Alle inzendingen over idioom

Klaarte valt altijd plat op de dingen is koud van geïoniseerde lucht lege ruimte gireren bolle denkbeelden vlak op een spiegel woorden weerkaatst uit het niets gesneden dun volle lucht ademt op doodnormale wijze doorzeefd en doordrenkt als van gewoon brood met water uit een helder scherm moet ik dan de triage van weeën opduiken boud…

Dit is de dag van 'Kik', 'Reinier' en 'Bob' Van 'Suus' en 'Ada', 'Otto', 'Natan', 'Anna' Het 'level' van het 'meetsysteem' van 'Hannah' Maar 'mooi dit idioom'? Een flink getob! Met nog een keerzij: veel zal er niet komen Mijn hoofd wordt dizzy van die palindromen…

Dit fraaie Cruyffiaanse idioom Is ook de wijsheid van de econoom.…

Scribendo tegen klippen op doordesemd in het licht van oeverloze onderhuidse tinteling in manuscripten fijn bewerkt tot folianten ossenhamstring goud op snee leren monster tintelend van zonderlinge zadenkruiden onverkort en onvermengd uit diets Veculiaans idioom…

En in het stof van verwaaide verzen is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom. Het einde dient vooral te blijven waar het is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.…

Zie het idioom van alle windstreken: het telkens anders kaatsende licht –…

sommigen hebben in hun bedroom een nachtdroom sommigen leven hun dagdag in een bad dream sommigen hun dag in een nachtmerrie hun dwaalschreeuw getikte herrie - hun darkroom babbelbox-idioom veilig achter scherm chattend keren zij hun kerm anoniem - wel heel ferm hun bestaan gaat ons allen aan: onbekend ongemind…

, in hun rei daar -boven aarde, en de ontij van haar uitgebluste dag de zon brak traag door ‘n stilgevallen rietkraag, uitzichtloos verloor ze broos haar glimlach in het water later, toen de wereld sliep staken alle wolken weer de draak met maanlicht en de sterrenvloed van lichtende gedachtes, vaak verweven met een droom mijn idioom…

Voel jij het nu ook, dat spook in nabije verte een werkelijkheid die dichterbij komt in het schrijven van verlegen verzen als in een vreemde taal ademt er liefde misschien te moeizaam voor woorden in zinnen die het intieme vertolken van oude dingen die verhalen zijn geworden en zich gewonnen geven in welluidend idioom voor vlees, bloed,…

in de nacht een liefdesnaam gaven staat eenzaam op het stille kerkhof bij de uitgebloeide hortensia die moe is door doden die zwijgen in alle talen bladeren van droeve bomen dwarrelen wanhopig voorbij de diepte van jouw dromen maar jij zal nooit tot leven komen ik heb je verzonnen naast mijn hart en langs een droom met mijn droeve idioom…

Om niet voortijdig argwaan op te wekken zeg ik in 't dode idioom aju en fiets hermetisch door de strenge buurt. -------------------------- uit: 'Vergeetboek', 1961.…

bij de boom, die treurde aan de waterkant waar de dode vis lag vol met vliegenlarven probeer ik in dit schrijven niets te weerleggen omdat ik een zwaan zie landen op het water elegant, zo is de natuur op zijn mooist wij zijn niet meer bij elkaar in die droom van vragen in een gesprek zonder antwoorden en opnieuw die stilte in jouw trouwe idioom…

Elke druppel, verwerkt tot idioom van een taal die zij mondjesmaat verkent met de gave van een natuurtalent, vloeit tevens in de emmer van mijn schroom. Gelijk de zon straks de wolken verdrijft, bereidt zij "autonoom" een warm afscheid, is het "samen" wat de boventoon krijt, ofschoon een drang naar vrijheid mij beklijft.…

Vergeefs: wie nooit weg is, wordt niet gezien – ------------------------------- uit: 'Idioom van geluk', 2016.…

zoals jij leven in geboorte bracht en het kind dat nooit was zo hangt het in mijn hoofd dat in het razen over gaat als een idioom dat niet echt spreekt, of geleuter met geluid van water vanuit de douche of gelaten warmte als jij vroeger op moest en het zo lief zei daarom breek ik gebroken woorden in tien letters tot het blauw…

in de nieuwe taal die wij moeizaam vormen ontstaat het nieuwe verbond niet de woorden zijn anders maar wel hun rangorde en hun geladenheid ook de kleur der klanken de trillingen der lucht scheppen een nieuw idioom zelfs de taal der stilte dreigend rustgevend is verschillend van vroeger neem nu als proef op de som lichaam geest…

Maar het is vooral het kind dat zonder kik onder hem zit, daar vanouds een schuilplaats vindt, dàt is het geluk van een tafel – ---------------------------------- uit: 'Idioom van geluk', 2016.…

Als je bij me bent is er een nieuwe taal geen potpourri van eindeloze zinnen die het leven laten in een koud verhaal en niets, noch woorden die beginnen zodat we een nieuw jargon ontginnen tot het ultieme Bargoens met onze praal ons eigen idioom, de allerheiligste graal die in stilte aan kostbaarheid zal winnen nu het alfabet in ons verdrinkt…

Door de aardbol net als wij heel stevig aan zijn boezem gedrukt terwijl bloot zonlicht het een grootspraak van jawelste geeft: Klein Hoefblad, karaatgeel bloeiend – -------------------------------- uit: Idioom van geluk (2016)…

Verwen dan het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik ken, in het gestolde idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je de bron van tranen vindt. Ik gunde mij die horizon, er bestaat geen wereld zonder droom, in een schoonheid zonder broosheid wint de dood als grootste aandeelhouder.…

wij spraken nooit dezelfde taal al peuterde de kleuter die ik was letters uit zijn mond ik kraaide nimmer zijn GEMAK noch zijn ONVERMOGEN wel eigen wisselwoorden die hij niet verstond stappen, fietsen, autorijden vreemde talen die hij sprak of liever: schreeuwde tot het kristallen lexicon van mijn kinderliefde brak deelden wij geen idioom…

Filadelfia, zo heet het kerkgebouw In een voor mij onbekende straat, In een stad die ik nog maar Een heel klein beetje ken, Als eerstejaars worden wij Verbannen naar dat eenzame gebouw Aan het eind van deze straat In de volksbuurt die Oosterpark heet Om daar tentamen idioom te doen, De laatste zware toets die ons Toe moet laten tot…

Er was geen gedachte die een kind niet kon verstaan totdat zijn idioom de spraakkunst kraakte en zijn l a r g o het doofste oor bereikte, het zijne, soms het onze. Wat waar is en wat niet zijn wij ook in een reeks idioot ongelovige gewoonten overeengekomen.…

Verwen het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik ken en ben, in het idioom van het beleven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je de bron van tranen vindt Ik misgunde mij die horizon, er bestaat geen wereld zonder droom, in de schoonheid van de broosheid wint alleen de liefde als grootste aandeelhouder.…

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens, loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit. Hij neemt voor kort de kleur aan van een overgewaaid bevattelijk lied, zeult het knaagdier als in de voering van winterjassen mee in bluesmuziek.…

Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom dwong hem alleen te melden dat ze lovely was. Bij 't afscheid werd geweend; op zo'n station spant alles samen tegen een romantisch slot. Hij reed naar huis en voelde zich een vod, maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon. -------------------------- uit: 'De gedichten', 1974.…

Haar kus bleek kinderlijk; het vreemde idioom dwong hem alleen te melden dat ze lovely was. Bij 't afscheid werd geweend; op zo'n station spant alles samen tegen een romantisch slot. Hij reed naar huis en voelde zich een vod, maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon. --------------------------- uit: De gedichten, 1974.…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer me in alles te spiegelen Verwen het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik niet ken, in het idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je het tehuis…

je danst langs nachtkoel ijs, in wervelende pirouettes, mijn donkere, verlangende ogen begeren je te volgen, dat stil smeulend, vurig, krachtig idioom, vol passie, die soepele, krachtige spieren die zich tekenen vlak onder blanke huid, onder blauwgeaderd vel, ik voel me schuldig en betrapt op schoonheid, intense schoonheid van huid, lichaam,…

De dood heeft ook mij in het vizier zijn handen lokkend wijdt geopend, zwarte lelies als een gulzig dier, een stofkam die de zwaksten treft die door de wereld waart, selectie in een overtreffende trap, de vraag is, is dit eerste of laatste stap als metafoor, idioom van een slechte droom, al lang geleden voorspeld?…