Alle inzendingen over huis OR duin OR moeder

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Straks zullen we moeder achterlaten straks ligt ze in een zorg-tehuis straks zal ik menig traantje laten Straks geen moeder meer in huis... Straks vervalt haar huis in stilte Straks de gordijnen half dicht Straks zegt zij 'k wil jullie ontlasten Straks denk ik: 'k verzaak mijn plicht...…

Ooit in bepaalde kringen niet 'bon ton' Omdat hij slechts een zaal wou amuseren Is bijna iedereen hem gaan waarderen Met exposities en een Edison Dan werd hij ook nog 65 jaar Het is zoals men zegt: ' dik voor mekaar!'…

Onderweg naar het groene huis Zie ik een kip op het erf lopen Het is de kip die ik tegen kwam bij het rode huis Ik kijk naar het blauwe huis Ik zie alleen maar veren Ik loop naar het meisje in de schommelstoel Ze staat op en zegt mijn moeder maakt vandaag kip…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

Zo laat mij elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis: Mij kan geen afstand scheiden, Moeder, van uw liefdelichte huis! -------------------------- Uit: 'Vergeten liedjes'…

nooit heb ik later die geur nog geroken de warmte gevoeld m'n dorst zo gelest als van de dennen het door de zon verhitte zand en de koele gepasteuriseerde melk de langhalsfles ingegraven onder de schaduw van de duindoorn…

de schittering van het gebroken schelpenpad dwingt mij af en toe een oogje toe te knijpen maar statige koningskaarsen weten mij tijdens mijn zoektocht naar het vurig slangenkruid feilloos langs de alom aanwezige duindoorn te leiden zonder daarbij te worden afgeleid door de lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen die het tot nu toe moesten…

zachtjes waaien klanken over duinen vang ik woorden in jouw voetsporen kleuren treden donker waar stemmen praten schep ik water in de nacht wijl zee mijn enkels drinkt huilen vissen het verdriet in het rode licht van de toren schaduwen flessen op 't zand rond mijn middel kiemen algen laatste stukjes huid reizen af de ochtend vecht…

door duinen omschorst; Wat u belaag' op de vloed of op 't land, Zwichte als de golven voor 't schuttende zand. ------------------------- uit: De Gids (1839)…

tussen strand en duin en vlakke polders staat mijn huis tussen regen en wind man, kinderen en dieren heerst familiale sfeer tussen willen en weten en nog niet kunnen aanvaarden regeert pijn tussen dag en nacht en lichamelijke aftakkeling triomfeert een creatieve geest…

moe van het zwemmen het spikkeltje in zee waar drijft het heen terug in de tijd naar het huis van geboorte van zee en duinen lassche la cafee lachende cacao bloesem een vertrouwd raadsel gewoon doen alsof ze er nog is de keuken of boodschappen doet zeker onzeker buitengesloten luchten op het grasveldje…

En zo lopen wij door de dalen heen waarachter toekomst is, te weten aan de stappen in het heden…

buiten schijnt de zon dagen lengen nog wat dagen natuur oogt fris en groen in duin gisteravond voor het eerst sinds vele jaren vele konijnen jong en oud ze springen weer om te knagen en te vreten van het helmgras opdat de wortels groeien de korrels niet verstuiven de poolse paarden prachtig allemaal alleen ja moeilijk uit te leggen wat…

uit duinen waar ik zonnewandel verzweeft mijn geest over het land bij ‘t ruisen van het zilte branden door weeë luchten overmand over een panoplee van paden stamp ik mij lodig door het zand en voel mijn zool de treden raken mijner gedachten, hand over hand uit schilf’rend drijfhout dagen wijde beelden, azuur, een oceaan totdat een prikkeldraad…

Zoals altijd is er een dierenspoor. Er staan gewone brem, slangenkruid, ossetong en koekoeksbloemen. Sommige konijnen begonnen een hol, maar groeven niet door. In de spaarbekkens hangt het water; je zou er munten in kunnen gooien als in het bassin van een fontein. Bast is van jonge bomen afgeknaagd. Zie toch hoe de dag werkelijk wentelt…

Er stonden meisjes op het duin, stil, in het laatste licht gevangen van de ondergaande stralen, gekleurde nagels op de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind,…

Duinen als schaduwen je ruikt de zilte zeelucht een zomernacht aan zee. Het lege strand waar wij lopen langs de vloedlijn onder een sterrenhemel. Hand in hand onze harten samen tot een gesmeed door de liefde omarmd.…

Daar is het blanke zonlicht overal en vult de dag zijn beker tot de rand. Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal spelen, als in een kelk van diamant. Lichtdruppen storten in een parelval ; hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand de blanke lichtdauw spilt, een zilverval van zon op witgrijs zilvermos en zand. Stil ligt hij in de diepe duinendel…

het zout op je gezicht te proeven die bitterheid vervaagt de wind in je haar te voelen die wolken opjaagt naar de nacht als onze hoofden op een kussen rusten in de zon en zorgen veilig slapen vergeten we dat de morgen komt bewaren de geur van de zee als herinnering dat ik weer zing voor jou…

door zijn zee Bewegend naar dat ene Haar eeuwig dansende benen Ritmisch deinen duinen mee…

We stonden op het duin en overzagen zee, waar zeehonden op de platen huizen, de zon nog net niet onder en praatten over man en zoon, wij, beroepsgenoten, in 't zelfde schuitje hadden we gezeten waar we afscheid van hen hadden moeten nemen, hier op die top, aan d' ene kant de ondergaande zon, schuin boven ons de volle maan, we keken…

Wolkenloze schaduwen tussen duinen Alles is ver weg, als de branding Jij slaapt, rust in een duinkom Ik raak enkel huid en zand…

Ik ploeter niet meer door het rulle zand en de duinen zingen niet meer, zielloos beademen de golven het strand, diep in mij gaan hamers tekeer, stampen weer beelden in mijn hoofd van de drukke zonovergoten kust, waar ik je eeuwige trouw heb beloofd.…

Ik loop door de duinen Kronkel wegen door de duinen Grote gedeelte zandgrond wat stevig is geworden door de vele regen van de afgelopen tijd Het loopt fijn alsof ik op een zacht stevig tapijt loop Ik wentel me diep in de heerlijke energie van de natuur die loslaat met al zijn kleuren en pracht Een…

de wind maakte zich los uit de zee langs de kust waar ze een schaduw was een duin in een jas wind die spotte haar aanraakte tumult maakte vleugels de regen sloeg over het huis eerder dan over haar op het dak en tegen de ramen weerlicht en de eerste donderslag het huis zou het verhaal niet afstaan niet opensplijten ze liep weg in…

zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

te vaak gesloten onbewust want vogels wenen niet, het is als regen en een kind in de duinen…

juni 2002 bevind ik mij terug in het huis van oma doof in haar stoel ik wil de straat op maar dat kan nog niet en terug in de huiskamer waar mijn moeder rust onder een berenjas ik wil de deur uit maar het mag niet de dood lijkt aangetreden vandaag hier in dit huis morgen vlucht ik naar mijn dochter om met haar kinderen te spelen…

Liefst op de toppen van de duinen. Opnieuw beklim ik dat zanderige pad, de zon is vuurrood aan het dalen. Vanaf de top van hoge duinen kan ik, mijn leeftijd zien en achterhalen. Mijn angsten en mijn wanen. De ware liefdes in mijn leven. Het huis waarin ik gelukkig was. En, gelukkig maar, steeds nog ben.…