Alle inzendingen over in het park

binnen afzienbare tijd zal het gebeuren haar te vinden achter de kinderwagen in een ver vreemd park en dan iets geweldig indrukwekkends willen zeggen zoals meisje nog fris van huid weliswaar moet ik nu zo langzamerhand afzakken naar een minder droeve wereld zoals dieren bescheiden sterven als hun tijd gekomen is in een vreemd ver park…

de man zei: ik eet een boterham met kwark het meisje zei: ik lust wel ham en mijn popje ook toen zei de man in het park: ik heb alleen maar brood en kwark…

de beelden zijn uit het park verdwenen nog kruipt er weemoed tussen het gras stiller dan de stenen durven spreken er zijn geen woorden blijven kleven.…

Laatst liep een dompteur in Almere Zomaar door het park met twee beren Ik at daar mijn brood En was als de dood Dat zij hem opeens zouden smeren…

Ik ben die kale boom, die in geen enkel park meer hoort. Ik ben de stilte. Ik ben de ijzige kilte. Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

Door het park gewandeld en hier blijven staan waarom, nou ja, we weten van elkaar waarom, allebei denken we: jij jij bent het hier blijven staan om die ander aan te kijken, te kussen. ------------------------------------------------------- Uit: Over het verlangen naar een sigaret, 2001.…

In ons park daar fantaseerden we, dat daar achter bij de bomen de wildernis begon. Wij hoefden niet ver weg. Ik bleef daar zitten, daar waar wij zaten en verroerde me niet. Maar zelfs daar, in het park, als jij dacht dat wij samen waren zelfs daar, deed ik niets. Terwijl ik er wel was...…

ze zaten op een bankje in het park oud grijs en getekend door het leven zij keek naar links hij naar rechts toen hun blikken elkaar kruisten was het liefde voor de eeuwigheid…

Je gouden vingers strelen zachtjes met hun toppen de heldere spiegel in het park, en even... doortrilt een huiverig voorjaarsbeven de groene tule van je knoppen.…

In je kortstondige bestaan verrijk je met je schoonheid menige tuin, park en laan O, bloesem wat ben je mooi met je uitbundige trossen in zachtroze bloementooi…

een man en een vrouw samen oud geworden zaten samen zwijgend op een bank in een zomerend park en hij zag hoe herfst in hun bomen sloop…

Een plekje dat ik zo bewonder dat is toch wel het mooie park, waar ik een man zie staren z'n armen rustend op zijn hark. De bankjes langs de paden waar mensen zitten hand in hand, verliefde blikken naar elkaar werpen met naast de bank een picknickmand.…

zilver praten in parken de gele knapenzon toont zijn gespannen lijf aan de meisjes op de kiezelpaden zij draaien hun zinnen als parasollen om en om --------------------------------------- uit: 'Dingen die niet vergaan', 1985.…

languit rust de dood op banken in het park harkt de zon wat oude bladeren er zit een gele tussen rood en ik zie een abri wachten…

Halverwege de trappen, over het water, een Hema rookworst spreekt de stem op je stuur een omweg uit, naar de lege plek in het park voor jou Van Kopland voor Cees Kant.…

de maatschappij al niet weg doet De neerstromende regen laat het vet regeren over schoonheid Ze buigt niet Star en regerend over het park wacht zij tot de dauw van de ochtend haar weer rein zal maken…

lopen. het park licht zwanen zweven zacht wat regendruppels op een verlaten bank en jij alleen zee in je ogen meeuwen om je voeten en ik loop langs je.…

In Eeklo willen wij graag leven Hart van cultuur aan allen geven Helden in het Park Tot Kersthappening Leuke stad, hier willen wij bewegen…

veel te veel aan je gedacht en dat kan ik niet uitstaan het geruis van vleugels een diepe nacht met een volle maan en ik onrustig in het lege park denk aan jou in mijn armen zo lang al niet mijn liefste denk aan mij…

Middelheimtanka – zaterdag 29 maart 2014 Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet met parasols versierd met kleurige lampionnen en worden door jong en oud heel druk bezet de strijd om het virus is eindelijk overwonnen na een lange lockdown is het hunkeren naar verzet de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet…

er lopen een paar mensen door het park op eerste kerstdag met hun honden en ze praten over van alles en nog wat en ze wensen elkaar een gelukkig leven bijna niemand loopt daar maar zij wel, je huilt bijna…

In het verregende park drukte ik Etty tegen mijn borst. Opdat ze niet verdwijnen zou als nat papier. Want lang geleden al en ver van hier ging deze mooie, zoekende ziel rücksichtlos naar de Filistijnen.…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

Je bent het licht op de gevel van een vlierbessenstruik, in het park, op een kerkloze septembermorgen. Ik wil je bezitten als een enigma, maar kan geen metrum vinden waarop we dezelfde schijnbewegingen kunnen maken.…

er schoot een regel door mijn hoofd terwijl ik liep te lopen 'er heerste vrede in het park als in vervlogen tijden' hoeveel goden mensen zich ook wensen er is slechts één zon die ons allen troost en verwarmt er is slechts één maan die ons allen troost en omarmt die boven oorlog boven vrede altijd blijven staan…

En nooit zijn in de parken rondom Londen, Zo ongewoon veel Keeshonden gevonden.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

het park oogt nog leeg en stil enkel wat kraaien zoeken en graaien naar eetbare resten tussen de bomen ligt een roerloze zwerver in het gras onder een jas van rafelend ochtendlicht…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…