121 resultaten.
Charlie Chaplin
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 757 er warrelt van alles door je hoofd
geloof je bijna niet hoeveel
heeft enige organisatie nodig
twee regels of drie regels
of helemaal geen regels
gewoon wat beelden die verdwaald zijn
en die je weer thuisbrengt door
ze te drinken en te eten te geven
terwijl de sneeuwstorm om de hut
tekeer gaat en de honger toeslaat
kook je een schoen…
Zuster Dood
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.264 In scheervlucht zweven leeuweriken boven
de hut. Onwennig in de schemer kringen
zij weer omhoog om met hun lied te loven
de stille speelman die Gods lof mocht zingen.…
Aan lager wal
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 heb eindelijk
mijn stuurloos schip
bevaar wereldzeeën in een wip
was altijd al het
ketelbinkie met de hik
alleen in het vooronder in mijn schik
de kapitein is bezig
met zichzelf te begrijpen
voor bestwil opgesloten in zijn hut
hij was tijdelijk even stuk
maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld
alleen de naam ontschiet hem steeds
de…
zandgedachten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.076 Wanneer je zoekt wordt het eb
als je terugtrekt in je eigen diepten
om dan, door de kracht van gevoel
een waanzin die je meesleurt
naar het land, waar ik wacht
en je woorden me overspoelen,
zandgedachten verwoestend
Je brengt me schatten uit de zee;
sterren, een krab
wrakhout smijt je me toe
waarmee ik een hut kan bouwen
Wanneer ik gekroond…
wellness
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 219 muren
in hun oude sfeer boetserend, rond
een eeuwig hart
het zoutbad stort vanzelf in sprekend
lichte vormen, tussen rozen en
de schijn van wat vanille, rozemarijn
en zuivere gebaren
zandsteen schuurt langs wit beton
waar het plafond de druppels draagt,
van warmer evenaren
maar het water schraagt
het stillere ervaren
van een houten hut…
op haar voorplecht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 319 kolkt woest water
we gingen overstag
zij met een
verbeten lach
ik stond niet
aan het roer
maar zekerde
de zeilen
en wachtte af
als altijd was
de wind aflandig
oploeven ging traag
we voeren weer
de koers opstandig
ankerden ook
buitengaats
er was voor ons
geen plaats te vinden
bij wisseltij en
dubieuze winden
ik heb haar hut…
Overlevering
gedicht
3.0 met 17 stemmen 9.219 Zal je op een dag vertellen hoe wij
in de winter bouwden aan een hut.
Hoe diep je tussen ons kon slapen
in de buik waar je nog woonde.
Hoe je in mijn hand ging liggen
om te vertrekken naar de lente.
Zo is overlevering altijd het maken van
herinnering.…
het eiland
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 642 Er staat een oude hut om in te schuilen.
Verborgen tussen luchtig wuivend riet
ontdooien m’n gevoelens. Onbespied
betast ik daar m’n schrammen en m’n builen.
Omgeven door een metersbrede sloot,
ben ik in staat de dagen te verdragen.
Ik vind er weer de antwoorden op vragen.
Het leven is er even niet van lood.…
WIEGEND RUSTEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 340 Moe na lang spelen op het scheepsdek
ligt de kleine reiziger 's avonds
in zijn warme gerief'lijke hut
is zelf een spel tussen zee en hemel
lichte deining lokt kinderverbeelding
doet
de omringende zeemonsters
steeds dansend verdwijnen _ weer verschijnen
met open muilen toeschieten...…
Martín
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 132 twee rumdoorbrande ogen parelden
daar had dus je hut gestaan
even zonk ik tot de knieën in jouw shit
ik voelde hoe ellende tussen tenen kruipt
je hart was lichter dan het mijne
je tanden een puinhoop
- en mijn leven dan?…
storm
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 de storm vanavond
voert alles met zich mee
bladeren en hele takken
hutten en caravans en blikjes
bijbels en korans
en atheistische geschriften
in de regen en de hevige wind
onder zwaaiend licht naast omvallende
fietsen en brommers en
alarm dat her en der afgaat
Storm! Blaas alles weg!…
De monumenten 4
gedicht
3.0 met 12 stemmen 6.995 .
----------------------------------------
uit: 'Hutten en paleizen', 2001.…
Souvenir
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.626 .
-------------------------------------
uit: 'Hutten en Paleizen', 2001.
-------------------------------------
acribie: uiterste nauwkeurigheid…
Geen luid geluid
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.271 De hutten staan zo kil en stil
Alsof haar elk gesloten wil
Daarbinnen dringt de koude maar,
Daar uit de dodenbaar.
Gebogenhoofds, vereenzaamd, droef
Een moeder die haar kind begroef
Sluipt wanhoop d' aarden straten door
en glimlacht als te voor.…
Onze zolder
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.920 Ik zit op mijn fiets
Rij door de eindeloze polder
Denk heel even aan helemaal niets
Ga vervolgens terug naar onze zolder
De zolder waar wij vroeger kwamen
Waar wij speelden met elkaar
Waar wij speelgoed mee naar toe namen
En snoepjes als smokkelwaar
We hebben heel wat hutten gebouwd
Op onze grauwe zolder
Ons verscholen, al waren we stout…
Schoenen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 275 's avonds in zijn kleine hut
die nooit meer werd afgesloten
door dat gehate hangslot
bang als men was dat hij zou
kunnen ontsnappen
daar trok hij schoenen uit. een
hoed had hij daar niet nodig
hij boog zijn hoofd
nederig en
dankte God, als vrij man….…
De toekomst
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 345 Uitzichtloos verdooft gedwongen
Tolgeld bijeen geraapt over zee
Het wrak zou de overtocht wel halen
De dood voer met hen mee
De aangehaakte lichamen wiegen nu statenloos
Aan de snelle boot langszij
Een lint van verdronken hoop in bollende Jeans
Vormen een gruwelijke blauwe rij
En ergens in dat schrale land
Wachtend voor de lemen hut…
Bahía Blanca (Argentinië)
gedicht
2.0 met 27 stemmen 9.607 Je danst om de dorst te behoeden
Het golvend haar en geur die vergaat
Een horizon voor het grijpen
Een hut die kantelt in het hoofd
Ademloos herhaal ik de namen
Van de havensteden als gebeden
Kijk ik over je schouder mee
Het orkest dat speelt, je ogen:
Mijn vader danst een tango
Het was in Bahía op een terras
- een tango danst…
In memoriam
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 419 maar over is het lijden
blijvend zijn jouw poëmen
en ik ben blij dat ik eens
jouw tedere stem heb horen
klinken als in een lemen
hut met een open haard
je raakte de essentie
de grijze bard in jou
vol ongekende dimensie
bedankt voor jouw
rijke sporen
maar je bent ons nog veel
en veel meer waard.…
De leerstellingen van een arrivist
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 558 Wie kon alle vluchtelingen behuizen in een enkele hut
of een bescheiden bungalow?
Wie leeft in een andere dimensie, vrij van
de zorgen die wij kennen?…
Geen luid geluid
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.269 Maakt grond en sneeuw en harten hard
en al de bomen zwart
De hutten staan zo kil en stil
alsof haar elk gesloten wil
daarbinnen dringt de koude maar,
daar uit de dodenbaar
Gebogen hoofds, vereenzaamd droef
Een moeder die haar kind begroef
Sluipt wanhoop d' aarden straten door
en glimlacht als te voor
en glimlacht of zij hoop nog hiet
dat…
Bekoring
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 436 Schakerende velden met rijst in het licht
die verzachten in de wuivende pracht van de palmen
karbouwen die ploegen in eerzame plicht
een gestalte die waadt tussen rijpende halmen
De scheefstaande hutten aan tropische lanen
en een vrouw met een glimlachje op een balkon
haar kindje dat kraait naar de kleurrijke hanen
de gezichten die stralen…
Een kerker met gordijnen
hartenkreet
4.0 met 30 stemmen 1.072 Stond hier ooit een hut?
Was ik nog maar sterker.
Sterker dan het gewelf
Waarin ik ga.
Dan hoefde ik niet te liegen.…
de gebarsten kruik
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 307 een vrouw haalde dag'lijks water
had twee kruiken aan haar juk
eén was puntgaaf en stevig
straalde kracht uit en geluk
de ander lekte de helft per dag
deed trouwe dienst maar was wel stuk
de vrouw schepte steeds de kruiken vol
en bracht ze stroomopwaarts naar haar hut
op een dag had de gebarsten kruik
een gesprek met de waterdrager-vrouw…
The Mountains of the Moon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 Tijdens de puzzelrit met een pestgang
Via meanderende steile landwegen
Langs uit leem opgetrokken hutten
Slaan onfluitbare krekelsymphonieën
In het gouden middaglicht rumoerig
Op het prutten van de motor aan
Blijven kinderen uitbundig
Mij naroepend of wuivend staan
Of rennen de brommertaxi achterna
En bij het liefelijke logies wat later…
Schuilhut van de tempelzee
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 75 liefde dat wilt
we hebben er niet voor gekozen
ons als wollige schapen te gedragen
en we zijn ook geen boze wolven
op zoek naar hulpeloos naïef vee
veelzijdig zijn we samen
als het om oplossingen gaat
is daar de regenjas
om de ergste druppels te omzeilen
en als het ons te erg wordt
met alle heiligen om ons heen
dan schuilen we in de hut…
COLMA
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.657 Genoeg, 't scheen de minnaar,
Die ze eenmaal beminde
Om 't eeuwig te doen -
Een hut en zijn schaduw
Verzwelgt in haar harte
Een troon zonder hem!…
dorp van mijn jeugd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 188 geluid weer fundamenteel wordt
schepen zwoegen tegen de stroom
kale bomen hun ware aard laten zien
onverwoestbaar sterk
de taal van een generatie
wars van betonrot
dan neemt de tijd mij mee
terug naar de kuil in de modder
moeizaam gegraven op een woensdagmiddag
met het snoepje van de week nog in de zak
voor andere tijden
de hut…
De kluizenaar
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.083 Hoog, op de bergtop, rijst de kleine kluis,
Uit groenend hout en mossig riet geboren;
Door spar en lork vaart een zacht gedruis,
En wie daar zingen, doen een loflied horen;
Vrij dartelt om de hut de vale muis, -
Het dal ligt in de gloed der zon te gloren,
Maar in de grauwe pij, voor 't houten kruis,
Ligt de eenzame, in geprevel als verloren…
SCHEMERTAAL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 Mensen uit aarden hutten leven weer,
stellen het heelal tezamen een vraag.
Sterren laten hun woord op bloemen neer.
Strijdende wil der wereld oogt zwak en vaag
bij de oeroude, nóg sprekende eer:
zwoegen om slechts te bestaan als windvlaag.…