Alle inzendingen over isolement OR angst

Het individu koning maken dat is wat hij doen wil niemand heeft hem nodig hij heeft niemand nodig heeft aan zichzelf genoeg zijn cocon is goed gevuld met een grote voorraad de deur sluit als vanzelf grendels worden verschoven voor een lange winterslaap…

Er wordt geklopt laat me toch met rust in mijn zelf verkozen isolement ze blijven kloppen graag respect voor het individu mijn god, het is mijn hart ik hoor mijn eigen hart ´t is fascinerend en ook beangstigend de ultieme zelfconfrontatie hoe lang houden we het vol elkaar te moeten aanhoren hoewel zomaar stoppen ook geen optie lijkt…

ben jij Waar kom je vandaan Kan ik je naakt zien Zonder dat we iets van elkaar willen Elkaar zien Elkaar voelen Elkaar in gedachten beminnen Het raadsel van jou Komt in mij binnen En leert mij dat leven Afstand en nabijheid is Het raadsel Blijft En beklijft Omdat niemand Open tegen de ander is Geslotenheid In de samenleving Geeft isolement…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Toen ik jou zo nodig had kon je er niet voor me zijn wachtend op jouw schouder zat ik alleen met de diepe pijn Waarom liet je mij toen alleen juist op dat moeilijke moment smachtend naar jouw aandacht mijn hart zwaar uit haar isolement Met hoop bleef ik op je wachten ik had behoefte aan jouw hulp je liet mij over aan mijn eenzame lot…

het golft moord en doodslag in het klein intolerantie en isolement nemen weer toe als anoniem onzichtbaar is waar controle nog sociaal kon zijn heerst nu de anarchie van het venijn mensen breken tot op het bot om aandacht vragen voor het eigen zieke lot van volkerenmoord is niets geleerd de menselijke aard apocalypst nu eigen…

Naar mij luisterde ze niet tijdens haar monologen theatraal, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Doof voor de buitenwereld, vind ik de rust in dat soort isolement. En dan denk ik: dit alles is eigenlijk niets meer dan niets en ik argwaan de dood, dus scheur ik de streng en met pijn aan de navel sta ik op en begin ik weer opnieuw met leven.…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Eenzaamheid is geen isolement, maar een verbinding, een band met de natuur en het universum. Een dialoog met je ziel en je geest en een harmonie met je essentie en je bestemming. Eenzaamheid is geen zwakte, maar een kracht en een teken van moet en zelfvertrouwen. Een blijk van wijsheid en inzicht en een getuigenis van geluk en gemoedsrust.…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Hij was een iets andere versie mens, ontstaan in het isolement. Dankbaar maakte hij gebruik van deze dubbele betekenis. Men hoeft het niet als belemmering te zien; hij was vervreemd van zijn eigen vaagheid, liep in paniek langs de afgrondsrand.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

proberend de momenten te vergeten waarop wij dichtbij het einde zien moedigen wij onszelf met elkaar aan het gaat voorbij en we gaan verder opdat wij later niet ontdekken moeten dat wij deze tijd alleen maar overleven kijken wij naar het anders doen en laten als kansen aan voor een nieuw normaal het lot van eindeloos voelend isolement…

ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien waar niets meer Aan wordt gedaan, hebben Onze buren het Hof dat Merkel opdraagt zonder Dralen de allerarmsten Dit jaar nog uit hun Isolement…

Onverwerkte lagen van verdriet en rouw om geliefde mensen maar dat niet alleen Onvervuldheid van dromen zonder een beeld om eenzaamheid Er is geen gezin geen arbeid het netwerk beperkt perspectief uitzichtloos Ontstaan isolement de dagen zijn wisselend aansluiting is niet gelukt vrijwilligerswerk als alternatief Het alleen…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Een kleine kamer is haar onderkomen waar ze zichzelf moed in praat de pillen die ze heeft ingenomen tekenen grof op haar droeve gelaat De wereld en al haar onderdanen lieten deze vrouw keihard in de steek niemand ziet nu nog haar tranen elke dag duurt minimaal een week Isolement in een oase van pijn slechts God mag haar komen halen uit…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

door een lantaren struiken hangen zwaar beladen tot op de drassige grond de druilerigheid van buiten is in mijn hoofd gekropen de neerslachtigheid in mij verwacht de zon als tovenaar gisteren en vandaag zijn plassen water hinderlijke obstakels mijn dorp is verstopt onder een grijze deken de eenzaamheid ontwaakt in huiselijk isolement…

Ik ben in een film geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, een script is overbodig , isolement van de verbeelding deel ik met mijn lief zonder haar gretigheid te verliezen, balancerend op de raakvlakken van zwart en wit , vrees de samenloop van ieder stuk op het schaakbord van haar Muze,herken…