Alle inzendingen over horzel

Ik hoor den horzel kloppen aan mijn slapen, Mijn brandende ogen steekt de horzel wond. Lang, sarrend traag blijft hij mijn hoofd omgonzen, Dan in mijn hartekamer hoor ik bonzen, En 't is de horzel, die geen uitweg vond.…

Jij kondigt jezelf niet aan met een klop op de deur een onverwachtse donderslag Jij slaat toe als een paardenvlieg wanneer ik verzonken in het bad genietend van een glas wijn me langzaam volledig ontspan Op een droge plek bij mijn knie zie ik je komen van binnenin dwars door de huid het hoofd, de rug, de benen en zelfs vleugels? In…

Een entomoloog uit Hoboken Heeft onlangs de horzel besproken Hij miste respect Voor zo'n mooi insect En dat had hem heel erg gestoken…

je bent mijn tegenpool en zoekt in kleuren van een bloem de wesp je wind draagt horzels aan en laat de muggen steken in warmte van de zon laat jij het minderen van kou slechts weten je tilt het licht om schaduwen wat zwaarder aan te zetten je draait het groen om op de achterkant de rups te pletten mijn vlinder is vermoord…

Hoe de valkenier met zijn loer draait Om zijn roofvogel terug te lokken Horzels bijten niet Mensen ook niet, hooguit in een mooie rode appel Honden bijten wel, "niet allemaal" Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten Dazen die bijten ook Ik denk aan de tijd dat ik voer in een bootje Op een meertje over de larven van…

soms kraakt de lucht in droge dorre tikken niet het vitale geluid van een groep horzels die zitten te bikken het kraakt onverwacht zonder dat er een sprankje leven lacht voelt alsof de dood ook af en toe nog even bewegen mag maar alles is dan al kapot hangt vele jaren in de strop en toch is er soms dat weerbarstige van…

Het brommen Van de gele horzel Eigen geworden op Het plein der genezing Klinkt bij thuiskomst Al weer even vertrouwd Als hij grommend Langs het lint Van asfalt en Bitumen zoeft Naar het bieden van hulp Bij weer nieuwe ellende In een te haastige Niet zo vertrouwde wereld Afdalend naar de Plek van nieuwe pijn Zweven twee…

ik zwaaide wit een maagdelijk doek voor vrede we schreeuwden niet maar gonsden in veelal lage tonen in ongearticuleerd komen bleef de club rustig stromen na enige opschudding hier kregen we horzels in het vizier geel blauwe kleuren formeerden het toekomstig gebeuren maar wij zijn af van het dollen weigeren in stof te rollen…

zij was het korenblonde meisje met sproeten als een sterrennacht op klompen langs het smalle pad de lange weg naar het oude dorp de hemel kraakt, de stilte kruipt Duitse ulanen op hoge paarden als moe geplaagde horzels in hun Grooten Oorlog, slaan de avond blauw, het volk huilt, het dorp brandt, de onschuld sterft, de nacht likt het zwartgeblakerde…

Zodra de stem zichzelf verheft en keien tot dahlia’s maakt; te liefelijk om te geselen, te puur om te stenigen Ontwapent zich de horzel door zichzelf dood te slaan. (Krijgt het mijn zegen.)…

zwermende horzels dazen fel en ongemeen gemeen brutaal over de vacht van mijn trouwhartig ros zijn machtig paardenvel trekt samen, krimpt ineen de bremzen vallen aan en steken erop los.…

Het omringende heden is een kronkelig zandpad dat je voetzolen aangenaam streelt kiezelsteentjes priemen soms pijnlijk zijn dan gauw weer vergeten of geven bange voorgevoelens daarnaast geuren wiegende velden graspluimen en bonte bloemen noden hier lui te blijven liggen horzels en muggen snorren dreigend dwingen tot snel doorlopen verder…

zandpad wiens fijne gladde kruimels aangenaam je voetzolen strelen scherpe kiezelsteentjes priemen soms pijnlijk zijn dan gauw weer vergeten of _ geven bange voorgevoelens daarnaast geuren velden vol wuivende graspluimen en bloemen luchtige golving noodt suizend vraagt hier te blijven liggen lui afwachten wat komen mag plotseling snellen horzels…