blijf je voor jezelf een transparante schim…

we betreden, de toekomst in lijnen uitzet naar een hemels genot van ruimte maar tevens in wordt beknot het lijkt te zijn voorbestemd, een ‘mindset’ dat elke stap en gedachte is uitgedrukt in cijfers, elke voetprint is een afdruk, hoe we zijn gestemd, vervreemding als bewijs, een onderhuids gevoel, bereikbaarheid als hoofddoel, die weg…

je droomde de werkelijkheid van glas waar ieder zijn eigen schaduw was verscheen en verdween zonder extra dimensie open en transparant tot je strandde weg wilde in verbergen met niets in handen pas later met hamer en een bak vol scherven heb jij jezelf uit de droom kunnen helpen…

In onze slaap gaan wij tot God terug. Ontwaakt, begrijpen wij opnieuw te zwerven. Het leven houdt ons tegen tot wij sterven. Dan keren wij voorgoed tot God terug.…

Ons lichaam rust wanneer wij eindlijk slapen, Maar meer de ziel van het langdurig waken. Dan rijst zij traag uit haar kortstondig thuis Om tot de droom, die leven heet, te ontwaken.…