Alle inzendingen over in een zucht

Ik zag een zwaluw aan de zonnige zomerhemel zucht.…

een zucht heel zacht het hoofd gebogen op zoek naar zichzelf door tranen heen verloor zijn jeugd in toekomstdromen een pijn ontstaan die nooit verdween in het zoeken naar liefde woorden van troost kwam nooit het geluk tot jij verscheen…

is de reden dat ik schrijf dezelfde waarom ik de liefde bedrijf een dwangmatige verrichting met een zucht van verlichting…

Het is een zucht in stil gemurmel van een traag kabbelend beekje dat klankhelder jouw Zijn passeert waarbij een sprankelende druppel woorden jouw oren streelt. Het is een zucht van zacht teder voelen luchtig, vederlicht dansend, tokkelend met kleine warme handjes bespelend de snaren van verloren dromen.…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

De onmacht vervagend, door al wat liefde bevat… In een zucht geprolongeerd, tot eindeloos verlangen. Onbewust geraffineerd, surrealistisch onbevangen... De lijn des levens, onbeschrijflijk koel.. deze realiteit staat tevens, synoniem voor angstgevoel...…

de wind zucht het blad beweegt het hout kreunt een doffe klap de aarde schudt het blad draait vangt de wind waait zacht omhoog kust de tak de dauw valt voedt de grond een zaad ontkiemt een boom groeit het frisse blad ontmoet de wind de wind zucht danst haar finale: een wervelwind…

de ziel zoekt zucht wacht en waakt ze weent kust koost en troost ach de ziel rust en raakt vaart zacht naar het magisch licht dat haar bevrijdt uit de knellende armen van de duisternis de ziel zucht haar odyssee naar het licht is volbracht…

novemberluchten zuchten over grijsheid en verval, toch is leven overal.…

Een laatste zucht en het is voorbij, zo ineens, ze dronk een koffie, met melk en suiker ook nog, heerlijk zoet zette het kopje neer, en zuchtte, pfff dat was lekker, dat was goed en ineens was het voorbij.…

Ineens was je er even trilling op geliefde huid een duik in voedzaam water Niets bleef nog hetzelfde ook in mij kwam je tot leven tolde rond in hoofd en hart En nu jij hier zo klein verblind door levenslicht mijn stem bespeurt en zucht ben ik ergens niemand meer - hoe liefde vol kan zijn ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

steeds weer hetzelfde lied tijdloos dit zingen van verlangen hoewel verschraald en in de loop misschien berooid toch hunkerend de toon ondanks het remmend rijm en doorgelopen zinnen hoe kan het ooit verzwijgen daar waar het hart naar zucht jouw stem die van zichzelf mag blijven…

Zonder een woord Zonder een zucht Vliegt de vogel voorbij In zijn vlucht En als je goed luistert Dan hoor je hem gaan Boven de bomen Onder de maan Zonder een woord Zonder een zucht Vliegt de vogel voorbij In zijn vlucht En als je goed luistert Even blijft staan Dan vliegt daar de vogel Naar ver hier vandaan…

Ademnood Als lood in mijn borst Ik dorst naar lucht Diepe zucht…

verborgen schaamte achter haar armen zucht ze tot ze adem haalt…

hij was in eenzaamheid geboren ongewild en onbemind zo stierf hij ook met een zucht van verlichting…

de avond valt uit de lucht en opgeruimd slaakt mijn buurman een zucht…

De zucht ritselt niet, toch wentelen bladeren. Herfst luidt geen klokken.…

mijn verliefde verlangen Het rijkt haar liefde aan mij verrijkt mijn liefde voor haar Een zucht zomernachtlucht als adem voor elkaar…

Ooit hoop ik dat een Eva voor mij naakt, Venus uit een zucht van zilte golven Parelend in Botticelli's baren Mijn hart verterend, God mag mij bewaren, Mijn ziel verblind verloren en bedolven Als zij de slangelust in mij ontwaakt Vrouwe Fortuna engel-wraakgodin, Berooft zij mij, een Adam, van mijn zin…

Lekker op mij ruggetje mijn pootjes in de lucht terwijl ik van verrukking daar heel vaak diep bij zucht. Zo lig ik dan te zuchten en te knorren in die zooi en denk dan bij me eigen wat is het leven mooi.…

Ik ben weer terug terwijl het tijdelijk afscheidswoord nog na-ijlt mijn hand nog warm is van het geven hoelang… een maand een zucht want zolang duurt een maandlang leven nog enkele zuchten dus een laatste hand kan nu gelegd aan tekst die stilgezwegen wordt maar ingelegd wordt in de hand als druk gemeend dan heeft het aan het zwijgen…

Tot de dood mijn leven overneemt en ik, ik zucht...!…

'Dat ontspant mij', zeg ik met een diepe zucht..…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

begraaf me als dichter maar niet als mens de weg blijft open met het blauw in de ogen en het haar in de hens in een koud en vochtig kamertje kwam de leugen stand kom je jezelf tegen lang na de brand geen bundel of roem grootte tassen vol verhalen noch een huis en poen maar bevrijd van de poëtische zucht der doem…

vers gebakken zucht binnen rimpelig vertier verleiding vinden…

kom bij me, liefste onder m’n warmende jas dan zullen we ons laven aan bedwelmende wijn op de heuvel gaan we praten praten.. tot vermoeiens toe tot ogen in elkaar verzinken, verstrengeld onze handen een zucht antwoordt de zucht monden vinden elkander traag donkert de nacht hierboven, en koeler wordt de lucht alleen nog wuivende varens…

Zuchten en wenen ook dat hielp niet alleen je hete adem, alleen je warme zucht, alleen je zacht gefluister, mijn verdriet stilt het niet. Jouw lichaam proeven Jouw lippen zoenen Me spiegelen in de pupil van je ogen Het kuiltje in je wangen Dat hield mij gevangen Een kort verhaal... ...Ach...…

hun zuchten ken ik zwetende hitsigheid een zachte vingering en zoekende zoenen langs nachtelijke lijven het zacht gemompel van poezelwoordjes of wild gehijg van hete passie ik ben een kussensloop…