Alle inzendingen over in een zucht

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

de wind zucht de wieken bewegen het hout slijt, en de tijd draait er als altijd omheen.…

Zij gaan voorbij als een zucht die wordt geslaakt.…

in haar mondhoek streelde haar tong een vlekje chocolade wat haar zucht naar puur verraadde en ik in haar verdronk…

te zuchten Mijn nieuwe dagboek op mijn schoot De pagina's voor eeuwig wit Ik wou ze zo graag met mijn leven kleuren Maar voor mij staat er niks meer te gebeuren Alleen een laatste eeuwige zit…

Kloë, zestien jaren oud, Sprak: ik zal de min ontvluchten: Want als men het wel beschouwt, Doen de minnaars niets dan zuchten. 't Is of elk zijn tijd besteedt In 't gevoelen van zijn leed. Waar ik slechts mijne ogen wend - Nergens vind ik twee gelieven Die niet zuchten. Wat ellend' Mag hun teedre boezems grieven?…

ik raakte je in jouw vlucht mocht even aandacht vragen bleef bij je hangen voor een heerlijk lange zucht waarin tijd woorden schreef die nu nog in mijn geest te lezen zijn waarvan de emoties voor altijd bij me blijven het was de eerste zucht in het nieuwe leven dat jou is gegeven om ook randjes zo te maken dat niemand…

Hij werd vervroegd gepensioneerd en zuchtte: 'Ik ben uitgeteerd.'…

En weer kijk je moeilijk En weer zucht je flink En weer zie ik je denken Ik wil niet dat ik zink Het is zó ingewikkeld Je voelt je zo alleen Je glijdt weg in donker water als een grote zware steen Ik zag ergens nog een glimlach totdat ook die verdween want je kijkt weer moeilijk want je zucht weer diep en je ziet me denken…

De stervende pakt haar hand, sterven is simpel zucht hij met z’n laatste ademtocht in de palm van haar hand, laatste zucht is de geest die het lichaam verlaat op zoek naar een verblijfplaats. Ze schreeuwt van ontzetting haar ziel in stukken, zien sterven is niet simpel.…

De zon kuste de zee passie hing in de lucht en de wolken bloosden tot de allerlaatste zucht…

Ik slaak even een zucht: God is een kunstenaar.…

Er staat een oostenwind en daar was Boeddha, we roken hem van mijlen ver, hij slaakte een zucht van verlichting....…

hij speelde mozart op de knopjes van haar bloes was ze in haar nopjes dan zuchtte ze zachtjes was ze ontregeld dan speelde hij blues…

waarin de vogel vloog omhoog een ademtocht het blauw nabij een laatste zucht naar jou van mij…

Kan plotseling zomaar veranderen binnen een handomdraai: een zucht van de ene op de andere dag zo onstuimig als de natuur.…

Terug bij het begin warm tegen je aan Als een roos bloos ik rood tranen beslaan Terug bij het begin verlichting een zucht Ik leef weer terug jouw adem jouw lucht Terug bij het begin passie hete vuren Jouw lijf mijn lief Mag eeuwig duren Terug bij het begin geen einde nabij Woorden tekort mijn liefde ben jij…

Het alledaagse een rimpeling in de tijd van eeuwig leven Oceaan van Zijn ieder golfje dat je maakt is oceanisch Bel vol leven iedere zucht die ontsnapt is een ademtocht Baby in de wieg net geboren ben je al op weg naar de dood Op de de eeuwigheid is leven een ademtocht sterven is één zucht Eigenaardigheid voor anderen soms…

Vreemde dag ik bloos en geef een lach naar een mooie dame stop even mijn adem kijk naar de lucht en hoor dat ze zucht ik droom dat ze me mag het is een vreemde dag ik drijf verder in mijn droom drijvend zonder schroom een welkomend gevoel zou ze weten wie ik bedoel kan ze het zien in de lucht proevend van die zucht kijkend naar het licht…

Van ’t Hek, het oude jaar, een vloek, een zucht. Het liefst geen afgekloven botjes want die hadden ’t hele jaar de overhand. Het is een “conference” en geen klucht.…

verbaasd kijk je me aan met je mooie bruine ogen zwijgend gekwetst een diepe zucht een traan het is voorbij al wil ik het zelf niet…

Een woordenloos verlangen gevangen in een diepe zucht gevoel dat brandt in gedachten geprikkeld door jouw liefdeslucht…

ná onze laatste zucht waait de wind gewoon door mijn ziel zal onbelichaamd zijn in eeuwige vervoering…

Een zucht bedompte lucht Een ritselende krant in een hoekje gestrand Kijk voor je uit of in de spiegelende ruit Nachttrein…

een mens zoekt zijn eigen lijden van nature als het ware immers hoe anders kan hij zijn zucht naar liefde verklaren…

Kleine prikkels vallen als regen Uit een inktzwarte lucht Dwars door kaalgevallen bomen Dwars door de mist van mijn zucht De zucht waarvan ik het bestaan niet weet De prikkels die mijn slaap verstoren De angst die mij in tweeën spleet De wereld draait als nooit tevoren Mijn gevoel heeft nog nooit gelogen Ik probeer trillend om te staan…

Ik zucht; protesteer en schreeuw zoek adem voor het leven dat langs wolken naar beneden straalt, die de mond verstomd en gesloten open waait.…

Je geur, je lichaam, je warmte De blik in je ogen kom dichterbij Je adem tegen mijn wang, je lippen vol en nat Een zucht, je handen trillen, strelen nog niet voorbij Je rug die kromt, mijn mond die gromt En dan de vlucht we komen los Golven breken op ons neer Je zucht, ontspant en lacht en pleased en zegt, ik wil nog een keer Bostok…

ik wil het weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan neem ik jouw hoofd tussen mijn handen Wat ik dan krijg is een zucht…

laat een woord drijven op mijn vijver stil de dorst laat een woord zweven door de wolkenlucht als een zucht leg de klei aan mijn voeten ik zal het koesteren en vormen naar jou en mij schrijf een woord van vuur zodat we ons kunnen warmen in dichterlijke armen…