76 resultaten.
Nieuwsgierig
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 483 nieuwsgierig is ‘n gevoel
een ingeschapen drang
te willen weten hoe de
wereld in elkaar steekt
er op te anticiperen om
niet verrast te worden
door onbekende gevaren
achter verre horizonten
kracht achter wetenschap
die ons jaagt in het atoom
dwars door het universum
de nooit eindigende poging
de wereld te doorgronden
controle…
Wereld van Weleer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 de Schipper zoomt
vasthoudend in
op onontkoombare
horizonten
achter hem een
verslagen Captain
Hook hij heeft het
hoofd er niet bij
always straight on
wijst zijn ijzeren haak
Persoonlijk Assistent Vetje
staat hem zwijgend bij
het driebeninge
paard blind voor
obstakels slaat
over de kop
de Schippersvrouw
houdt zich…
de toenadering
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 348 kijken lopen
naar den kimme
verleggen van den horizont
steeds wijkend
dichterbij weer verderaf
moeders baren
schepen varen
bergen komen af en aan
soms staat men stille
rarekieks het fotootje
minne in een autootje
’s anderen daags
heel al in kanteling
na donkerte zonneschijn
volgt bemanteling
in nevels achter neuzen
koud traag
niet…
Odeon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 80 Dat het niet meevalt, merk ik
om me heen
Ik kijk als dichter en zie
in de rondte
Dat, zover ogen reiken, horizonten
Verkrimpen tot een ziggurat ineen
Die metamorfoseerde in een heuvel
Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog
En de Hippókrenè staat nog steeds droog
Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel
Weet iemand nog de weg naar Helicon…
Afstand*
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 3.612 Ja van die
roze voorbij de rode horizont.…
laat me
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.151 zijn als
een maan in stralend geel gekleed
de hemel kust aan gindse zee,
sneeuw als heel grote vlokken valt
en zo het branden van mijn ogen koelt
als elke grasspriet ’s morgens vroeg
de dauwdruppel stil voelt
laat me dan snel de sterren tellen
voor dat jouw voetstap echt verstomt
en ‘t dagelijks leven ongeschminkt
zijn grijs verweeft in horizonten…
Draagvlak
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Horizonten zoeken toenadering,
belangeloos. Een pril begin.
Geen ongeoorloofde aanval,
noch verraad aan een weerloos vergezicht.
Rust voor het getergde geestesoog,
daar gaat het om.
Door lange halen van een gewimperde zon,
zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht.
Patronen tekenen zich af
in isobaren als lijnen van gelijkenis.…
Gaan
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 6.247 Toch rijst de zon over de weiden,
verbreedt ze de horizonten over landweg en dreven,
over bruggen en snelweg,
over de banen waar we gaan,
waar wij gestadig blijven gaan
al plooit de morgen nog zo moeilijk open.…
Een zachte dans
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.187 mijn gedachten trippelen
langs vertrouwde paadjes,
op duizend korrels grind
mijn ogen zingen
voorbij verre horizonten,
over liefde die bemint
mijn dromen vliegen
zonder vleugels,
langs een hemelsblauwe wens
mijn handen dragen
jouw omhelzing,
in teder voelen van een mens
mijn vingers ontwaken
in een zachte dans,
op het ritme…
Blik op oneindig
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 265 zij voelt zich soms
de bohémien van het water
op zoek naar nieuwe horizonten
‘bonbien’, relativeert zij
passievolle beelden in gedachten
met de mond op glimlachstand
terwijl ze aan het pennen is
in de vrije natuur
weg van sleur en stress
blik op oneindig, verstand op nul
mijmert ze blootsvoets
over de alfa en bèta golven
in haar vrouwenhart…
De Zwerver
poëzie
3.0 met 4 stemmen 972 De raven gieren krassend rond,
loom zwoegend door de locht,
en stuwen traag ten horizont
haar hongerige tocht.
Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang
al door die woeste heiden?…
- Branderige fleur, vlammend van kleur -
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 525 Hij vroeg zich af wie hij was,
de stille kleurrijke man van vele winden,
een beminnelijke lach dat horizonten brak,
het hemelsblauw finaal doormidden.…
Achtergelaten sporen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 839 Ooit werden hier horizonten verbreed,
de trein bracht grote steden dichterbij.
De dienstsluiting bracht de dorpelingen leed
en greep diep in in't plattelands leven.
Zeker is een tijdperk voorgoed voorbij:
hier blijft de lijn maar ook 't hoofd opgeheven.…
Zeeuws
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.299 de zonnevlegel dorst de velden
onder een juk van stilte en rust
het koele water van de Schelde
trekt zilverklotsend richting kust
dampend trillen de horizonten
terwijl de ploert hardnekkig brandt
sleepboten trekken mastodonten
huizenhoog boven ’t Zeeuwse land
in polders tussen sas en sluis
vierde het smokkelwerk hoogtij
de botermeisjes…
ontspoord
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 331 en ze sporen verder
de mensen, de wensen
zonder horizonten,
er is geen eindstation in zicht
slechts een koker vol sporen
waar gewacht dient te worden
de mensen en verder hun wensen
talloze hokjes vol dromen
en of ze ooit uit zullen komen
wordt niet over gesproken
een mens, een mens, een mens
een trein, en af en toe
een vreemde lach,…
Tulpen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.634 die, op uw steel gestegen,
schijnt te zijn uit zon gedegen,
die met uw doorvlamd gewaad
Drachtig in de velden staat,
gij die, nog in 't morgendomen,
tegen vroege-voorjaarsbomen
ijl de verten bloeit en brandt, -
in de verten van mijn land,
in de verten, waar de scholen
witgedekte wolken dolen,
waar de wereld in het rond
uitligt aan de horizont…
Het verlangen naar een blauwere hemel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 619 Langs verre horizonten
glijden hongerige ogen als
zwemmende vissen
Ze zoeken taal en tekens
in zwijgzame natuurwetten
zoals het cirkelen van vogels
rond kalende bomen die
hun takken in ijl luchtruim
wortelen zonder houvast
De naam die in de verweerde
bast gekerfd staat is slechts nog
een adem die over mijn lippen struikelt
Het…
Voorouderherinnering
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 724 te worden
of op een dag een droom te zijn
herken je dat intens gevoel
de beleving van een déjà vue
alsof je in het verleden stapt
maar toch weet ‘dit is nu’
overvalt je 't gevoel van thuiskomen
op plaatsen die je niet kent
weet je dat je dan in de wereld
van voorouderherinneringen bent
ze sleten de paden die jij nu gaat
zagen de horizonten…
Blauwe ogen.
poëzie
2.0 met 13 stemmen 680 't Was vreemder, meer dat van den Zuidernacht,
Doorschijnend, lichtend en diep,
Waaronder Venetië fluist'rend lacht
En 't gouden Palmyra sliep;
Het blauw van de wijkende horizont,
Waar Lohengrin's boot in verdween....
Het blauw, - waarheen ijdele wensen gaan,
En onverhoorde gebeên.…
Blauw, licht en stilte tot de horizont
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.670 Blauw, licht en stilte tot de horizont. -
Vroom luistert 't onbeweeglijk voorjaarsland
Naar gouden profetie, die, zon-gezant,
De wind herhaalt met nadruklijke mond.
Rustig-sterk stapt een zaaier, jong en blond,
Helblauwe streep tegen grijs-glinst'rend zand:
Beslist gebaar van zegenende hand
Sprenkelt nevelend stofgoud op de grond.…
Tulpen
poëzie
3.0 met 16 stemmen 1.810 Bloedplassen, trots het zonlicht levend rood,
Zag 'k wijd vervloeien tot de horizont;
Uit lang gespleten, geel ett'rende wond
Walmde wee-zoete reuk, als van de dood;
En 't leek, alsof een bloedstraal opwaarts spoot,
En onbeweeglijk hing boven de grond:
De droppels sidderden, helrood en rond,
Gestold tot blad'ren aan de beukeloot.…
't Is lang geleden (12)
poëzie
4.0 met 2 stemmen 825 Uw zwijgen, vol van diep verleden, schond
een dom rumoer van steedse beuzelaars;
Nog flikkerde 't hert door uw struiken rond;
Nog brandden geen lupinen, kaars naast kaars,
Hun gele blijdschap in uw tragisch paars,
Met stroeve bossen tot de horizont;
Nog lag flapp'rend geen lap van vett'ge krant
Op platgezeten mos van heuvelrand,
Met sinaasappelschillen…
Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont
poëzie
4.0 met 9 stemmen 992 Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont
Groenglazen bergen tot wolken van kralen;
Veilig in duisternis van kalken schalen
Woont 't weekdier, vast aan nooit bewogen grond.…
Argeloos
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 685 Het in 't humus vastgeroeste bos
staart roerloos en met ingehouden kracht
naar planten, dieren, mensen en het mos
en groet de wind
de adem van de eeuwigheid
die rusteloos van pool tot pool
het levende verhaalt van verre horizonten
van mistralbroeders en siroccozusters
het bos, de wind, het mos
een kind dat
met ogen zonder kleppen
spelend…
Fietsvakantie in Gigondas!
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 632 D'horizont ziet scheel van de lavendel,
de Mont Ventoux,
een hoopje hel tot aan de hemel
Grijns werd hier vlugjes weer tot lach,
de stress verdween
Onz' bleke huid pocht nu weer brons,
Rosé à volonté!
Ons hoofd staat bol van velo-dromen,
zouden we volgend jaar nog komen?…
De jammerende wolf
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 181 In de verte de horizont
schijnbare lijn tussen hemel
en aarde.…
in ontheemde tijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 108 schone eenzaamheid
waterruimte
die het al omvat
grijzende adem
blauw getinte zee
in zilverlamee
vlakke zachte golven
van winden ontdolven
luchtende ruimte
oogstrelende zichter
zoute geur berichten
ploegen watergolven aarde
bewegingen rollend
verglijdt de strijd
in ontheemde tijd
horizonten water voelend
reinigende…
De waakvlam in een zee van verdelgend vuur
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 172 schijnend in de nacht
vonkt een halfgod -geheimzinnig-
op het beslissend uur
Zijn silhouet wisselt elk moment van gedaante
om niet gekend te worden
Hij openbaart
creëert iets uit niets
schept nieuwe taal uit stille bronnen
slecht heilige huisjes
steen voor steen, muur voor muur
en bouwt tempels uit segmenten
van bovenmenselijke horizonten…
DE WONING
poëzie
4.0 met 2 stemmen 736 Het goud, waaruit het is gesmeed,
De vinger, die zijn drift bestreed;
Opwaarts, gebeeldhouwd in het groen,
Een eedle boog, een fier festoen,
Zinvol omslingerd, los en slank,
Door 't krullen van een wingerdrank;
En zo, getooid met tuil en tak,
Welft zich 't lazuur van een licht dak,
Dat omgebogen, rein gerond,
De grens trekt van de horizont…
Regen
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.013 De bui is afgedreven;
aan de gezonken horizont
trekt weg het opgestapelde, de rond-
gewelfde wolken; over is gebleven
het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen
een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen.…