19879 resultaten.
ik hoor het graven van de winter
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 204 in gemeten passen
ligt het geluid van het verleden
ik leg ze tussen jou en mij, ’t gehuil
bleef in de afstand bewaard
en nu ik te oud
voor toekomst word
duidelijk en doodstil
vraag je
of ik mezelf wil verlaten;
de duur onuitgeschreven
maar wil je mij dan vasthouden
nog voor de winter verminkt
het leven of dat wat als zodanig klinkt…
als ik jantje hoor...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 als ik hém hoor
in gedachten
míjn broer
geniet ik weer,
met volle teugen
wil ik
- zoals in die winternacht -
klein zijn - en blíjven
stilletjes wens ik mij
dat ik dit moment
ooit - díe emotie
mag wéérbeleven…
Puzzelen met God
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 376 Deze stille schoonheid; die ik
niet bevat maar ik geniet ervan…
Plots hoor ik het gakken van
een zwerm ganzen en kijk ik
omhoog, naar de blauwe lucht.
Ze vormen samen een prachtige V; de
ganzen roepen tijdens hun vlucht:
“Dit is de V van Vrede”.
Toch iets wat ik wél snap.…
jij
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.229 ik wil je opsluiten
in de omhelzing
van m'n armen
ik wil je vastpakken
om nooit meer los te laten
maar ergens diep vanbinnen
weet ik
dat het niet kan
niet jij en ik
wel jij
wel ik
niet wij…
Dood
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 2.347 Als het leven je ontglipt
en de dood is zo dichtbij
dan verdwijnt de woede
en voel je je vrij
De strijd is gestreden
je hebt je best gedaan
de pijn zou verdwijnen
je wist dat je moest gaan……
Op zoek !
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 883 Ik ben op zoek naar mezelf
en ik ben zo moeilijk te vinden.
Het is zo frustrerend.
Ik kan me er zo over opwinden.
Waar is mijn eigen ik?
Ik ben niet wie ik ben.
Hoe verander ik dit toch?
Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken.
Ik zou het zo graag laten zien.
Ik zou hier zo graag over praten
maar hoe begin ik erover,
want niemand heeft…
Daar zat ze
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 775 Daar zat ze,
daar, op de koude grond.
Zo koud door de zon die,
daar niet meer leek te schijnen.
Ze wachtte daar,
daar, op de koude grond.
Ze wachtte,
tot iemand haar halen komen zou.
Zij wachtte daar,
maar het leek of niemand,
ooit meer zou komen dagen.
Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou,
die vreselijke kou van de oorlog.…
Gebroken
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.900 Wat gebroken is kan je lijmen
Dan heelt het nog misschien
Maar het wordt nooit meer zoals vroeger
Want de barsten blijf je zien…
Kanker
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 3.189 Een klein woordje
met zo'n groot effect.
Een stom woordje
doet je huilen van schrik.
Een woordje
van 6 letters groot.
Voor de één een scheldwoord,
voor de ander de dood...…
Denk daar maar eens over na
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 741 Ik ben wie ik ben
maar weinigen weten mij te doorgronden.
Denk maar rare dingen over mij,
want of je het nu echt denkt of niet,
ik denk toch altijd dat jij het denkt.
Zeggen wat ik denk,
daar heb ik geen aanleg voor.
Zeggen wat anderen denken,
daar ben ik dan weer een talent in.
Hoewel ik zoveel in mijn mars heb,
en toch zelf kan denken…
GekMakend
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 561 Negeren,
negeren,
negeren...
tot haar hersens
exploderen!
Kan een man
een vrouw
erger kwetsen,
dan haar ziel
te bezeren
en haar daarna
stráál te negeren?
Vertel het mij maar ...…
Moeders-ziel-alleen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.359 Iedere dag
moet zij zichzelf bijeenrapen.
Moed verzamelen en
zichzelf toespreken
dat dít het gevolg is
van haar keuzes.
Accepteren hoe ánderen het ervaren;
als een moeder
haar pubers "achterlaat",
op de plaats die hun thuis is
en zichzelf losweekt
uit hun dagelijks leven...
Mensen zouden eens voorzichtig
moeten kunnen kijken…
Antidote
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 De huid drukt door de naald
als een afgespleten plint die toch weer
tegen de muur vol gaten aan wordt getyft,
losgeslagen met momenten en streken
van kwasten en granaten.
Het vallen is als een ballingschap,
als een tegen bezetenheid verbrand lijk
en als de druk die stijgt tot voldoening
en verwerping op het vlot
van de afgunst.
De ziekte…
Welvaart en overvloed
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 44 Farao's waren op zijn minst zwaarlijvig
Zij aten veel, de wijnen uit de kruiken
Verdwenen in verslaafde dikke buiken
Werklieden bleven onderwijl bedrijvig
Haast wekelijkse klysma's moesten zorgen
Voor lucht en het verliezen van gewicht
Maar ja voor lekkernij weer snel gezwicht
Begon de vraatzucht alweer in de morgen
Het ideaalbeeld…
Ik en de kracht van leven
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 53 Ik vind het fijn dat jij de kracht vind
in en van de Here Jezus Christus
ik respecteer dat geheel
ik zelf vind de kracht in mezelf
in wie ik was, ben en wordt
ik respecteer mijn geheel
ik koester het ook
in werk en in de samenleving
ik werk er elke dag mee…
Symbolen van geven
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 399 Stil loop ik tussen
wit marmeren kruizen
van jongens die
hier zijn geland
achter mij de zee
het uitgestrekte
Normandische strand
onder elk van deze
symbolen van geven
ligt een mens
die vocht
voor ons leven
met een ziel
en een gezicht
denkend terwijl
ik daar loop
aan mijn leven
zijn dood
weet ik nog beter
waarom een kruis…
dof
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 410 het is graven
met versleten materieel
dof en bemodderd
maar scherp
als de rechter van het leven…
Grafmaker
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 343 De voorzitter van d' edelliedenclub uit Bodegraven
was in paniek over wat hij hoorde in Grave.
Een werkloze graaf uit het nabije Megen
had een baan als grafmaker gekregen!
Zei hij: "Kunnen graven graven graven?"…
Zo lastig is het echt niet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 138 Toch zijn die vier
woorden, de mooiste
die je horen kunt en wilt
ik hou van je.…
Graven
netgedicht
2.0 met 56 stemmen 6.631 Mijn tong naar buiten
Mijn oren spits omhoog
Gras, en modderkluiten
Vliegen met een boog
Een stap of twee achteruit
Mijn kop een beetje schuin
Gras en modder op mijn snuit
Ik kijk tevreden naar het puin…
Graven
gedicht
3.0 met 40 stemmen 65.841 Ach de graven. Niet die in het zand
niet de lange gaten in oogverblindend witte muren
niet de gevulde urnen of de sarcofagen
aan het eind van een onderaardse gang
maar de graven in de hoofden, de ongebalsemde beelden
die 's nachts tot leven komen.
De monden die zich laten horen als het stil is.
Geheimen die zich openbaren.…
Graven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 616 Ik zond jou een gelukstelegram terwijl ik in
de kamers van mijn kelder op zoek ging naar
aanwijzingen in bruine houten kisten die ma-
teriaal zoals poppen, plastic huizen en een
kindertelefoon bevatten, maar niks werd dui-
delijk dan dat we moesten stoppen met graven
en opnieuw beginnen, met een schone lei en
dan kijken waar we zouden gaan…
[ Over de graven ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Over de graven,
over de tijd heen: klimop –
van de verhalen.…
Meisjes met snorren
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.364 Ze graven nog in mijn gedachten
zover ze denken te gaan
dat ik ze ’s nachts nog
in mijn dromen hoor.
Nieuwsgierig is het geluk
dat danst in een kooitje
van breekbare vrijheid.
Zo gluur ik en word begluurd
door de meisjes
die de wereld in handen hebben
en zeker niet laten glippen.…
pauken (2)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 met vernauwde blik
snellen we voorbij de
plekken des onheils
haasten ons over de
struikelstenen boven
de gedolven graven
vergewis je van de
koude diepe hemel
hoor de naamlozen die
met beukende pauken
roffelen op de hardleerse
huid van de aarde…
RADIOBERICHT
gedicht
4.0 met 5 stemmen 6.818 .'
Grave, dat is groen land
en water, dat draagt mij thuis.
'Grave beneden de sluis.'
Grave, beneden de sluis.
-----------------------------------------
uit: Het levend monogram (1955)…
VREDEVORST EN ZIJN RIJK
gedicht
3.0 met 55 stemmen 17.085 Hij is niet uit de lucht komen vallen
daar in Bethlehem
al klonk er de boodschap en het lied
van engelen
maar heeft moeten groeien
vanuit een vormeloos begin –
er was alleen maar een woord
dat mocht worden geloofd
en dat zijn moeder ontvankelijk maakte
Ook de vrede
zal niet uit de lucht komen vallen
als een warm zacht kleed over ons heen…
verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 203 Mijn hart is van steen.
Het heeft emfyseem.
Het is zwart geworden,
door gebrek aan toevoer van liefde,
die normaal door mijn aderen stroomt.
Afgesnoerd zoals bij een amputatie.
Nu zal ik het aan niemand meer kunnen geven.
Het is dood, het heeft het begeven.
Ik kan niet meer,
heb geen verweer.
Ik zie wat er nog komt,
Ik ben nu de mond gesnoerd…
Woorden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 170 Laat woorden
Nooit een stilte kraken
die de liefde breken…
Herfstleven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Als je je ogen sluit, niet beweegt,
hoor je in onderaardse holen de muizen,
kruipende spinnen die argwanend naar je staren
vanuit fragiele door henzelf gesponnen huizen.
Je hoort het knisperen van het dorre blad,
hoe vette regenwormen diepe gangen graven,
pissebedden onder vochtige stenen gevlucht,
op zoek naar een veilige haven.…