Alle inzendingen over ids en karin + fam

opent en sluit haar bladzijden voor ons. paal 16: niets geeft ze prijs van wat haar aan deze wereld bindt, maar de zonsondergang is zeker achterwaarts gebonden. (sissend in het ijswater dalend) zo kussen wij boven het koude duinzand. de dag ligt op de rug de mensen gaan de nacht in. in hun verlicht knusse tenten. paal 16: niets.…

de golven werpen zichzelf voorover over de boeg van het dan gelijktijdig zich terugtrekkend water toevallend op het strand, ondergaand, een geweldige ruis ontstaat waarvan men niet opkijkt en waaraan men zijn stap niet aanpast gelopen als ik, anderen, hun wandeling even eenvoudig maar heel uitzonderlijk toch anders beschreven: hoe zowel zij…

plotseling zijn verleden zich opdringt uit steviger grond om allerhande achterstallige inzichten op te eisen vreemd gewichtloos weten voor vergeten takken die gehaast teruggereikt worden aan een stam geen heeft naar buiten toe een belang een slinks verwijt leeft even of het valt terug naar het ongeloof waarvan het nuchter licht boven de bomen…

de zee is niet zuinig met haar golven noodzakelijkerwijs legt de zee zich uit maar laten wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder…

in het verzorgingstehuis loopt het bestaan tot het uiterste toe zwijgend af en staat tegelijkertijd ingehouden stil als een onbezette stoel. het biljartspel is zeker een der overbruggingen in de dood, tussen de afwisselend omgebogen ruggen der geblevenen klinkt het ivoor onomstotelijk nog tweemaal. het bestaan is als een loper tussen de…

In mien pyama zat ik bie te kommen, en wat ik doun mout vandoage op te sommen. Ik mag noatuurlek niks vergeten, mor eerst n poar koppies thee en wat te eten. Twij kwassantjes heb ik had, meelkoekies, n stuk of wat, ain beschuut mit sjèm…

We kunnen met ons allen zot en bang om faam en geld te zien verliezen niet meer zonder ander kijken, keuren, kiezen. De nieuwe God heet Namensnot.…

verdriet is melancholie het chronisch besef van vergankelijkheid hoe groot de faam of roem mag zijn het is de tijd die krijgt je klein wat rest is straks het groot gemis verpakt in pijn…

The Village People zijn nog eens bekroond Ze hebben, met de plechtigheid als setting In hun half-originele groepsbezetting Een derivaatje van hun act getoond Al hebben ze The Walk of Fame betegeld Hun lot is onherroepelijk bezegeld…

Bij Marja en Karin in Blixembosch West stroomt er liefde tussen de woorden en gedachten door we houden elkaars handen niet vast en sluiten onze ogen niet, maar we proberen het beter te begrijpen om het beter uit te kunnen leggen aan leerlingen en onszelf Wat liefde ook is, ik voel haar tussen ons, ik ben, wij zijn compleet, open,…

Later praten we nog een keer over alles wat er scheelde Dan vinden we elkaar wel weer warmen ons aan wat we deelden Later zal lang verlangde troost een lach toveren uit de traan Al dansend brengen we een toast want oude tijden breken aan Later zal ik mogen weten waarom je zo vlug gevlogen was of jouw tijd goed werd gemeten Kon opmaken…

Als ik weer een kind was Dan zou ik de wereld nog niet kennen Niets weten van verlies en strijd Dromerige kindertijd Als ik weer een kind was Dan speelde ik mijn dagen vol Nog niet geperst in een andere rol Vertrouwend op mijn eigenheid Dromerige kindertijd Vaak droom ik over die voorbije dagen Naieve onschuld, er bestaan geen vragen…

waar ben je nu je gesloten huis het geschuif aan de andere kant van het laken verraadt? ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je…

13 jaar 13 jaar liefde, geluk, vertrouwen en vooral veiligheid Laat me met rust.. In een dag weg Nu komen de jaren van pijn, onzekerheid en angst Laat me nu met rust.. Hou op met schoppen Zie nu eens je fout in Laat me nu maar met rust.. Alleen maar bezig met geld Zie dan in dat het voor hun is en niet voor mij Laat mij met rust..…

Lief meisje, Als jij huilt, voel ik al de tranen Lachen met tranen over m’n wangen Als jij naar me lacht, je grapjes, je gekke gezichtjes Je bent een stukje van mij Vooral je aard Je bent een stukje van hem Je ogen hebben dezelfde koude gloed soms Lief meisje, Maar vooral zie ik haar in jou Al is ze er nu al 20 jaar niet meer In…

Stil en niks Gedachten gaan Wil het niet maar het komt eraan Gedachten die niet zijn te stoppen Over eenzaam verdriet en pijn Hou op en stop en laat me zijn Over hoe wat en vooral waarom Mijn stilte is weg gevuld met veel Toe laat me los en laat me heel Stil en niks Gedachten gaan Wees stil….stil…..stil.....stil….…

Mamma mag ik bij je in bed Natuurlijk lieve schat Mamma wil je me knuffelen Lekker mam vind ik dat Mamma soms voel ik me zo alleen Kom maar liefje vertel me maar waar je mee zit Want je weet het hé, jij bent met je zusje voor mij nummer één. Mamma waarom kan ik niet bij pappa wonen Vindt hij dat andere kindje liever dan mij Mamma wil…

Daar ben je weer Je komt de kinderen halen De spanning snijdend Je blik als ijs Pijn in mijn buik, stekend hart En haar zie ik in de auto, sms’end balen Mompelende verplichtingen Bijzonderheden, niets oké en dag Mijn keel zit dicht Mijn ogen ontwijken En de kinderen, die lopen naar de auto Zwaaien en een lach Dan de stilte.. Even zitten…

In weemoed gespeend van verstand dompel ik mij onder in gevoelens aan de rand Stop het weg! Nee niet dichterbij.. Sluit het af! Een gevecht in mij. Weggedrukt, weer een veilig gevoel Maar diep van binnen woelt het, koud en koel Toch de mom weer op van alles leuk, ja het is fijn maar in de koelheid, bij dat randje, daar wacht de pijn.…

Ik stuur je een engel Kun je dat geloven? Zij neemt al je gebeden mee Naar het licht, de hemel ergens daarboven… Je mag vragen wat je wil Zelfs wat geen mens geloven kan Denk niet aan onmogelijkheden Vraag nederig wat je wit En vergeet het dan Heb jij de hemel al op aarde? Ergens een lichtpuntje gezien? Wees dankbaar Ook dat is een…

Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam, Vol klinkt uw naam, Gent!…

Nederland is een land Waar bestuurders van naam en faam Nooit diep mogen vallen Ze worden beschermd door hun vazallen En treffen zelden blaam Lieden zónder naam en faam Mogen van de overheid Geen kopje koffie aanvaarden Want dat is in strijd Met normen en waarden Zo knevelt de top haar werkers Stampt eigen zakken lustig aan Declareren…

Zij eisen van ons, — want zij dragen een naam, in 's lands kronijken van grote faam, — dat we zinken voor hen op de knieen; verwonderen doet hun ons spotgelach , ze dragen — ontwetend — hun naam van gezag, als een ezel... relikwieên.…

Al haalde Joost een plaats in de finale En werd zijn happy hardcore gewaardeerd Vrij plots is hij gediskwalificeerd Voor hem een drama, voor ons landje balen Toch mogen wij een beetje happy wezen De faam van Joost is hierdoor flink gerezen…

We hebben al een luchthaven van faam Een vliegveld dat met S C H begint Iemand die iets beters nog verzint? Ja! Een airport met twee steden in een naam! De fusie eindigt in een total loss En wordt dan weer gered door Wouter Bos…

*)Een dichter van formaat en grote faam: BLIJF DAAROM MET JE POTEN VAN ZIJN NAAM !!!…

je kon zoveel een vakman was je met handjes van fluweel je had een goede naam met je handen vergaarde je zelfs enige faam en alles wat je kon en in je leven (over)won wordt je nu uit handen genomen je hebt meer dan alleen de P in wat is verdorie toch de zin van die genadeloze parkinson…

Ik zal doorgaan tot mijn naam met roem en faam op iedere straathoek zal staan ik blijf proberen steeds bij te leren en meesters te eren tot ik zelf er klaar voor ben ooit zal iedereen door alles heen van mij horen open je oren en ogen wijd anders krijg je misschien spijt ik ben goed accepteer het maar ik heb moed ik zie je straks…

Als in een flits, Naakte gevoelens, Levenloze geluiden door mijn raam, Sta ik, niet besmet door faam Mijn innerlijk uit te stoten. Aan, uit, doorgelopen. Mij treft geen blaam, maar ik houd 't binnen. Alles rood, soms oranje, Leven zonder franje - - daar kan een scherm niks aan veranderen.…

(voor Karin Welhuis) Je werkt graag met lange uitstulpingen, die je in de natuur ontdekte, want je reist nu eenmaal graag, zodat de meest unieke natuurvormen je kunnen inspireren.…