Alle inzendingen over iK WIL JOUW VOETEN OR VASTGEKLONKEN

Tezamen met jouw beeld vielen jouw woorden in scherven voor mijn voeten. Ik heb ze opgeraapt en ze geregen tot een keten van gedachten die ik jou schrijven noch vertellen zal, want er zijn grenzen.…

Zo steil is de woestijn zelden terwijl aan de neergang de oase kleeft en daar waar het licht het landschap raakt wordt het vastgeklonken door gewassen zonder vrees Onvindbaar voor smalle briesjes of brede stormen wast - nog onzichtbaar - de toekomst de aarde kiert en dreigt zonder inhoud zoals dood lava doet de horizon reist hier…

Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton gegoten gevoelens en gedachten horen...…

Een zee van paardebloemen liep een boomgaard onder de voeten de perelaars kijken ervan op…

Langzaam, hand in hand, gaan twee voeten elkaar begroetend, door het mulle zand. De een na de ander, de ander na de een, en zachtjes teen voor teen, telkens langs elkander. Maar dan stoppen de voeten, Want ze zijn nu plus twee, twintig tenen ontmoeten.…

Deze voeten maken plaats voor een ander, zij die ons beroeren. Bewegen. Voeten die rennen willen. Over het blauw van zee wat wegvalt. Wij nooit meer samen zijn.…

‘k zet mijn ene voet voor de ander om vooruit te komen, maar als ik mijn andere voet achter de ene zet loop ik niet achteruit, maar val temet!…

Hij kwispelt, is steeds blij als hij me ziet en is nooit boos, steeds volgzaam, uitermate gehoorzaam, trouw en heel vaak uitgelaten, Hij laat ook alles na wat ik verbied… Helaas…, mijn vrouw laat zich niet zo dresseren; hoe kan zij dan met Castor concurreren…?!…

Met al hun voeten staan de bomen in het licht -- van de klaprozen.…

tijd vervliegt tot het tijd is en me kust kust zo diep vergeten woorden waarom wel of niet herinneren aan wie we waren kus me nog een keer kus me zo diep voordat we voorgoed vergeten en tijd ons niet meer ziet…

Twee voeten steken uit het bed. Gluren van onder de dekens. Blank en groot. Beetje behaard ook. Fraai. Ik zie ze al jaren, verstopt tussen leder, leggen ze mijlen af werken, ploeteren, ook voor mij, zo trouw. Plots komen ze in beweging, dribbelen door de kamer, en verdwijnen uit het zicht. De voordeur slaat.…

hoe maak ik van loden letters lichte klanken hoe weef ik lood en licht kleurig samen tot een klankenspel omkleed ik ze met tere dromen moet ik muren slechten of wacht ik hun geboorte af licht en lood laat ik rijpen in de boomgaard van doorzichtig glas tot ik kan vergaren wat voor het oprapen lag…

je brandde zonder handen om te vluchten uit de hel voette nog in een wereld waar seconden zijn geteld beton begon te kraken het geluid kon je niet raken door het stof zij waren groots jij ademde steeds langzamer hun dood was klein in pijn van afscheid nemen tot de sprong die maakt je groot leven is een hopen…

ze heeft geen voeten nodig zegt ze de tijd weefde zijn web met laag zingende vleugels zweeft ze door de Melkweg boven het moerasland verduistert ze de zon met vogelzwermen gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren om de winter te verjagen vandaag doorbreekt ze de stilte die haar vleugels verlamden…

het bereiken van je lot, het stadium beheersen vergt moed wijl de dood al prikkelend je maant om partij te kiezen nooit was ik van keuzes, filterde het bedrog door een zeef zonder mazen zodat de staken als dwazen door mijn voeten priemden ik zwaaide met een ruige lach, behaard en ingetekend met inkt dat ver in mijn spieren was binnendrongen…

Al wat ik nu nog wil is jouw hoofd hier: jouw handen, voeten, haren, dijen, heupen, smoel! Ja, jouw lieve smoel, dát is mijn doel.…

en je hebt erover te waken, vanuit heel jouw elementen doe je dit eigenlijk al, zo lang zo lang zonder bang te zijn.…

Ik ben goedgelovig en heb vertrouwen in het goede van de mens. Maar soms voel ik dat er verontwaardiging begint te kolken, als er misbruik wordt gemaakt van macht Door eigen verrijking manipulatie, geweld of oneerlijkheid. Ten koste van andermans pijn eigen zakken vullen. In het groot, als ook in het klein. Voel dan mijn boosheid…

Hoe ver kan alle verte reiken, als ik jouw handen mis, jouw voeten niet kan zijn. Hoe diep kan alle diepte zinken, als ik jouw ogen mis, jouw tong niet proeven kan. Waar ben ik om jouw woorden op te vangen, jouw klanken op te slaan. Waar ben ik om jouw kleuren te begrijpen, jouw geuren, die nooit overgaan.…

Zoals jouw hoofd het kussen raakt jouw voeten speels de lakens plooien mijn hart het bonzen even staakt zul jij mijn kilte snel ontdooien.…

Geen nood, ik red me wel tussen jouw schoenen nee, tussen jouw voeten zit geen verbinding of draad gespannen. de bloem kun je vertrappen, de brief kun je verstampen, de grond kun je deren maar je kunt jezelf niet verweren.…

Zilte zoete voeten stappen gretig toe in schemerige verten langs zovele paden gaan jouw stappen - verre schemering – tegemoet langs ochtenddauw en mistige velden wind en pollen wuivend riet als mistige voeten gaan jouw stappen voort – voort – laten evenzovele sporen van mistige stappen in het verschiet…

roze is de kleur van de bril waar ik door kijk een fout antwoord... maar toch geef ik die mens gelijk want problemen bestaan er niet er zijn alleen maar oplossingen dus blijf ik weg van mensen die problemen maken... bij elke oplossing!…

Scherven onder jouw voeten echo van mijn ziel vreemdeling die mijn emoties bevroor als ik toch kon ontwaren jouw gezicht jouw gedachten kon voelen misschien, heel misschien zou daardoor mijn verstard hart nog kunnen bloeden Geen woede geen verdriet geen pijn geen besef van plaats en tijd Fragiel als glas, ligt aan jouw voeten alles wat…

Hoe meer jij van mij houdt hoe meer ik jouw liefde verraden moet, verscheuren moet als een hond aan de poort Hoe meer jij in mij gelooft, hoe meer ik terug zal bijten tot jouw liefde dood is aan de poort van de hemel of de poort van de hel…

Wil van je houden maar ben nog diep in tranen over die ander.…

Schichtig als een bange hond aan zijn baasje vastgeklonken loop ik hijgend in het rond op zoek naar de vaste grond in gepeins verzonken Hallo mijn liefste ben zojuist verdwenen als een glimlach in de nacht in mezelf verborgen onbeduidend en onschuldig zwevend naar een stille kracht Zoekend op het stille pad van vergetelheid en voeten…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik ben als was in jouw wrijvende handen tegen je hete lijf. Ik schik me naar jouw wensen ben totáál verkocht, leg me erbij neer 't heeft vast zo gemoeten. Je trekt me aan en ik ... ik ben als een mot die onnadenkend afvliegt op de hete lamp. Ik verbrand mijn vleugels aan jouw hartstocht en stort neer aan jouw voeten.…