Alle inzendingen over illustratie OR lichaam OR sprookje

Zij hangt er maar een beetje lullig bij, De vlag, dat rood-wit-blauw, de trots der natie, In dit formaat lijkt zij een illustratie, Van onze stand van zaken, volgens mij. Misschien is het bedoeld om te maskeren, Dat hier de multinationals regeren.…

Veel te veel verdriet, maar toch krijgen we honger -- en er is een taart.…

Het is een bedrog het sprookje dat hij vertelt ik trap er niet in.…

Illustratie: Joke de Groot.…

. ---------------------------------------- ...illustratie: kardinaal Arinze...…

Wij zijn meer dan een illustratie meerzeggend dan het gif van alle wetten of een bloemengroet gevoed door het lot. Jij belooft me niets jij bent begaan Die gedachte heeft mijn waarheid bereikt.…

in jouw lichaam om zwanen te bezingen tot ochtendstond.…

ze weende want ze kreeg een kamer en vier hoeken waarin ze zich kon opsluiten zelfs toen het helemaal over was voor zijn voeten schreeuwde zij om traagheid en het naakte van de slakken die de zonde lieten neervallen en verkleurden tot purperrood ------------------------------------- illustratie: Beeldentuin Dehullu 2008…

Je schaduw wat als een kaarslicht langzaam dooft het sprookje wat in een dagdroom langzaam verdwijnt maar jouw portret in mijn sprookje maakt het bijzonder. Jouw aanwezigheid in silhouet tijdens zonsondergang het rond dansen in contouren langs de waterkant mijn sprookje dat leeft tot het blauwe uur.…

ik schreef met potlood een sprookje onderstreepte met zwart wat al echt was jij las in contrast alle kleuren blies leven in vorm en figuur met vlammend vuur legde de ziel bloot van fantasia’s schoot dit sprookje leeft omdat u het deelt met uw geest wil melker 07/10/2010…

luchten zo verschillend blauw en roze sprookje uit 1001 nacht onvergetelijk…

Hij geeft me slechts één illustratie: 'Ik ken zeer veel vrouwen met gratie en baad in geluk: ze zijn mooi, stuk voor stuk en met allen heb ik een relatie.'…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…

Het sprookje is uit en de kater kwam later... Hoe heb ik mij ooit zo kunnen vergissen Wat is gebeurd is nooit, maar dan ook nooit met geen enkele doek uit te wissen...…

ik dacht dat het een sprookje was alles in vrede en harmonie de dieren en de mensen pas later besefte ik pas dat ik het in een boekje las maar zo gaandeweg in het leven kwam ik ze toch weer tegen een prins, de boze heks koning leeuw en slim konijn ik denk dat het een sprookje is met vreemdsoortige figuren en bizarre avonturen alleen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Hoe winters de aanblik Deze vroege decembermorgen Decor uit een sprookje Bijna niet van deze aarde Spiegel van een hemel?…

Van morgendauw en hemelsblauw tot avondrood vertelde ik jou niets mooiers dan een sprookje een vlinder zat op mijn mouw…

in de valkuil van de goed gecamoufleerde sloot daar vertellen lichaamstalen hun droomverhalen die in vergelijken op een ontzettend lief sprookje lijken toch worden ook zij snel blij want de ontdekker van het water komt al snel vol overgave blaffend naderbij een warm bad en rozig slapen zal de volgende dag wel het sprookje of de droom…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Je zoende mij, ik werd wakker je nam mijn hand, ik de jouwe Het sprookje eindigde Het leven begon Jij vroeg, ik antwoordde jij nam, ik gaf Jij moest, ik wou Jij eiste, ik vroeg Nu is het genoeg Ik antwoord niet meer, geef niets meer, wil niets meer Sprookjes bestaan niet Je deed me zoveel verdriet Dat ook het echte leven, voor mij haar…

Steeds vertel jij, zondagskind het mensenheugenis oud verhaal dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank…

ze leek wel uit een sprookje weggelopen een blonde en bekoorlijke prinses dus prompt vergat ik elke wijze les daar ging de pijlenkoker weer eens open en Amor bleek een ware Wilhelm Tell haar hart werd door zijn eerste pijl gevonden vervolgens vonden wij elkanders monden een kus zo warm als zand in de Sahel dat kussen had ik beter kunnen…

ik ben van te lang geleden van liefde een oud verhaal dat in mijn huid is gesneden met vuur en vlijmscherpe taal ga niet meer ketens smeden ik ben van te lang geleden ben nu een oud verhaal…

woestijn een man een jonk in die woestijn een vrouw een meissie het jonk het meissie de man de vrouw die beiden oud de rimpels hoog op een balkon ze hebben iets het jonk het meissie het meissie met het jonk…

je leeft als een kind in een landschap van liefde op de adem van de wind de bergen een reflectie van oneindig geluk maar in diepe dalen vallen dromen soms stuk je begint te verdwalen in een zoektocht naar meer versplinterde idealen met als enig houvast gesponnen verhalen geweven in goud een prins op zijn paard die voor altijd van je…

Nog voor de zon opgekomen was trok Pietje van de buren er al op uit In pyjama, barrevoets en zonder jas tintelde ‘t dauw op zijn blote huid Het donkere woud bleek zijn doel ’t donker bos waarvan werd verteld Dat daar een reus zat zonder gevoel dat ‘t hek sloot als er werd gebeld Nieuwsgierig..als onze Pietje was wou hij van de reus wel…